Një ekip shkencëtarësh evropianë njoftuan se kanë zbuluar prova të reja të ekzistencës së mundshme të ujit të në polin jugor të Marsit. Vlerësimet e reja janë në përputhje me matjet e mëparshme të radarit që “shikojnë” nën sipërfaqen e akullit, të cilat fillimisht u interpretuan si tregues të mundësisë së ujit. Studiuesit nga Britania, Franca dhe Irlanda, të udhëhequr nga profesori Neil Arnold i Institutit Scott të Kërkimeve Polare në Universitetin e Kembrixhit, të cilët bënë publikimin përkatës në revistën e astronomisë “Nature Astronomy”, përdorën matje satelitore të formës së sipërfaqja e sipërme e shtresës së akullit, në mënyrë që të parashikohet, me ndihmën e një modeli kompjuterik, nëse një vëllim uji nën shtresën polare të akullit mund të ndikojë në sipërfaqen e ngrirë sipër.
Ashtu si Toka, Marsi ka shtresa të trasha akulli në të dy polet e tij, që vlerësohet të ketë një vëllim total të krahasueshëm me fletën e akullit të Grenlandës. Megjithatë, ndryshe nga planeti ynë, ku kanale të mbushura me ujë apo edhe liqene të mëdha mund të ekzistojnë nën kapakun e akullit polar, deri vonë mendohej se nën kapakun e akullit polar të Marsit nuk kishte asgjë tjetër veç akullit të fortë për shkak të klimës shumë të ftohtë marsiane. Në vitin 2018, për herë të parë, të dhënat nga radari MARSIS në satelitin Mars Express të Agjencisë Evropiane të Hapësirës (ESA) që rrotullohej rreth planetit fqinj, treguan se një rajon në bazën e akullit nën polin jugor të Marsit pasqyronte fuqishëm sinjalin e radarit, i cili u interpretua si një tregues i ekzistencës së ujit nën akull. Analiza e të dhënave të reja nga sateliti Mars Global Surveyor i NASA-s mbi topografinë e kapakut polar të Polit të Jugut ka zbuluar një sipërfaqe 10 deri në 15 kilometra të gjatë që ndryshon nga zona përreth dhe mban shenja të ekzistencës së ujit, ndoshta edhe të ngrirë, i cili përforcohet nga llogaritjet dhe simulimet e modelit të veçantë kompjuterik.
