“Squid Game: The Challenge”, ato lojëra – ose shumica e tyre – janë rikrijuar në grupe të mëdha në Angli me 456 garues (kryesisht nga SHBA dhe Britania e Madhe) që konkurrojnë kundër njëri-tjetrit për të fituar një shumë që të ndryshon jetën – çmimi prej 4.56 milionë dollarë. SGTC riprodhon strukturën dhe estetikën e shfaqjes burimore dhe gjithashtu shton disa ndryshime të tjera. Bën një shikim shumë bindës, por gjithashtu ngre pyetje rreth asaj se çfarë përbën argëtim.
Natyrisht, SGTC nuk ka asnjë element vdekjeprurës, por rezulton, çuditërisht, se njerëzit janë të përgatitur të jenë të pamëshirshëm dhe të pakëndshëm, në mënyrë që të marrin në dorë 4.56 milionë dollarët. Të ashtuquajturat “aleanca” tradhtohen, intrigat makiaveliane shpërblehen dhe ne mund të shohim ende marrëdhëniet familjare të vëna në provë. Përveç kësaj, është raportuar se dy garues tani po kërcënojnë veprime ligjore për lëndimet e supozuara të marra gjatë xhirimeve, megjithëse një zëdhënës i shfaqjes tha: “Asnjë padi nuk është ngritur nga asnjë prej konkurrentëve të Squid Game. Ne e marrim seriozisht mirëqenien e konkurrentëve tanë.”
Numrat, sigurisht që japin një pamje mbresëlënëse; 456 garues që konkurrojnë për një çmim rekord prej 4.56 milionë dollarësh. Nëse kjo tingëllon si një makth i kastit, është e qartë që edhe shkalla e vështirësisë do të duhet të funksionojë me disa vite për të pasur mundësi gjatë rrugës të ulë koston e lartë.
Producentët janë përpjekur që të gjithë aktorët të jenë në nivele sa më të larta. Ata vazhdimisht kryejnë intervista personale dhe herë pas here i provokojnë ata për gjithçka që vjen më pas.
Gjatë shfaqjes zbulohet se konkursi po organizohet për klientët super të pasur. Seriali është interpretuar gjerësisht si kapitalizëm satirizues.
“Squid Game: The Challenge”, ato lojëra – ose shumica e tyre – janë rikrijuar në grupe të mëdha në Angli me 456 garues (kryesisht nga SHBA dhe Britania e Madhe) që konkurrojnë kundër njëri-tjetrit për të fituar një shumë që të ndryshon jetën – çmimi prej 4.56 milionë dollarë. SGTC riprodhon strukturën dhe estetikën e shfaqjes burimore dhe gjithashtu shton disa ndryshime të tjera. Bën një shikim shumë bindës, por gjithashtu ngre pyetje rreth asaj se çfarë përbën argëtim.
Natyrisht, SGTC nuk ka asnjë element vdekjeprurës, por rezulton, çuditërisht, se njerëzit janë të përgatitur të jenë të pamëshirshëm dhe të pakëndshëm, në mënyrë që të marrin në dorë 4.56 milionë dollarët. Të ashtuquajturat “aleanca” tradhtohen, intrigat makiaveliane shpërblehen dhe ne mund të shohim ende marrëdhëniet familjare të vëna në provë. Përveç kësaj, është raportuar se dy garues tani po kërcënojnë veprime ligjore për lëndimet e supozuara të marra gjatë xhirimeve, megjithëse një zëdhënës i shfaqjes tha: “Asnjë padi nuk është ngritur nga asnjë prej konkurrentëve të Squid Game. Ne e marrim seriozisht mirëqenien e konkurrentëve tanë.”
Në “Psychology Today”, psikologia Dr. Pamela Rutledge sugjeron se shfaqja është “etikisht e dyshimtë”, duke argumentuar se “kthehet seria origjinale, ku dhuna ishte një thirrje për veprim kundër pabarazisë”, ku dhuna ishte një metaforë në një dramë për varfërinë dhe pabarazinë sociale, në “një mjet që promovon të kundërtën: një “lojë” mes “njerëzve të vërtetë”, ku pamëshirshmëria dhe mungesa e ndjeshmërisë janë thelbësore për një fitim të madh”.
A duhet të ndihemi keq kur shikojmë garuesit që vuajnë dhe poshtërohen në një platformë globale?
Katër episodet e ardhshme të “Squid Game: The Challenge” kanë nisur në Netflix më 29 nëntor dhe finalja do të publikohet më 6 dhjetor.
