Nga Nevila Perndoj
Si ekspert zgjedhjesh, Ilir Rusmali do të kishte kundërshtarin më të fortë në fushën e tij, Ilirjan Celibashin, në zgjedhjet parlamentare të 2001, lokalet 2003 dhe ato të vitit 2005. Më pas rrugët për të dy ndahen. Rusmali u zgjodh anëtar kryesie, deputet, zv-kryeministër dhe ministër i kabinetit Berisha, Celibashi hap një zyrë avokatore.
Rusmali dha dorëheqjen për një implikim të diskutueshëm të vëllait të tij në një aferë, rriti kundërshtitë me Sali Berishën për një sërë projektligjesh, që qeveria e tij sillte në komisionin e drejtuar nga vetë ai, për të shkuar në ndarjen e pakthyeshme, largimin nga PD-ja, fillimisht duke u lënë de facto jashtë mandatit për deputet (i 17-ti në listën e PD-së për Tiranën) zgjedhjet e 2013-ës. Rusmali iku, ndërsa Celibashi iu fut politikës duke u zgjedhur deputet dhe më pas ministër…
…Rrugët e tyre u bashkuan sërish ditën e fundit të depozitimit të emrave për kryekomisioner zgjedhjesh. Ilir Rusmali e kishte marrë vendimin më herët. Ai nuk vinte si propozim i PD-së. Si ekspert i jashtëm në komisionin për reformën zgjedhore, Rusmali, për ironinë e fatit, u propozua nga PS-ja madje nga vetë kryeministri Edi Rama. Fundja, vetë Rama si mjeshtër i këtyre lojërave në politike do të kishte një alibi të fortë për t’i thënë nesër PD-së se, “ja zgjodha njeriun tuaj”. Por e vërteta qëndron ndryshe.
Ilir Rusmalin me Partinë Demokratike e lidhën plot 13 vite të shkuara tashmë. Me heqjen e emrit të tij nga listat për deputet, me kërkesë të Sali Berishës (për kontradita edhe më të thella mes tyre), Rusmali nuk u pa më si “njeriu i partisë”. Miku i tij, analisti Mero Baze, dikur njeriu më i afërt edhe i Sali Berishës, kujton në një postim në faqen e tij Facebook pas skualifikimit se “Ilir Rusmali, ish zëvendëskryeministër i PD nuk firmosi kontratën e Gërdecit” dhe se pikërisht Gërdeci, sipas tij, është vije e kuqe për këdo që e shkel, edhe sot
Dikur ish-bashkëpunëtor i ngushtë, Ilir Rusmali e kuptoi herët se armiqësia e tij me Sali Berishën do të reflektohej shumë shpejt edhe tek njerëzit që pasuan brezat në PD. Rusmali (me vullnetin e tij) mbylli shumë rruge edhe me kryetarin e ri të PD-së, Lulzim Basha, edhe pse nga ky i fundit fillimisht pati disa sinjale formale. Ilir Rusmali pranoi të futej si propozim i PS-së në garën për kryekomisioner, duke e vënë PD-në para faktit të kryer. Kalin e betejës nuk e merr PD, por LSI-ja me një aksion të ashpër politik për të mos kaluar emrin e tij.
Në negociata jo zyrtare, PS dorëzohet dhe në moment të fundit fut emrin e Ilirjan Celibashit. Por Rusmali jo. Vijon garën edhe për një tjetër detyre atë të KAS-it sërish i propozuar nga PS. Sërish i kontestuar nga LSI-ja, (pra Ilir Meta) për të mos shkuar më tutje se kush qëndron pas tij.
PD më në fund vihet para faktit të kryer në listë. Duhet të zgjedhë mes atij “tradhtarit” që logonte në emër të PS-së me disa hesape të pambyllura dhe të pasqaruara publikisht me Sali Berishën apo Ilirjan Celibashit. Njeriut për të cilin opozita e Sali Berishës ka thënë një mijë e një të zezat, duke e akuzuar dikur si shkaktarin kryesor të prishjes së zgjedhjeve kur ishte në krye të KQZ-së.
Dilema nuk ishte e madhe. PD e dorëzoi lehtë emrin e Rusmalit. Sepse ai nuk ishte njeri i tyre prej kohësh. Ashtu siç nuk u pa i tillë qyshe se u spostua nga Sali Berisha para zgjedhjeve të 2013-ës.
Vendimi për të ishte i ftohtë. I pakthyeshëm. I vështirë ndofta vetëm për Oerd Bylykbashin dikur bashkëpunëtor të ngushtë në zgjedhje dhe në beteja politike të së djathtës, për të përcjellë vendimin politik të partisë se ai Ilir Rusmali vlen më pak se Ilirjan Celibashi. Vetëm për një arsye. Se Rusmali mbi të gjitha i ka ndarë rrugët me ish-kryeministrin Sali Berisha i cili sa duket, kësaj here ka përdorur më shumë LSI sesa PD-në. Duke ia kursyer sikletin Bashës. Rolin e mori LSI. Të paktën publikisht.(SI)
