Nga Artur Ajazi/ Partia Demokratike është kthyer në minierë thashethemesh tanimë, ku gjysmat e tyre natyrisht janë të vërteta. “Të blesh mandatin 300 mijë euro”, “të blesh vota edhe atje ku nuk të njohin fare”, “të futesh në vallen e Lulit edhe pse ke paguar mijëra euro për të kapur listën e tij”, janë vetëm disa nga hamendësimet që po qarkullojnë dukshëm ditët e fundit në ambientet e demokratikasve. Por sa realë janë rivalët e Bashës, a janë ata të besueshëm, a janë besnikë të kryetarit apo anëtarësisë ? Kjo mbetet për tu vlerësuar në 13 Qershor. Por diçka tjetër bie në sy ditët e fundit në çdo deklarim të tyre në medie.
Ata janë konfuzë, nuk dënojnë “vijë e partisë” në 30 vjet, i thurrin elozhe “liderit historik”, dhe askush nuk denoncon me forcë bëmat e Bashës. Ata janë si të trembur, janë thjesht emra që kanë dalë për të mbushur mëndjen e bazës se “në 13 Qershor do të ketë garë të ndershme”. Të futesh në garën për kryetar partie pas 5 humbjesh, dhe të thuash thjesht se “unë jam më i mirë nga Lulzimi, me mua bie Edi Rama, me mua fitojmë pushtetin”, kjo më tepër ngjet me estradë postzgjedhore. Lulzim Basha nuk bie me “platforma” boshe, nuk bie me takime spontane dhe pa patur ekipin mbështetës. Ndryshe je futur në garë, ashtu siç je futur në listën 1 dhe 2 të Lulzimit, duke paguar mijëra euro, dhe tani po i kthen “nderin”. Në Partinë Demokratike, ka 30 vjet që nuk bëhen zgjedhje të lira dhe të ndershme.
Të vetmet që kishin shansin të bëheshin, ishin ato me kandidat të ndjerin Sokol Olldashi, i cili e rrezikonte seriozisht Lulzim Bashës për postin e kryetarit, por që fatkeqsisht nuk arritën të shënonin kthesën e madhe. Edhe vetë Basha, e dinte se Olldashi ishte “peshë e rëndë” dhe se përballë tij, do ta kishte të pamundur të fitonte postin e kryetarit të PD. Ikja dhe largimet e shumta nga ajo parti, hakmarrja dhe dhuna verbale dhe fizike ndaj zërave kundër, e kanë zhbërë politikisht PD-në. Mendimi kundër dhe dëshira, janë dy gjëra të pamundura brënda asaj force politike. Edhe pse thuhet dhe deklarohet nga Basha se “ne jemi parti e vlera demokratike, partia është e hapur për cilindo, nuk përzëmë njeri, hajdeni të bashkohemi për të rrëzuar Ramën”, asnjë deri sot nuk ka dalë hapur të kundërshtojë propogandën e tij. Ata që sot kanë dalë si “rivalët e Lulzimit”, deri para 25 Prillit, ishin në mos ithtarët, kodoshët e tij.
Asnjë prej tyre nuk doli dhe tha “se me ty Lulzim nuk rrëzohet Edi Rama, se me ty nuk fitojmë kurrë pushtetin, se me ty kurrë nuk bashkohen demokratët e larguar”. Ata deri ditën e fundit i thurrnin “lavde” kryetarit dhe proklamonin me bujë “kryeministrin e ri të Shqipërisë”. Ata kanë qenë dikur, edhe në çadrën e “lirisë”, dhe dëgjonin me habi fjalimet tallëse të Lulzimit, dhe nuk flisnin. Atëhere pse tani, përse u “zgjuan” pikërisht tani kur Lulzimi e ka katandisur Partinë Demokratike si shoqatë, dhe e vetmja zgjidhje janë proceset rithemeluese të saj nga qendra deri në bazë ? Pak shanse ka të besojnë shumica e shqiptarëve (sepse anëtarësia jo) se rivalët e Lulzimit janë personazhe të pavarur nga zyra e Berishës. Edhe pse thonë se “kemi hyrë në këtë garë duke vënë si gur besimi nderin dhe emrin tonë”, askush deri sot nuk ka parë dhe dëgjuar nga rivalët e Lulzim Bashës, pikat kulmore të fushatës së tyre.
Ata thjesht janë goglat e rradhës, në ruletën e kryetarit, ku në fund Lulzimi do ti “mundë” të gjithë me 95 per qind të votave nga baza……..
