Nga Mero Baze
U desh një koment normal, i një të ftuari përballë Monika Kryemadhit, duke i kujtuar pabesueshmërinë e LSI në lu ftën kundër korr upsionit, që kjo e fundit të destabilizohej. Për gati dy minuta, Kryemadhi shpërtheu ndaj një pedagogu të ri, Besart Kadia, e ala rmuar dhe në pani c, thuajse e kishin kapur ndërkohë duke v jedhur. U përpoq të gjente ndonjë lidhje ko ruptive për të, përmendi një oligark pa emër, pastaj e la fare dhe ju khye “zonjës Eni”, që nuk kishin rënë dakord për pyetje të tilla para se të fillonte emisioni… Skena e Kryemadhit është një indikator që tregon se çfarë teatri propagandistik prodhon ç menduria e debateve tona politike, të sinkronizuara me politikanë, që të mos i nga cmojë askush dhe që të helmatisin opinionin publik me broçkulla. Besart Kadia, që u bë shkak i desta bilizimit të Kryemadhit, është një pedagog i ri, i afërt me PD-në, që ka një zyrë të tij konsulence. Përfytyroni që Kryemadhi të përballet me dikë që nuk ka ndonjë frymëzim opozitar, por thjesht bezdi nga LSI.
Edhe për atë, ajo në të qindtën e sekondës, u përpoq ta balt oste, duke i thënë se punon për një ol igark. Tani ikni një moment nga emrat realë dhe kthejuni Shqipërisë normale, një brezi të ri që rritet në Shqipëri, pavarësisht politikës, një brezi që ndoshta i ka vajtur në majë të hundës edhe nga Edi Rama, dhe shikon alternativën e tij në ekran. Së pari, është një f yerje e rëndë për çdo njeri me nivel nën mesatar në Shqipëri, t’i imponosh çdo mbrëmje një alternativë të tillë ba nale, mediokre, agresive, me llogjikë të degraduar banditeske, me një fjalor i cili duket qartë se ka mbirë në një tokë që nuk vaditet më nga llogjika. Të mjafton agr esiviteti i saj, i cili duket se buron nga ank thi i shterimit të ideve, për t’u ndjerë i kër cë nuar edhe kur fle gjumë, pasi të del në endërr. Së dyti, është një k rim i medies televizive të kapur në Shqipëri, që duke përdorur kukulla të kurdisura të tipit Eni, tentojnë t’i përfillin këto an tivlera të politikës shqiptare, duke i përfshirë dhe në debate. Të bësh debat me kreun e LSI-së për ko rrupsionin, është si të bësh debat me një pronare të një shtëpie publike për vi rgjërinë. Në vetvete, përfshirja në një debat të tillë, është një kor rupsion po aq i madh sa historia e partisë së saj.
Së treti, prezenca publike e personazheve të tilla në ekrane, zbuloi dje dhe kompromiset e ndyra të medias televizive, që bën pazar paraprak me këto personazhe që askush të mos i prekë, përkundrazi t’u japë lirinë të ushtrojnë ter ror mbi shoqërinë. Shpë rthimi i Kryemadhit ndaj “zonjës Eni”, që kishte rënë dakrd para emisionit për të mos pasur pyetje lidhur me kor rupsionin e LSI, tregon gjithçka që na gatuhet për darkë nga debatet televizive. Tregon po ashtu dhe arsyen pse në këtë vend shpresa për ndryshim në mënyrë para doksale, vritet më shumë nga opozita, se sa nga qeveria. Vr itet se këtu të ter rorizojnë më shumë ata që duan të rikthehen, se sa ata që duhet të ikin.
