Nga Tim Bouverie*
Harrojini koktejet e shtrenjta dhe shezllonët e mbuluar me çadra. Pelioni ka peizazhe të paprekura, fshatra kodrinash dhe taverna të qeta ku klientela flet pak anglisht. Të arrish këtu nuk është aq e lehtë, duhet të kërkosh një fluturim për në Selanik ose Athinë, pastaj një udhëtim tre ose katër orësh në qytetin portual të Volos. Nga atje, shoku im Chris dhe unë morëm një taksi për në fshatin Portaria. Është një makinë e cila do 20 minuta për të shkuar në mal. Kompania e udhëtimit Macs Adventure ka rregulluar udhëtimin tonë, i cili përfshin transferimin e bagazheve tona në hotel dhe sigurimin e shënimeve për rrugës,në çdo ditë shëtitje.
Pavarësisht nga kjo e fundit, një kombinim fatal i vetëbesimit të tepruar dhe leximi i dobët i hartave na bën që të nisemi në drejtim të kundërt me atë në të cilin duhet të shkonim. Për fat të mirë, ne e kuptojmë gabimin dhe fillojmë të ngjisim malin e duhur. Peizazhi është i larmishëm dhe evokues. Duke përshkuar shkëmbinjtë bregdetarë, ju ndjeheni sikur të mund të ishit në botën e lashtë, me Akilin. Narnia është ndalesa jonë e parë: fshati Chania, afër majës së malit Pelion. Pylli, duke zbritur nga tarraca e Hotel Manthos, përhapet si një qilim i gjelbër në det, ndërsa dallëndyshet përshkruajnë qiellin. Të ftuarit e vetëm janë një ekip i tërë i futbolli Grek, të cilët kanë ardhur të stërviten në ajrin e ftohtë malor. Si ata ashtu edhe personeli i hotelit duket se na mendojnë paksa të çuditshëm. Miku im dhe unë nuk jemi turistë të kalitur dhe kemi bërë shumë përpjekje për të marrë me vete një çift.
Prisni peisazhe të mrekullueshme, fshatra në majë të kodrave dhe taverna të qeta Chris, një financier, ka sjellë një koleksion të bluzave të qytetit, ndërsa unë kam veshur pantollona të thjeshta. Gjthsesi mungesa e elegancës është problemi më i vogël. Isha i sigurt se një palë konversa ishin mirë por më vonë zbulova se ato nuk janë aq të rehatshme. Pas vetëm një ditë ecje, këmbët e mia dhembin dhe janë gjithë plagë. Disa nga këto plagë janë për shkak të pengesave, të tjerat sepse ka bimësi kudo. Ndoshta, për shkak të Covid, askush nuk i ka prerë ato këtë vit. Apo ndoshta janë gjithmonë kështu? Tani jemi në plazh. Chris, i dëshpëruar për të kontrolluar punën e tij, është i ngulitur në telefon ndërsa unë po shijoj plazhin. Të nesërmen ecim në jug përgjatë bregdetit, duke ndaluar në dy nga plazhet më të mira që kam vizituar ndonjëherë në Greqi, Damouchari dhe Fakistra. Midis këtyre të dyve, leximi i dobët i udhëzimeve (përsëri) bën që ne të ngjitemi aksidentalisht në një kodër që me siguri duhet të njihet në vend si Matterhorn Grek. Natën e kemi kaluar në hotelin e çuditshëm “Lost Unicorn” në Tsagarada. Kjo ndërtesë e hershme e shekullit XIX është plot me teleskopë, libra dhe printime, ndërsa jashtë mund të pini çaj ose pije në shtëpinë e pemëve të hotelit. Pemët janë të veçanta në Pelion, me plot gështenja që të shoqërojnë rrugës. Sidoqoftë, më të jashtëzakonshmet janë pemët ‘aeroplan’, të cilat shfaqen në sheshet e fshatit.
Për të arritur në Pelion ju duhet të bëni një fluturim për në Selanik ose Athinë, atëherë një udhëtim tre ose katër orë në qytetin e Volos Ju mund të mos jeni një person që i pëlqeni pemët por unë ju sfidoj me këtë pemë. Jam i sigurt se do mahniteni nga pema gjigande “aeroplan” para kishës në Agia Paraskevi. Është më shumë se një mijë vjet e vjetër dhe rreth 17 metra, një lloj mrekullie natyrore që tregon se legjenda se Pelioni ishte i favorizuar nga perënditë mund të jetë e vërtetë.
Pastaj arrijmë në fshatin Miliespër për natën tonë të fundit. Në këtë fazë, flluskat në këmbë janë më pak problem sesa fakti që gjunjët e mi nuk duket se funksionojnë më. Duke fajësuar këpucët e mia më shumë sesa mungesën e sportivitetit, luftoj derisa vjen koha e drekës. Speca dhe patëllxhan dhe një birrë Mythos duket shërimi i çdo gjëje. Pelioni ka qenë një zbulim, një nga vendet më marramendëse që kam vizituar ndonjëherë dhe dëshmi se mund t’i mbijetoj një udhëtimi në këmbë. Me çizme të përshtatshme, do t’i bëja të gjitha përsëri.
(DailyMail, gazeta “Si”)
