Plani i Donald Trump për Gazën nuk është thjesht befasues në nivel botëror, por tërësisht i cekët, i pamenduar dhe i pakonsoltuar mbi pasojat reale që mund të ketë në Lindjen e Mesme.
Nëse ai do të kishte nevojë për një leksion rreth kësaj, ndoshta pak njerëz do ta bënin me mirë se Princi Turki bin Faisal Al Saud, i cili përtej faktit se është nipi i themeluesit të Arabisë Saudite, Mbretit Abdulaziz, ka qenë edhe kreu i Presidencës së Inteligjencës së Përgjithshme të Arabisë Saudite nga viti 1979 deri në 2001.
Është gjithashtu edhe kryetar i Qendrës për Kërkime dhe Studime Islame të Fondacionit King Faisal dhe përmes një letre publike, ka zbritur me këmbë në tokë Trump-in, duke i dhënë një leksion të vërtetë dhe duke i uruar me qartësi vetëm një gjë presidentit amerikan: Të veprojë për t’u mbajtur mend në botë si paqebërësi!
Letra e plotë e Princit Turki bin Faisal Al Saud
I dashur President Trump,
Populli palestinez nuk është emigrant ilegal për t’u dëbuar në vende të tjera. Tokat janë tokat e tyre dhe shtëpitë që Izraeli shkatërroi janë shtëpitë e tyre dhe ata do t’i rindërtojnë siç kanë bërë pas sulmeve të mëparshme izraelite mbi to.
Shumica e banorëve të Gazës janë refugjatë, të dëbuar nga shtëpitë e tyre në atë që tani është Izraeli dhe Bregu Perëndimor nga sulmi i mëparshëm gjenocidal izraelit ndaj tyre në luftërat e viteve 1948 dhe 1967. Nëse ata do të zhvendosen nga Gaza, ata duhet të lejohen të kthehen në shtëpitë e tyre dhe në kopshtet e tyre të portokalleve dhe ullinjve në Haifa, Jaffa dhe qytete e fshatra të tjera nga të cilat ata ikën ose u dëbuan me forcë nga izraelitët.
Zoti President, shumë nga dhjetëra mijëra emigrantë që erdhën në Palestinë nga Evropa dhe vende të tjera pas Luftës së Dytë Botërore, vodhën shtëpitë dhe tokat palestineze, terrorizuan banorët dhe u përfshinë në një fushatë spastrimi etnik. Mjerisht, Amerika dhe Britania e Madhe, fituesit e luftës, qëndruan pranë dhe madje lehtësuan dëbimet vrastare të palestinezëve nga shtëpitë dhe tokat e tyre.
Amerika dhe Britania e Madhe nuk donin të prisnin viktimat e Holokaustit të Adolf Hitlerit, ndaj u kënaqën me dërgimin e tyre në Palestinë. Në librin Tetë ditë në Jaltë, autorja Diana Preston i referohet një bisede midis presidentit të atëhershëm të SHBA-ve, Franklin Roosevelt dhe homologut të tij rus Joseph Stalin.
Preston shkruan: “Biseda u kthye në temën e atdheut hebre. Roosevelt-i tha se ishte një sionist… Kur Stalini e pyeti Roosevelt-in se çfarë dhurate kishte në plan t’i bënte [mbretit saudit] Ibn Saud, ai u përgjigj se i vetmi lëshim mund të ishte t’i jepte atij gjashtë milionë hebrenj…
Për fat të mirë, kur z. Roosevelt takoi Ibn Saudin, mbreti e refuzoi atë ofertë dhe sugjeroi që hebrenjve t’u ofroheshin tokat më të mira në Gjermani si kompensim për Holokaustin. Mjerisht, Harry Truman, pasardhësi i Roosevelt, mbështeti me gjithë zemër emigracionin hebre në Palestinë dhe përfundimisht u bë i rëndësishëm në krijimin e Izraelit. Dhuna dhe gjakderdhja që ne dëshmojmë sot janë rezultat i atij veprimi dhe i bashkëpunimit të mëparshëm britanik me ambiciet sioniste nga viti 1917 e deri atëherë.
Zoti President, qëllimi juaj i deklaruar për të sjellë paqe në Palestinë është shumë i lavdëruar në pjesën tonë të botës. Unë sugjeroj me respekt se mënyra për ta bërë këtë është t’u jepet palestinezëve e drejta e tyre e patjetërsueshme për vetëvendosje dhe një shtet me kryeqytet në Jerusalemin Lindor, siç parashikohet në Rezolutat 181 dhe 194 të Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së dhe Rezolutat 242 dhe 338 të Këshillit të Sigurimit, si dhe në Iniciativën Arabe të Paqes.
Të gjitha vendet arabe dhe islamike, si dhe Autoriteti Palestinez, pranojnë kushtet e Iniciativës Arabe të Paqes për t’i dhënë fund armiqësive dhe për të vendosur marrëdhënie me Izraelin. 149 vende e njohin shtetin palestinez. Ju lutemi, bëjeni vendin tuaj të 150-tin. Asnjë paqe në Lindjen e Mesme nuk do të realizohet pa adresuar këtë çështje fisnike në mënyrë të drejtë dhe të drejtë.
Veproni që të mbaheni mend si paqebërës.
Princi Turki Al Faisal
