Tirane,me 23 korrik 2020. Nga ish pacienti Shkelqim Kelo.
U bene dite,jave e muaj, qe jemi te mberthyer nga ethet e Pandemise. Si gjithmone ne raste te tilla mediat e shkruar apo vizive,hapin thesin e tyre te lajmeve dhe komenteve.Shpesh here disa studio televizive, ta shpifin me terin informativ qe percjellin. Jo rralle ftojne specialiste miq te tyre,por ftojne edhe ca palo specialiste,te cilet pasi fryhen gjate gjithe dites duke pire birra,vijne ne studjo e na shpalosin ca ide e ca rrugezgjidhje,qe te bejne te ikesh ne drejtim te paditur. Por krejt e kunderta ndodh ne realitetin shqiptar dhe mjekesine shqiptare.
Per fatin tim te keq edhe une u shtrova per disa dite ne ambjentet e Spitali “Shefqet Ndroqi” ne Tirane,dhe realiteti ishte krejt ndryshe nga ato qe paraqesin mediat. Te njejtin fat te keq pesoi edhe ime shoqe,e cila ndodhet ndodhet e shtruar ne ambjentet e spitalit Infektiv te QSU “ Nene Tereza”.
Kohet e fundit gjendja ime shendetesore ishte e renduar,me nje temperature qe nuk binte nen 38,5 grade.Pas kesaj erdhi Ambulanca e “Urgjences” dhe drejt e tek spitali “Shefqet Ndroqi”.Hapi i pare dhe puna e pare,ishte kryerja e analizave te gjakut dhe kryerja e nje “skaneri”.Me pas kryerja e nje grafije si dhe kryerja e Tamponit.Pas ketyre veprimve perfundova ne katin e trete te spitalit,pershtatur per kurimin e “Covidit 19”. U futa ne dhome,ku ishin edhe dy paciente, Jetmir Cala(Peshkopi),Arben Gumeni (Tepelene),e me vone erdhen edhe dy paciente te tjere qe nuk lane gjurme.As emrat nuk ua mesuam. Sapo vura kurrizin mbi shtratin qe me rekomanduan,menjehere ja behu personeli mjekesor.
Fillova ti kundroj me vemendje.Ajo qe me ra ne sy ,ishte fakti i veshjeve te tyre. I kqyra me vemendje. Izolimi i personelit mjekesor,fillonte tek koka dhe perfundonte ne maje te kembeve te tyre.Ne koke maska izoluese,ne hunde e ne fytyre nga nje e dy maska te tjera,si dhe nga nje skafander mbrojtese per fytyren. Vec kostumit te mjekut,mbi te ishin veshur pelerina,nderkohe tek kepucet ishin veshur te tjera materiale izoluese.Personeli mjekesor ngjasonte nga pamja e jashtme,me astronautet e anijeve kozmike. Kjo persa i perket anes se jashteme,apo siperfaqesore. Ajo qe te bente per vete ,ishte menyra e komunikimit te ketij stafi.Duke na uruar sherim te shpejte,ata me qetesi e profesionalilizem kryenin detyrat e tyre ,njesoj si bletet punetore.Gjithmone fjale urte,njerezore,thua ishin motrat e vellezerit tane. Puna ne kete kete zgjua bletesh,vazhdonte ne ritmin e duhur. Dalengadale u mesova jo vetem me rradhen e punes,por nisa te njoh edhe shoket e dhomes.
Gdhiu dita e pare ne kete ambjent te ri,ku puna vazhdonte non stop 24 ore.Rreth ores 10 te dites se neserme nje turme prej 7-8 mjekesh ja behu ne dhomen tone.Disa syresh mbanin ne duar dosjet dhe kartela.Nje mjek trup madh u drejtua edhe tek une,duke me pyetur se cfare shqetesimesh ndjeja.I raportova.Ai komunikoi me mjeket te cilet shenuan dicka ne kartele. Dhe me radhe u intervistuam te semuret.Kur iku ,pyeta se kush ishte ky person dhe me thane qe quhej Perlat Kapisyzi,qe kryente dhe detyren e drejtorit te Spitalit. Me la pershtypje shume te mire. Dr.Perlati e kishte bere zakon per te vizituar dy here ne dite te semuret,bile edhe dje qe ishte dite e djele,na vizitoi dy here. C’mund te them me teper per kete mjek qe gjate diteve ne vazhdim me krijoi idene e nje njeriu tejet korekt dhe profesionist. Por nuk mund te le pa permendur edhe personelin tjeter mjekesor si Eritjan Tashi, Viola Ademaj,Majlinda Latifi,Valentina Hima,Gerald Hoxha,Flutura Mullaj,Kozeta Llaka,Djana Ndoci,Zinete Merdini,apo edhe sanitaret Pashako Bushaj,Lindita Daka,Suzana Shabani dhe Mimoza Vako.
Te gjithe punonjesit ishin kokeulur,te bindur deri ne verberi. Dhe te mos harojme faktin se ne shtepi ata kishin lene njerezit e tyre me te dashur,pjestaret e familjes. Por te ndergjigjshem per misionin fisnik qe i kishte ngarkuar hostoria,perballashin cdo dite me semundjen famekeqe.Dhe punonin si heronj te heshtur,ndonese e dinin rrezikun me te cilin perballeshin dhe rrezikun qe merrnin mbi shpine.Si mund ti quash ndryshe keta njerez,pervecse HERONJ. Nga dita ne dite dhoma u plotesua sipas numurit te shtreterve,pra u beme 5 vete.Hasan Loka ishte nje tjeter dibran dhe Josif Qelemeni,bizesmeni nga Korca,qe pavaresisht sikleteve qe kishte,nuk linte minute e cast pa komunikuar me punonjesit e firmes se ti. Hasani ishte tek te 70-at,dhe menjehere e etiketuam”Veteran”. Arbenit nga Tepelena nuk i degjohej zeri fare. Ndoshta dhe nga natyra e tij,pas mesuesit e matematikes me shume flasin me shifra se me fjale. Ndoshta edhe per arsye te shqetesimeve qe ndjente,ai nuk e hiqte valvolen e oksigjenit 24 ore ne 24 ore.
Dhoma jone kishte edhe personin me te qete,Jetmirin.Meqe ishim fqinje,me kete komunikoja edhe me shume.Jetmiri ishte nje djale i ri dhe plot energji,te cilat i rikuperoi ne nje kohe shume te shkurter. Megjithese kane kaluar dy dite qe lashe ambjentet e spitalit me duket se ka nje shekull. Me ka zene malli per shoket e dhomes. Shoqeria e spitali eshte edhe me e ngushte e me e lidhur se ajo ajo e shkolles apo e ushtrise. Kjo ndoshta per faktin se njerezit i bashkon me shume halli,se sa te mirat. Por mall kam edhe per ata qe na sherbyen 24 ore,personelin mjekesor.Fjalet me te mira per keta punonjes duar arte,te puneve te shumta e te perkushtuar maksimalisht. Faleminderit te gjithe ju bluzave te bardha,per cka keni bere dhe vazhdoni te beni. Ju ruajte zoti Juve dhe familjet tuaja te nderuara. Per jete te jeteve do te gezoni respektin tone maksimal.
