Analisti Ilir Demalia ka replikuar me Rudi Vatën, pasi ky i fundit deklaroi se do ta padisë për cenim të imazhit.
Në një deklaratë ekskluzive për “Top Channel” Demalia këmbëngul se Vata gënjen në librin e tij “Jeta ime! Futbolli, Liria dhe Parajsa”, madje e sfidon ish-kapitenin e kombëtares se për gjyqin është I gatshëm të shkojë edhe në Gllazgou, Skoci, ku Vata jeton me familjen.
“Në përgjigje të përgjigjes së Rudit.
Rudi, në reagimin tuaj për shkrimin tim, të dy ditëve më parë “Përse gënjen Rudi Vata?!”, ju jeni përgjigjur sot me një shkrim me titull, “Çfarë burri je ti që më thua rrenacak?” Nuk po hyjmë ke puna burrnisë se po të jap përgjigje si di unë, nuk do të jetë etike. Nuk të kam thënë rrenacak, por gënjeshtar.
Dhe ti prapë ngul këmbë që ke mësuar “ilegalisht” italishten me një prift që emrin mësuesit “ilegal” duket se ja ke harruar?!!
Në qoftë se nuk ke të qartë definicionin e fjalës ilegalisht me privatisht në këtë rast, atëherë mësoje; ilegalisht është veprim apo literaturë e ndaluar me ligj dhe kryerja në mënyrë të fshehtë. A ka qenë gjuha huaj e ndaluar me ligj në Shqipëri?!!
Po ta përsëris: Gjuhët e huaja jo që nuk kanë qenë te ndaluara në Shqipëri, por ato janë mësuar rregullisht që nga shkollat 7 vjeçare e më pas 8 vjeçare prej vitit 1948, rusisht e me pas frëngjisht, anglisht, italisht e spanjisht së fundi.
Qysh prej vitit 1950 ka qenë Shkolla Pedagogjike në Tiranë, aty ku dikur ka qenë Instituti Femëror në kohën e Zogut e të Italisë, në rrugën e Elbasanit diagonal me Parlamentin sot, ku është luajtur filmi “Vajzat me kordele te kuqe” ishin degët e gjuhëve të huaja rusisht, frëngjisht, anglisht italisht.
Me krijimin e Universitetit Shtetëror të Tiranës në 1957 u krijua dhe Filologjiku ku ishin dhe degët e gjuhëve të huaja, rusisht, anglisht, frëngjisht, e më vonë italisht, spanjisht.
Po të shtoj, që gjuhët e huaja janë mësuar edhe në burg. Shumë të burgosur nga priftërinjtë mësonin gjuhë të huaja italishten, frëngjishten, gjermanishten qe e kishin fluente nga shkollat e Jezuitëve si njerëz iluminar të Shqipërisë me vokacion perëndimor. Kishte të burgosur përkthenin për shtetin e diktaturës materiale të Ministrisë së Brendshme, sigurisht jo materiale sekrete dhe literaturë por teknike dhe metoda të përdorimit te dhunës në raste protestash dhe lëvizjesh të dhunshme qytetare.
Në vitin 1988 aty ku ndërtohej Kompleksi i Ri i Klubit Dinamo ekipit të Ministrisë së Brendshme, ku ti she lojtar e këtij klubi, aty ku sot është Federata Shqiptare e Futbollit, ishte një ndërtesë me të burgosur politik që përkthenin për llogari të MPB, në mesin e tyre ka qenë dhe prifti At Zef Pëllumbi, që u lirua në vjeshtën e vitit 1988.
Gjuha huaj nga klasa e pestë mësohej edhe në katunde. Unë kam njohur persona që kanë mbaruar filologjikun për frëngjisht, anglisht dhe i kanë dërguar në fshatra. Sipas jush në Shkodrën djepin e kulturës paska qenë e ndaluar gjuha e huaj. Ti ke qenë në 8 vjeçare dhe gjimnaz në Shkodër, dhe sigurisht ke pasur lëndën e gjuhës së huaj o frëngjisht ose anglisht brezi yt. Nuk po flas për Institutin Pedagogjik ne Shkodër që gjuha huaj ishte provim shtetëror.
