Nga Endri Kajsiu/ Tashmë është një zakon i vjetër, një sëmundje profesionale e medias shqiptare, që në çdo rast mediatizimi të dosjeve gjyqësore, priret t’i publikojë, përpara se t’i lexojë. Dhe kështu, dosja kthehet në ushqimin e ditës për këdo, edhe në ushqimin e mbrëmjes për banaqet televizive, ku gatuhet gjella e shpejtë e debateve politike, aty ku flitet për çdo gjë, pa thënë asgjë.Kështu ngrihet një stuhi në gotë që përfshin këdo, të madh e të vogël, në biseda kafenesh apo studio televizive ku gjithë diskutimet vërtiten rreth citimeve të pjesshme të bëra publike nga dosja, por jo me thelbin e vetë çështjes. Kjo stuhi citimesh, e më pas interpetimesh mbi secilën nga këto sipas interesave të caktuara politike, ngritja mbi këto citime e narrativave të reja politike, sjellin me vete një kosto të madhe për shoqërinë dhe opinionin publik: asgjënë si barrë për mëndjet dhe veshët e njerëzve të zakonshëm.
Praktikisht, i njejti kurth i ngritur nga media e përmes medias për njerëzit, është ngritur ditët e fundit me të ashtquajturën dosje “Ndragheta”, ku thelbi i debatit mbetet pyetja nëse konfirmojnë këto përgjime përfshirjen e zyrtarëve shqiptarë në pazare me klanin mafioz italian… Për t’i dhënë përgjigje kësaj pyetjeje do të mjaftonte vetëm një orë, në mos më pak, duke i kursyer qytetarëve ushqimin toksik, politiko mediatik, shkurt dhe thjesht duke lexuar siç duhet atë dosje hetimore, në të cilën saktësohet se klani mafioz nuk ka arritur të depërtojë në Shqipëri, as duke ndikuar nivelet e vendimarrjes, e as përmes investimeve.
Në dosjen e prokurorisë italinë thuhet shprehimisht se “pas më shumë se një viti udhëtimesh në Tiranë dhe bisedimesh me njëri tjetrin për investime që do të bëhen në Shqipëri, ato dështuan totalisht dhe i vetmi investim i bërë është një dyqan i vogël për shitjen e rrobave të punës për të cilin ka pasur konflikte mes ortakëve”.Mjafton ky paragraf për të kuptuar se sa shterpë është i gjithë diskutimi që bëhet në studio televizive, ku kërkohet të gjendet me patjetër një kriminel shqiptar, vetëm e vetëm sepse disa italianë janë mburrur në telefon për kontaktet e tyre në Shqipëri.
Të besuarit e kësaj logjike në anë tjetër, është sa për të qeshur, edhe për të ardhur keq, për nivelin e arsyetimit ideor, argumentativ dhe publik që imponohet dhunshëm përmes ekraneve televizive, te qytetarët, të cilët nga media presin me besim qartësim dhe saktësim. E kur kjo logjikë, i bashkëngjitet qëllimisht narrativës së pafaktuar opozitare për lidhje të shtetit shqiptar me krimin e organizuar ndërkombëtar, kurthi “Ndragheta” bëhet edhe më kërcënues, si për interesin publik, si për interesin qytetar, në thelb të të cilit qëndron e vërteta.
Sepse ajo që për median është sensacion, për opozitën ushqim i politikës së ditës, për qytetarët është mohim i së drejtës së tyre për t’u informuar me vërtetësi dhe saktësi.
E pavërteta “Ndragheta” na rrezikon të gjithëve në fakt, qoftë si individë që u fyhet inteligjenca, por edhe si viktima të drejtpërdrejta nesër, të këtij kurthi, që po kaq kollaj, me një llaf goje, mund të lidhë secilin nga ne, me Ndraghetën, Siçilinë apo Kolumbinë.
