Ish-drejtori sportiv i Lazios, Igli Tare, ka dhënë një intervistë të gjatë për “Corriere della Sport”, ku foli për 18 vitet tek klubi bardhekaltër.
Ai u ndal edhe tek marrëdhënia me presidentin Klaudio Lotito, trajnerin Maurizio Sarri. Tare ka folur edhe për Simone Inzagin dhe Jose Mourinhon.
“Tre sezone si lojtar dhe pjesa tjetër si menaxher. Më vjen keq që nuk kam pasur në kohën kur kam luajtur, kreun e menaxherit, atë që të bën të kuptosh shumë më tepër dhe mbi të gjitha të tregon gjërat që ke humbur. Lotito është një mendje e madhe, ai ka vendosmëri dhe vullnet të çmendur. Ato janë forca e tij, por edhe e meta më e madhe. I jam mirënjohës atij për të gjitha gjërat që kam mësuar. Kjo histori e gjatë është krenaria ime. Ia dhashë të gjitha Lazios, madje rrezikova jetën për ta”.
“Kam pasur probleme të mëdha shëndetësore vite më parë. Mjekët më sugjeruan të largohesha, të mendoja për veten time dhe të shpëtoja lëkurën time, por nuk kam dashur kurrë të shkëputem. Për fat të mirë gjithçka u zgjidh në mënyrën më të mirë, klubi ishte afër meje”.
Duke e lënë në fillim të qershorit, a është zgjedhja juaj?
“Ata thanë se më larguan, gënjeshtra. Unë e mora vendimin dhe Lotito e ndau, ai ishte mirë me ndryshimin e rrugës, bashkëbiseduesit dhe duke bërë diçka tjetër. Një vit më parë, në fillim të sezonit, i thashë se do ta mbyllja në qershor, se sezoni që sapo kishte nisur do të ishte i fundit. Unë kërkova vetëm të dilja me nder, me dinjitet. Kështu ishte. Sa i përket një martese që realizohet natyrshëm”.
U fol edhe për zënka me Sarrin…
“Asgjë nuk mund të jetë më larg nga e vërteta. Sarri nuk ka qenë kurrë problem, por zgjidhje. Karakteri i tij nuk ishte asgjë e re. E kisha informuar veten përpara se ta punësoja, dija shumë dhe doja që ai të ishte trajner i Lazios. Para ndeshjes së parafundit të kampionatit të kaluar, në Empoli, ai donte të fliste me mua. Ne ishim bashkë për tre, katër orë. Ai përdori fjalë të ëmbla, të përzemërta, shpresoj se më njohu shumë merita”.
Ditë më parë ai tha se donte të largohej nga Lazio. A mendoni se është e mundur?
“Duke e njohur atë, unë them jo”.
“Njeri i madh dhe trajner i madh. Kam pasur rastin të vlerësoj karakterin e tij, aftësitë e tij teknike, ndershmërinë e tij, në të vërtetë cilësinë e tij njerëzore. Stefano është i sinqertë. Më hidhëroi shkarkimi në vitin e dytë, ai vetë e pranoi se ishte dhimbja më e madhe profesionale, i pëlqente ambienti dhe projekti, një projekt i madh. Me pranimin e tij, ai vuajti më pak kur u detyrua të largohej nga Fiorentina dhe Interi”.
E ardhmja juaj është ende në Itali?
“Unë jam një qytetar i botës, i hapur për gjithçka. Italia është shtëpia, unë, familja ime dhe fëmijët e mi do të vazhdojmë të jetojmë në Romë”.