Në qoftë se ju keni ngatërruar fjalën privatisht me “ ilegalisht” është çështje e juaja, e mosnjohurisë së definicionit të fjalës, dhe jo e imja. Në qoftë se vazhdoni ngulni këmbë se keni mësuar “ ilegalisht” , atëherë jeni gënjeshtar dhe jo rrenacak.
Nuk më njeh, -më shkruan- ti. Po çfarë rëndësie ka kjo, të njoh unë ty si futbollist. Megjithëse, mua më njohin të gjithë ata futbollistë të Vllaznisë së para 1990, përfshi edhe trajnerin tënd njeriun e mirë Astrit Hafizi, të ndjerin Din Zhega, Xan Rragamin, talente rrallë të futbollit shqiptar dhe njerëz fisnikë. Hys Dedën, Bardh Jerën, Nikolonin Thanën njeriun e hapur kundër regjimit komunist, djem të mrekullueshëm dhe kam kujtime vetëm të mira me ata.
Nuk po hyj ke futbollistët e Tiranës që janë pjesë e jetës, emocioneve, gëzimeve dhe hidhërimeve për padrejtësitë që ju bënë nga regjimi në sport dhe në shkatërrimin e jetës. Ti nuk je Skënder Halili, që pse nuk pranoi të luante me Dinamon e futën në burg. Po edhe ata Dinamos dhe Partizanit që me shumë jam rrit në lagje në Tiranë, aty ku vije ti ke Tot Çaushi. Ti nuk je legjenda Paulin Ndoja që realisht ishte i persekutuar dhe nuk u lejua kurrë të dilte jashtë. Ti nuk je as Qemal Vogli që u arratis ne 1956. As si lojtarët e Vllaznisë Arvit Hoxha the Lulzim Bëshemi që u arratisën në 1988 në Greqi dhe u internuan familjet e tyre pas disa ditësh.
Meqë më kërkove burrëri, burri nuk flet për vete, po shko dhe pyet ata futbollistë.
Për mos tú zgjatur, a e konsideron veten të persekutuar, arratisur nga Shqipëria dhe shpallur “armik” në 1991 kur u largove në Francë në Mars 1991, ku kombëtarja luajti me Francën dhe u mundët 5-0 në një kohe që regjimi kishte rënë dhe njerëzit largoheshin me Anije nga Shqipëria? Në këtë kohë u larguan shumë futbollist si puna juaj, Demollari, Minga, Kola, Lekbello, Alimehmeti, e plotë të tjerë, por nuk kam dëgjuar asnjë që të thotë u arratisëm.
Nuk e kam lexuar librin. Te jap fjalën që në mundësinë e parë që do të gjej do ta lexoj dhe do t’i bëj një analizë reale.
Po të duash po ta bëj dhe analizën si futbollist, por po e lemë këtë radhë duke të cituar Liam, që thotë se: “Vata nuk u ngjit dot si futbollist në nivele të larta, por një futbollist luftarak i fortë dhe me lidership”
Sa për atë që do më hedhësh në gjyq, mos u lodh kot në Shqipëri se unë jetoj prej 35 vjetësh në Amerikë. Vij shpesh në Liverpul si tifoz i përjetshëm i Liverpool, kështu që po të vij dhe deri në Glasgou se nuk kam qenë asnjëherë dhe bëj një rrugë e dy punë. Shikoj Glasgou the paraqitem në gjyqin tënd.
Të konstatosh dhe thuash të vërtetën nuk është prishje e imazhit por qytetari. Dhe shkruan je larguar prej 33 vjetësh nga “turma” për shqiptarët në Shqipëri. Nga turma mund të largohesh, por turmën në kokë do punë dhe vetëdije dhe raport të sinqertë me veten që ta largosh. Nuk ka gjë më keq se të gënjesh veten.
Po ta përsëris, fodulliku është shenjë injorance”.
