Talenti i tij nuk vihet në dyshim, por ylli më i ndritshëm i Anglisë ende i mungon pjekuria që kërkon trajneri i tij kombëtar.
Jacob Steinberg, nga Stadiumi Air Albania
Nëse Jude Bellingham dëshiron të rikthehet në formacionin më të mirë të Anglisë, atëherë do të ishte e mençur të hiqte dorë nga sjelljet e panevojshme. Reagimi i tij kur pa se radha e tij ishte gati të vinte për t’u zëvendësuar pas një mbrëmjeje të paqëndrueshme në Tiranë nuk ishte aspak i pranueshëm.
Ishte një sfidë ndaj autoritetit të Thomas Tuchel dhe nuk ishte aspak një pamje e zgjuar, duke qenë se shtonte përshtypjen se ky është një lojtar që ende nuk e ka kuptuar se e ardhmja e tij e menjëhershme me kombëtaren varet nga përqafimi i kolektivit.
‘Duhet ta pranojë vendimin’: Tuchel kritikon sjelljen e Bellingham në fitoren e Anglisë
Bellingham duhet të mësojë. Nuk kishte asnjë arsye për t’u sjellë keq. Harry Kane sapo kishte çuar Anglinë në 2-0 në një ndeshje pa shumë rëndësi, kishin mbetur vetëm gjashtë minuta dhe Bellingham, i cili nuk kishte luajtur veçanërisht mirë, sapo ishte ndëshkuar me të verdhë për një faull ndaj Armando Brojës. Nuk ishte aspak një zëvendësim i diskutueshëm. Madje do të kishte qenë e pamatur nga Tuchel ta linte në fushë, duke pasur parasysh rrezikun që mesfushori mund të përjashtohej nga ndeshja hapëse e Botërorit nëse merrte edhe një karton tjetër të verdhë.
Megjithatë Bellingham e vuri veten në qendër të vëmendjes. Nuk mund të fshihej frustrimi i 22-vjeçarit kur kuptoi se do të zëvendësohej nga Morgan Rogers. Ai ngriti duart lart në shenjë proteste dhe megjithëse i shtrëngoi dorën Tuchel-it kur doli nga fusha, ishte e qartë se trajneri nuk mbeti i kënaqur.
“Nuk dua ta zmadhoj këtë, por i qëndroj fjalëve të mia: ‘sjellja është çelësi’ dhe respekti ndaj shokëve të ekipit që hyjnë në fushë,” tha Tuchel. “Vendimet merren dhe ti si lojtar duhet t’i pranosh.”
Ky është sfidimi për Bellingham. Ai e uroi Marcus Rashford për krosimin që çoi te goli i dytë i Kane, por pjesa tjetër e sjelljes së tij ishte vetëshkatërruese. Nuk është se protesta do t’ia ndryshonte mendjen Tuchel-it. Gjermani ka folur shpesh për respektimin e hierarkive të ekipit dhe rëndësinë e sjelljes së duhur.
I lënë jashtë listës së muajit të kaluar, Bellingham ishte nën vëzhgim pas rikthimit. Në thelb ai ishte në provë dhe nuk i bëri vetes shumë favore me reagimin ndaj zëvendësimit, teksa Anglia e mbylli në mënyrë perfekte fushatën kualifikuese duke mposhtur një Shqipëri luftëtare.
Kjo nënkupton se ende nuk dihet nëse Anglia funksionon më mirë me Bellingham në fushë. Dëshmitë në këtë ndeshje ishin të paqarta. Tuchel eksperimentoi në fillim. Ai i ka dhënë Anglisë strukturë dhe qartësi muajt e fundit, duke ndërtuar lojën me një numër 6, një numër 8, një numër 10 dhe anësorë të specializuar, por ndaj Shqipërisë kishte një ndjesi të ndryshme. Jarell Quansah bëri debutimin e tij, Adam Wharton mori startin e parë dhe pozicionimi i John Stones si mesfushor shtesë krijoi një ngjashmëri me ekipin e Manchester City-t që fitoi trefishin në vitin 2023.
Ishte interesante. Anglia kalonte në një sistem 3-2-2-3 me top gjatë pjesës së parë. Nuk kishte një numër 10. Bellingham luante si mesfushor i djathtë me liri lëvizjeje. Declan Rice shtyhej më lart se zakonisht. Eberechi Eze ishte në krahun e majtë por e kishte të vështirë të futej në lojë.
Problemi ishte se Shqipëria qëndroi e tërhequr dhe kompakte. Anglia nuk krijoi shumë dhe nuk pati shumë lidhje mes Kane dhe Bellingham. Duhej të kalonin 35 minuta që ata të kombinonin. Një shkëmbim i shpejtë pasash e nxori Bellingham në hapësirë drejt mbrojtjes shqiptare dhe ai shërbeu për Jarrod Bowen, i cili u ndalua nga një pritje e mirë e Thomas Strakosha.
Bellingham ishte i paqëndrueshëm. Ai krijoi një shans për Eze në pjesën e dytë, por shpesh dukej shumë i dëshiruar për të lënë përshtypje. Shumë pasime të shpejtuara dhe të gabuara. Kishte edhe një incident të panevojshëm me një mesfushor shqiptar që në fillim. Anglia ishte e çrregullt për pjesën më të madhe të pjesës së dytë. Një rast i Shqipërisë erdhi pasi Bellingham humbi topin. Kartoni i verdhë erdhi pasi ai humbi topin ndaj Brojës dhe e faulloi ish-sulmuesin e Chelseat.
Në fund, thellësia e skuadrës së Anglisë bëri diferencën. Tuchel futi Phil Foden, i cili dukej më i përshtatshëm për rolin që Bellingham kishte në pjesën e parë, dhe Bukayo Saka-n. Më vonë Saka dha goditjen e këndit nga e cila Kane shënoi golin e parë. Ishte një kujtesë se goditjet e dënimit do të jenë thelbësore verën e ardhshme.
Megjithatë, historia mbeti Bellingham. Shkëlqimi i asistit të Rashford për golin e dytë të Kane u zbeh disi nga drama e panevojshme e zëvendësimit me Rogers-in. Në fund, sytë ishin te Bellingham. Tuchel iu afrua nga pas dhe e shtyu mesfushorin e Real Madrid drejt tifozëve anglezë. Marrëdhënia e tyre nuk është prishur. Tuchel nuk është gati të heqë dorë nga Bellingham. Por nëse do t’i japë atij rolin kryesor, kjo mbetet e paqartë.
