“Gjatë këtyre ditëve të vështira mund të gjejmë gjeste të vogla, konkrete, që shprehin afërsi dhe kthjelltësi ndaj njerëzve më të afërt me ne, një përkëdhelje për gjyshërit tanë, një puthje për fëmijët tanë, për njerëzit që duam. Këto janë gjeste të rëndësishme, vendimtare.
Nëse jetojmë në ditë si kjo, ato nuk duhet të harxhohen. ” – shprehet Papa Françesku në një intervistë ekskluzive për të përditshmen italiane “La Repubblica” ku ka folur me shqetësim për situatën emergjente të krijuar nga koronavirusi.
Sipas Atit të Shenjtë në këto ditë izolimi duhet të fokusohemi në marrëdhëniet njerëzore dhe përfitimet që vijnë nga kjo. Komunikimi virtual dhe televizioni sipas Papës kanë shkatërruar komunikimin normal midis nesh.
Intervista e Plotë
Papa Françesku i kalon ditët në Vatikan duke ndjekur nga afër lajmet për urgjencën e koronavirusit. Dy ditë më parë ai shkoi në Santa Maria Maggiore dhe në kishën e San Marcello al Corso për t’u lutur
Atë i Shenjtë, çfarë kërkuat kur u lutët në dy kishat romake?
“Unë i kërkova Zotit që të ndalojë epideminë: Zot, ndaloje atë me dorën tënde. Kjo është ajo për të cilën unë u luta. ”
Si mund të jetojë njeriu këto ditë në mënyrë që ato të mos harxhohen?
“Ne duhet të rizbulojmë bukurinë e gjërave të vogla, gjeste të vogla vëmendjeje që mund t’u ofrojmë atyre që janë afër nesh, familjes tonë, miqve tanë. Ne duhet të kuptojmë se në gjëra të vogla qëndron thesari ynë. Këto gjeste butësie, afeksioni, dhembshurie janë minimale dhe priren të humbasin në anonimatin e jetës së përditshme, por ato janë megjithatë vendimtare, të rëndësishme. Për shembull, një vakt i nxehtë, një përkëdhelje, një përqafim, një telefonatë … Ato janë gjeste të njohura për vëmendjen e detajeve të jetës së përditshme që e bëjnë jetën domethënëse dhe që krijojnë bashkësi dhe komunikim mes nesh. ”
A nuk është ashtu si jetojmë gjithmonë?
“Ndonjëherë, ne vetëm përjetojmë një formë virtuale të komunikimit me njëri-tjetrin. Përkundrazi, duhet të zbulojmë një afërsi të re. Marrëdhënie më konkrete të bëra nga vëmendja dhe durimi. Në shtëpitë e tyre, familjet shpesh hanë së bashku në heshtje të madhe, por jo si rezultat i dëgjimit të njëri-tjetrit, përkundrazi sepse prindërit shikojnë televizion ndërsa hanë, dhe fëmijët janë në celularët e tyre. Duken si murgj, të gjithë të izoluar nga njëri-tjetri. Këtu nuk ka komunikim, ndërsa dëgjimi i njëri-tjetrit është i rëndësishëm sepse kështu mund të kuptojmë nevojat, përpjekjet, dëshirat e tjetrit. Kjo gjuhë e bërë nga gjeste konkrete duhet të ruhet.”
Shumë njerëz kanë humbur të dashurit, shumë të tjerë po luftojnë në vijën e parë për të shpëtuar jetë. Çfarë mund t’u thuash atyre?
“Falënderoj ata që i japin vetes në këtë mënyrë të tjerëve. Ata janë një shembull i këtij konkretiteti. Dhe kërkoj nga të gjithë të qëndrojnë pranë atyre që kanë humbur të dashurit, që të jenë pranë tyre në çdo mënyrë të mundshme. Ngushëllimi tani duhet të jetë angazhimi i të gjithëve. Në këtë drejtim, më bëri shumë përshtypje artikulli që Fabio Fazio shkruajti për Repubblica për atë që po mëson në këto ditë ”.
Çfarë, në veçanti?
“Pasazhe të ndryshme, por në përgjithësi fakti që sjellja jonë gjithmonë ndikon në jetën e të tjerëve. Ai ka të drejtë, për shembull, kur thotë: ‘është bërë e qartë se ata që nuk paguajnë taksat jo vetëm që kryejnë një krim, por edhe një krim: nëse nuk ka mjaft shtretër spitalor dhe respiratorë artificialë, është gjithashtu faji i tyre ‘. Unë u impresionova shumë nga kjo ”.
Si ka mundësi që ata që nuk kanë besim të kenë shpresë në ditë si këto?
“Ata janë të gjithë fëmijët e Perëndisë dhe shikohen prej Tij. Edhe ata që nuk e kanë takuar ende Zotin, ata që nuk kanë dhuratën e besimit, mund të gjejnë rrugën e tyre përmes kësaj, në gjërat e mira në të cilat besojnë: ata mund të gjejnë forcë në dashuri për fëmijët e tyre, për familjen e tyre, vëllezërit dhe motrat. Dikush mund të thotë: “Unë nuk mund të lutem sepse nuk besoj.” Por në të njëjtën kohë, megjithatë, ai mund të besojë në dashurinë e njerëzve përreth tij, dhe kështu të gjejë shpresë ”(scan)
