Sipas shkencëtarëve, “fundi i botës” po afrohet. Ky debat rreth ndarjes shoqërore, i nxitur nga kërkimi shkencor, shërben si një thirrje e qartë për veprim kolektiv.
Në një përzierje të aftësive teknologjike dhe parashikimeve analitike, shkencëtarët kanë përcaktuar një afat kohor të saktë për kolapsin total të shoqërisë, duke shfrytëzuar modelet e avancuara kompjuterike për të parashikuar një të ardhme që mund të jetë jashtëzakonisht e afërt.
Me origjinë nga Instituti i Teknologjisë i Massachusetts (MIT), ky ekip studiuesish përdori një sërë të dhënash duke përfshirë dinamikën e popullsisë, konsumin e burimeve natyrore dhe modelet e përdorimit të energjisë për të parashikuar një fund të tmerrshëm për strukturat sociale siç i njohim ne.
Sfondi i këtij parashikimi vjen nga puna kryesore e botuar nga Klubi i Romës, i cili theksoi “kufijtë e rritjes” si një pararojë e kolapsit shoqëror. Thelbi i përfundimeve të tyre sugjeron një rrugë që çon në kolaps shoqëror rreth mesit të shekullit të 21-të. një periudhë që është shumë afër. Sipas përllogaritjeve të tyre, shoqëria ka më pak se dy dekada përpara se të përballet me kolapsin e mundshëm, duke identifikuar vitin 2040 si vitin kur do të vijë “fundi i botës”.
Fillimisht, ky parashikim u prit me skepticizëm dhe tallje. Megjithatë, tregimi filloi të ndryshojë pasi studimet e mëvonshme, duke përfshirë një të shquar të botuar në American Scientist në 2009, u bënë jehonë parashikimeve të modelit origjinal.
Duke i ngurtësuar më tej këto gjetje, studiuesja holandeze Gaya Herrington kreu një rishikim në vitin 2021, duke ofruar një perspektivë bashkëkohore mbi modelin e vjetër. Analiza e Herrington, në përputhje me parashikimet origjinale, sugjeroi se pa ndryshime të mëdha në modelet tona të rritjes ekonomike dhe sjelljet sociale, skenarët më të këqij të parashikuar mund të materializoheshin vërtet, duke sinjalizuar një ndalesë të zgjerimit ekonomik deri në fund të dekadës, e ndjekur nga një kolaps i mundshëm social një dekadë më vonë.
Pavarësisht nga perspektiva e zymtë, Herrington ofron një fije shprese, duke theksuar se rruga drejt kolapsit nuk është ende e pakthyeshme. Ajo mbështet ndërhyrjet novatore në të gjitha sferat e biznesit, qeverisë dhe shoqërisë civile për të drejtuar komunitetin global në një rrugë të qëndrueshme që shmang greminën e kolapsit.
Ky debat rreth ndarjes shoqërore, i nxitur nga kërkimi shkencor, shërben si një thirrje e qartë për veprim kolektiv. Ai nënvizon urgjencën e rivlerësimit të modeleve tona të zhvillimit dhe adoptimit të praktikave të qëndrueshme që sigurojnë jetëgjatësinë dhe shëndetin e shoqërisë sonë globale.
