Një sezon i veçantë, i vështirë, surreal. Giorgio Chiellini me siguri ka përjetuar momente të ndryshme emocionale. Por çdo kampionat është gjithmonë i veçantë. Në të vërtetë, ai ka 9 të tillë, radhazi, të fituar. Gjë për të mos u besuar, por e vërtetë, sa për t’u krenuar pa fund. Ky është Juventusi me hegjemoninë e tij në Itali. Ndonjëherë, në sezonin aktual, dolën në pah edhe kontrastet. Por, në fund të garës u shtua një tjetër titull. “Zonja e Vjetër” ka futbollistë që dinë të fitojnë dhe rifitojnë. Shihni, në fakt, numrin 3 të saj.
Nga këputja e ligamentit anësor kryqëzues të gjurit të djathtë, duke kaluar përmes një rikthimi të ndërlikuar. Qendrori toskan, Giorgio Chiellini, në të vërtetë ndjeu një ndjenjë të pafuqisë në lëkurën e tij: duke mos qenë në gjendje t’i ndihmonte shokët e tij në momentet e vështirësisë. Një “aksident”, i cili, megjithatë, nuk i ka ndryshuar planet e klubit. Megjithë 36 vitet mbi supe (datëlindjen tjetër) dhe një status atletik për t’u menaxhuar me kursim, drejtuesit bardhezinj kanë vendosur të ecin përpara edhe për një sezon tjetër me “Chiello”.
Me pak fjalë, një veprim i parakohshëm, për më tepër duke marrë parasysh peshën specifike të personit në fjalë; në fushë dhe brenda dhomës së zhveshjes. Pjesa tjetër është një fjalim vlerësimi nga të gjithë. Duke filluar nga Maurizio Sarri, i cili që në ditët e para në Torino kuptoi se çfarë do të thotë të kesh në dispozicion një lojtar të nivelit të Chiellini. Një karakter unik si futbollist dhe njeri, ai që di të punojë duke mbrojtur interesat e grupit dhe të klubit.
telemedia.al
Shikoni, për shembull, shkurtimin e pagave prej koronavirusit. Ai ndërmori një nismë disi të dhimbshme për grupin, por e bëri në emër të klubit. Dhe nëse e ardhmja ka të ngjarë ta mbajë bardhezi me ndonjë rol menaxhues në klub, vështrimi i Giorgio është akoma i përqendruar plotësisht në fushë. Si përmbledhje, dy objektiva janë para tij: titulli i dhjetë radhazi në Serie A, për të mbyllur një seri epike triumfesh të këtij lloji; dhe vazhdimësia e mirë e performancës.
E gjitha kjo duke ndihmuar kampionët e së tashmes, por mbi të gjitha të së nesërmes. Çdo referencë për Matthijs De Ligt është thjesht e justifikuar. Hollandezi, me të drejtë, në vitin e tij të parë në Itali ka treguar se ka pak rivalë në një shkallë ndërkombëtare. Dhe, duke qenë i datëlindjes 1999, më e mira e tij nuk ka ardhur akoma.
“Muzikë” për veshët e Juves, por edhe të vetë Chiellini i cili, me forcë rrethanash do të duhet ta dozojë veten dhe të rigjejë vend në qendër të prapavijës bardhezi, aty ku Bonucci dhe De Ligt nuk tunden kollaj… Nga ana tjetër, sezoni i ardhshëm do të jetë i 16-ti bardhezi për Chiellini. Një pjesë e konsiderueshme e jetës, në mënyrë rigoroze me ngjyrat bardhezi, pa e humbur oreksin për suksese të reja.
