Gjërat për Vladimir Putin po marrin tatëpjetën. Humori i tij është i zi dhe as aleati i përhershëm, bjellorusi Lukashenko, nuk mund ta ndryshojë këtë gjendje. Jo vetëm përballja në terren i ka kushtuar Kremlinit një pjesë të mirë të ushtrisë, por edhe territoret e fituara me mund në lindjen e Ukrainës po tkurren dita-ditës nga kundërpërgjigjja e Kievit, e forcuar nga armatimet perëndimore. Sikur kjo të mos mjaftonte, protestat e brendshme për vendimin e mobilizimit të pjesshëm po shtohen në mënyrë shqetësuese, kudo nga kufijtë me BE-në e deri në brigjet siberiane, përballë Japonisë. Së bashku me protestat, shtohen meshkujt që mund të thirren ose janë thirrur në front që po braktisin vendin ku të mundën, nga kufiri i preferuar i Finlandës deri te ato me Gjeorgjinë, ndërkohë që fluturimet drejt Turqisë dhe pak vendeve mike janë të prenotuara prej kohesh.Sot Putin dhe Lukashenko u takuan në qytetin e Soçit, qyteti që mirëpriti në 2014 Lojërat Dimërore, dhe Rusia shihej pothuajse si një model efiçence. Gjithçka duket ndryshe tani, dhe fjalët optimiste të presidentit bjellorus duket sikur stonojnë.
“Ne do të fitojmë, nuk kemi zgjidhje tjetër. Jemi sllavë, nuk do të tolerojmë poshtërimin”, deklaroi Lukashenko, që foli pothuajse gjatë gjithë takimit, ndërkohë që Putin thjesht përgjigjej shkurtimisht, ose me tundje koke. Lukashenko shkoi në detaj edhe të ikjeve masive të ditëve të fundit, duke e shndërruar paradoksalisht sinjalin shqetësues në një lajm të mirë. “Ja le të themi se po ikin 30 mijë, 50 mijë veta. Po të ishin këtu, do të ishin nga ana jonë?”, deklaroi bjellorusi teksa qëndronte kokë më kokë me Putin, duke shtuar se ”t’i lëmë të ikin, nuk ka problem, unë nuk isha i shqetësuar kur disa ikën nga Bjellorusia në 2020”, duke iu referuar zgjedhjeve farsë ku rifitoi mandatin presidencial. mPutin u përgjigj me një buzëqeshje të lehtë, sepse të dhënat tregojnë një realitet ndryshe. Vetëm dje, 10 mijë persona kanë kaluar kufirin me Gjeorgjinë, Dagestani është rikthyer në një zonë tensioni pas shumë vitesh, ndërkohë që vendimi i ardhshëm, ai i pranimit të verdiktit për bashkim territori të referendumeve në Donbas, do të jetë një tjetër provë për liderin e Kremlinit, në pozicionin më të vështirë nga janari i vitit 2000, kur mori pushtetin.
