Nga Edvin Kulluri
I fundit në listën e funksionarëve të Rithemelimit që përdori termin “vetë-poshtërim” për rizgjedhjen e Bashë në krye të PD zyrtare, ishte Luciano Boci. Prej javësh janë rreshtuar
pothuaj të tërë deputetët që rrethojnë Berishën duke kënduar të njëjtin refren: “Basha
poshtëron veten duke u zgjedhur në krye të pakicës së demokratëve”. Përpos akuzës së të
qënit pakicë në rradhët e anëtarësisë demokrate, ata e sulmojnë PD zyrtare apo të “vulës” edhe për proces të parregullt, duke nisur që nga cështja e listave e deri tek legjitimiteti i muguar i Kryesisë apo Kolegjit të Kryetarëve. Të thuash që nuk kanë të drejtë është e pamundur.
Votat në kutitë e votimit në 6 mars dhe 14 maj ishin verdikt i qartë se Berisha ka
më shumë mbështetës se Basha, por që edhe pa mbështetës nuk është. Një pjesë e
anëtarësisë ant-Berishë kanë zgjedhur të mbështesin Bashën vetëm pse përjashtoi atë
nga grupi parlamentar. Mesa duket mjafton dhe kaq për tu rizgjedhur kryetar me bluzën e
Zelenskit. Jo origjinalen, natyrisht. E vërteta është se ata votues që marrin pjesë në zgjedhje
qëndrojnë në raportet 1:3 në favor të Berishës. Kjo gjë dihej që prej 2013 dhe me shumë
mundësi do vlente dhe po të ish zgjedhur I ndjeri Olldashi në krye të PD. Mbase mund të
rritej dhe ta kapërcente, por Berisha që pas 1992 është I vetmi politikan që ka një popullin e tij megjithëse në tkurrje progresive.
Por le të vijmë tek thelbi I aktualitetit. Këta që akuzojnë Bashën për falsifikim procesi apo të qënit pakicë që nuk mund dot PS në zgjedhje, nga vijnë dhe cfarë përfaqësojnë? Së pari të
gjithë në rresht, kanë qënë bashkëpunëtorë në manipulime zgjedhjesh që nga 2017 e deri
në korrik të 2021 tek zgjedhja e Këshillit Kombëtar me 500 anëtarë me shumë syresh
anonimë. Gjysma e tyre jo vetëm që nuk u hapnin telefonat rivalëve të Bashës në fushtën
për kryetar, por u bënin presion anëtarëve të PD që të votonin Bashën pas 4 palë
zgjedhjesh të humbura.
Por si me magji (Doktorin e mbajnë për magjistar) që nga 9 shtatori i
famshëm, ju vërsulën Bashës si kritizierë të paepur e të parreshtur ndërkohë që kishin
bërë krejt të kundërtën. Pa pikë turpi dhe duke u tallur me demokratët si të ishin minj
laboratori. Po të njëjtët vetëm 2 muaj më vonë ndërruan mendim me 360 gradë. Një
maskaradë që largoi gjysmën e mbështetësve të Foltores, pasi kuptuan se “ajo ishte loja” e
re me lojtarë të vjetër! E më pas sapo u ra në dorë prapë të bënin zgjedhje në parti këtë
herë me Berishën kryetar, u lëshuan me të njëjta skema manipulimesh si një vit më parë.
Rezultati? Këshilli Kombëtar I deformuar nga cifti Vokshi-Këllici ndër të tjera përbëhej edhe
nga mbi 20 anëtarë nga qarku më I vogël I veriut dhe vetëm 1 nga qarku më I madh I jugut. E
më keq akoma, nga qarku më I madh I veriut, 4 anëtarë ishin kushërinj të parë me njëri
tjetrin a thua se kusuri I Shkodrës ishin në ngujim. Tashmë, këta që kanë bërë kërdinë me
votat në zgjedhjet e Foltores, I kërkojnë llogari Bashës për shkelje që I kanë bërë po
bashkë për llogari të këtij të fundit dhe kanë siguruar ndonjë shkelje syri për veten!!!
Komedi e zezë!
