Nga Ylli Manjani/
Që të sqaroj edhe njëherë punën e përgjimit të gjykatës Kushtetuese.
1. Sa më takon kam thënë vetëm të vërtetën, që ka një urdhër përgjimi. Këtë urdhër e disponon media, nga ku jam informuar dhe mund të lexohet tashmë edhe nga publiku.
2. Mund t’u spjegoj gjithashtu se në bazë të ligjeve të shkruara nuk mund të autorizohet përgjim apo survejim pa u regjistruar më parë një proçedim. Që do të thotë se urdhëri për përgjim apo survejim në fjalë ka dalë vetëm pasi më parë është regjistruar një procedim. Në fakt edhe vetë përmbajtja e urdhërit e sugjeron këtë gjë.
3. Ky lloj autorizimi për përgjim mbi atë bazë ligjore të cituar, që të jetë i ligjshëm bëhet me vendim gjykate dhe jo me urdhër të prokurorit. Jo se do kishte ndonjë dallim esencial në kushtet ku jetojmë, por të paktën formalisht duhet të respektohej ligji.
Nejse, kjo është situata legale.
Sa për vete, kam dhënë autorizimin që të më përgjojnë sa herë të duan pa asnjëlloj vendimi. Si të duan e kur të duan.
Fakt është se çështja që ne kemi ngritur në Gjykatën Kushtetuese ka qenë çështje e madhe, ndoshta më e madhja, juridike e kohës. Kuktoj këtu se jurispridenca Europiane ka të njëjtin debat. Për këtë gjë së bashku me ekipin e mrekullueshëm të avokatëve ndjehemi mirë. Kemi bërë punën që kanë bërë edhe kolegët tanë në Europë.
Por askund në Europë nuk ka ndodhur që Prokuroria të ushtrojë trysni mbi vendimmarrjen e gjykatave. Kjo e bëri këtë çështje të madhe të flasë në shqipen më të shëmtuar të mundshme.
E vetmja keqardhje që kemi është se nuk gjetëm asnjë gjykatë në Shqipëri që të jetë në nivelin e gjykatave të Gjermanisë, Hollandës, Britanisë e po të doni edhe të Italisë, Malit të Zi e jo vetëm.
Gjetëm gjykata të trysnuara që vendosin në dhomë këshillimi dhe i hapën rrugë trysnisë shtetërore.
Kaq.
