Rubrika “Ka Një Mesazh Për Ty” në Tv Klan, ashtu si gjithmonë është e mbushur me surpriza të veçanta. Sabriu do të festojë së bashku me bashkëshorten 50-vjetorin e martesës dhe për këtë arsye ka sjellë edhe unazën e martesës me vete. Një buqetë me lule do të vijë në studio nga vajza që çifti ka në Tiranë, si dhe ato në Greqi, por për këtë gjë ata nuk janë në dijeni. Ardit Gjebrea: Në dorë çfarë ke? Sabriu: Një surprizë të vogël për bashkëshorten. 50 vjet martesë dhe erdha që t’i bëj një surprizë. Ardit Gjebrea: Si e ka emrin bashkëshortja? Sabriu: Sadete Ruçi. Ardit Gjebrea: Si e ke njohur Sadeten? Sabriu: 30 vjet kam punuar arsimtar në Librazhd, 20 në Lushnje, 50 gjithsej. Ne ishim të rinj atëherë kur dolëm në fillim edhe bënim provime klasa e katërt.
Ardit Gjebrea: Kur ishe mësues? Sabriu: Unë isha 18 vjeç, bëra një 2-vjeçare në Tiranë dhe dola mësues. Ardit Gjebrea: Pra, 18 vjeç ishe mësues? Sabriu: Po. Ne e bëmë si kuvend që do të pyesim nxënësit e njëri-tjetrit që të mos bëjmë krahasime, por të dalë realiteti kush do të ketë nxënësit më të mirë. Përfundimisht pyetëm njëri-tjetrin dhe erdhi puna tek bashkëshortja që kam tani.
Ardit Gjebrea: Ajo punonte aty? Sabriu: Jo, ajo ishte nxënëse në klasën e katërt. Ajo mori tezën dhe filloi e tha tezën dhe të gjitha. Ia lexova dhe unë tezën. E zhvilloi ajo tezën shpejt e shpejt. Ishte e shkathët shumë ajo, inteligjente. I bëri të gjitha. Thashë “marshallah” me mendjen time unë se asaj nuk i thashë gjë. Kaluan kohët pastaj, ajo vazhdoi 8-vjeçaren dhe unë punën time që kisha sepse punova 50 vjet.
Ardit Gjebrea: Ty të mbeti në mendje ajo? Sabriu: Unë u bëra 25 vjeç. I dërgova një kushëririn tim sepse ishte fanatizëm atëherë. I thashë i thuaj se atë gocën, dua që ta çoj në shkollë, por bëjnë mirë të ma japin mua sepse e njoh që është familje e mirë dhe ajo gocë mua më pëlqen për të kaluar jetën. Ata i kishin kthyer përgjigjen atij dhe i kishin thënë kushëririt tim se janë dakord, por pa mbaruar shkollën jo. Më 16 gusht të vitit 1971-shit e mora, u martuam. Përfundimisht atë vit, vajta atë vit për bursën dhe më thanë në sektorin e arsimit që këtë vit nuk i doli. Vitin tjetër tha se ajo do të jetë e para, ashtu u bë. Erdhi viti tjetër, mua më lindi djali i madh dhe detyrimisht…Mamaja ime për 3 ditë në atë kohë, e çova në Librazhd me leucemi në mëlçinë e zezë dhe ndërroi jetë.
Ardit Gjebrea: Sa vjeç ishte mamaja? Sabriu: 47 vjeç. Ajo na la një brengë të madhe, ishim 5 vëllezër dhe një motër e vogël. Kush do t’i shërbente gjithë atij mileti? I thashë një ditë bashkëshortes, hajde këtu, si do të veprojmë. Të vazhdosh shkollën do të jetë turp, gjithë ky milet këtu, goca është e vogël. Po sikur të mos shkosh në shkollë? Ajo më tha e vështirë është sepse i doli për mjekësi në Vlorë dhe më tha mua: edhe unë e atij mendimi jam. E kapa dhe e përqafova dhe i thashë: pavarësisht se nuk do të shkosh në shkollë, do të jetojmë një jetë të lumtur.
Ardit Gjebrea: Po ti ja premtove… Sabriu: Ja premtova dhe më ka ngelur peng për të gjithë jetën dhe për këtë e thirra këtu që t’i kërkoj falje publike. Ardit Gjebrea: Ta kam përmendur ndonjëherë që unë prej teje nuk fillova shkollën? Sabriu: Jo, asnjëherë, por prapë se prapë e ha në zemër. Ardit Gjebrea: Sa fëmijë keni ju? Sabriu: 2 djem dhe 3 goca.
