Mero Baze
Këshilli politik po shkon drejt kthimit në projektligj të pikave të Marrëveshjes Politike për Reformën Zgjedhore, nën presionin e kërkesave për ndryshime kushtetuese nga opozita parlamentare, e cila kërkon ndryshim të sistemit. Të dyja betejat zhvillohen sikur nuk kanë lidhje me njëra tjetrën.
Gjiknuri dhe Bylykbashi vazhdojnë shkruajnë nene të një ligji që nuk ndryshon asgjë, Murrizi vazhdon të shtojë e pakësoj firma për ndryshime kushtetuese, sipas presionit politik mbi deputetët e opozitës parlamentare.
Në këto kushte kanë shpërthyer dhe teori konspiracioni se socialistët mbështesin listat e hapura, në shpërblim të heqjes së koalicioneve paraprake pasi kështu kanë leverdi.
Së pari që socialistët nuk e duan koalicionin parazgjedhor, nuk është mëkat dhe as sekret, por është e drejt e tyre. E drejta që cdo parti të kandidoj më vete, ose në koalicione, por me një listë unike emrash, si në cdo vend të botës, nuk është as konspiracion, as shkelje e të drejtës votës.
Shkelje është kjo mënyrë që ka imponuar Berisha, pasi nuk fiton dot kurrë i vetëm. Të kërkosh të garosh vetëm ose në koalicion, por me një listë të përbashkët është thjesht më e ndershme se sa kjo mënyrë që garohet. Dhe në këtë pikë nëse flasim për padrejtësi, padrejtësia është tek ligji aktual që nuk ndryshon, dhe jo tek përpjekja për ta ndryshuar atë.
Së dyti fakti që sipas këtyre teorive, Edi Rama kërkon ta shkëmbej këtë me listat e hapura, duket tashmë sikur janë gabim dhe listat e hapura. Idhtarët e listave të hapura, ata që dolën qytet më qytet për të mbledhur firma, apo për të ndryshuar sistemin, po heshtin të gjithë të frikësuar se u duket gabim i rënd ai që kanë kërkuar. Ata tahsmë duhet ta ndajnë mendjen, nëse kanë hallin e demokracive brenda partive, apo hallin e Partisë Demokratike.
Nëse kanë hallin e demokracisë listat e hapura e korigjojnë atë, edhe pse me kosto të lart. Nëse kanë hall se humbet PD, mirë është të mos bëjën moral për demokracinë dhe mos ta ngatërrojnë atë me Partinë Demokratike, pasi këto dy gjëra nuk bëhen kurrë bashkë.
Së treti kundërshtimi i korrektimit propocional kombëtar të ligjit, është një marrëzi, pasi nëse ka një sistem të drejt që shpëton votat e partive të vogla që nuk marrin dot deputetë në qarqe, është pikërisht korrektimi kombëtar propocional.
Ky nuk ndihmon as PD, as PS , por partitë e vogla. Në vitin 1992 ai prag ishte 4 për qind. Propozimi për 5 për qind mund të diskutohet por jo të anatemohet.
Dhe së fundmi, sic e theksuam kjo betejë po bëhet për gjithçka ose për asgjë. Mund të ndodh që ky opsioni i opozitës parlamentare të mos shqyrtohet fare, nëse Murrizi nuk e mban dot digën pa u carë, përball presionit të Berishës e Metës për ti blerë deputetët.
Dhe atëhere do ngelet vetëm shija e hidhur e këtij debati, që tregoi se sa fallco ka qenë gjithë debati për ndryshimin e sistemit dhe sa pak aktorë e kishin atë realisht. Edi Ramës do ti mjaftonte dhe kaq ta quante fitore.