Që të bësh këtë provim koshience duhet të kësh sadopak moral dhe memorie. Gjë që mesa
duket u mungon. Por le të vijmë tek argumenti I dytë. Pamundësia e Bashës për të mundur
PS në zgjedhje. Edhe kjo është pak por e sigurtë. Nuk mund ti akuzosh akuzuesit se po gënjejnë. Por sic thonë italianët, “senti chi parla”, prapë na vijnë para syve rezultatet e 14
majit. Një makth që as Ramiz Alia nuk do e ëndërronte kurrë për PD. Katastrofa elektorale
më e rëndë e Berishës dhe PD, meqë përfaqësojnë shumicën. Për Shodrën e gjetën
arsyen e disfatës! Grupi I ndaluar nga SPAK të premten. Po për Kukësin c’do thonë? Mos
kanë qënë gjë në zyrën e Gjicit të zënë me ndonjë cështje jo elektorale që i
shpërqëndroi nga fitorja? Po në Tropojë cili grup kriminal u a vodhi votat?! Apo në Tiranë
“Rregjimi I Ramës” e martoi më zor kandidatin që të humbte zgjedhjet, për më tepër në
një fushatë mediokër sic pritej?! I vetmi “qorr” që nuk kuptonte hipokrizinë dhe
mediokritetin e Këllicit nuk ishte Arlindi por vetë Berisha!
E në fund të kthehemi në fillim të shkrimit. A ishte pikërisht Boci që humbi Elbasanin ndërsa
tani I kërkon llogari Bashës për rizgjedhjen ndërkohë që Basha nuk I nxorri as kandidat rival në 14 maj?! E në vend të bëjë një hap pas, nënkryetari I Rithemelimit I turret Bashës sikur të ketë fituar garën për bashkinë, e jo humbur me një rezultat shumë më të thellë se në
2007 kur kandidoi për herë të parë e humbi po ashtu. Ndaj të fundit në rruzullin tokësor që
mund të sulmojnë Bashën janë pikërisht prerjet e njëjta në spondën tjetër.
Basha me shpurën e tij nuk kanë asnjë shans të fitojnë në zgjedhjet e ardhshme. Këtë e
kanë kuptuar dhe të mbijetuarit e fundit indigjenë të Amazonës! Edhe në matematikën e
xhunglës 103 mijë vota nuk janë baraz me 750 mijë! Por të njëjtat shanse kanë edhe
Rithemelimi me Berishën në krye për të mundur “rregjimin”. Biles gjetja me fjalën “rregjim”
është krijuar vetëm për të ngulitur në mëndjet e njerëzve impotencën e tyre politike. Ndaj
akuza që I bëjnë njëri-tjetrit se nuk kanë shans të mundin Ramën është një akuzë e kotë
pasi është e provuar. Matematikisht, historikisht dhe politikisht. Nuk përbën asnjë lajm që
prej vitit të largët 2013. Por Rithemelimit I duhet Basha si I vetmi kundërshtar që mund të
mposhtin në zgjedhje, ndërsa Basha nuk mund dot as Berishën e jo më Ramën, por thjeshtë
e mban të parin larg nga sigla e Partisë Demokratike. Asnjëra palë nuk ka as votat, as
legjitimitetin e as dinjitetin për tu kthyer në shumicë.
Ndaj Rama mbledh në Tepelenë zëvendësministrat e drejtorët e ministrive për të bërë
sikur kërkon llogari e thurr plane për “Shqipëria 2030”, kur me shumë mundësi ata që
drejtojnë sot politikën shqiptare do jenë thjeshtë një e shkuar jo e largët. Ashtu sic mbase
Veliaj “fërkohet kot” me karrigen e kreut të PS për sa kohë Ramës me këtë opozitë “I fle
qeni rat”, sic thonë tironsit. Nuk është cudi që pas zgjedhjeve të ardhshme kurdo që të
mbahen, me fitoren në xhep përballë dy PD-ve që përplasen se cila është me e dobët dhe e
pamundur për të fituar, Rama të bëjë mbledhje me shoferët e rojet e ministrive. Mbase
kanë ndonjë gjë më interesante për të thënë se sa të ndjekesh debatet mes Bocit, Bardhit
e Sefës apo fryrjet prej Al Kapone-je të Mond Spahos në parlamentin që I ngjan përditë e
më shume gjelltoreve të viteve ’80, ku plaste sherri cdo pasdite pa asnjë shkak por me një
përfundim, përcaktohej se kush ishte më I forti I lagjes.
