ANALIZA/ Implikimet taktike të modernizimit ushtarak të Koresë së Veriut

Nga Liang Tuang Nah/ Më 14 janar, për të përkujtuar përfundimin e Kongresit të Tetë të Partisë së Punëtorëve Koreanë, udhëheqësi i Koresë së Veriut Kim Jong Un kryesoi një paradë ushtarake të bollshme ku u shfaqën shumë modele të reja të pajisjeve ushtarake. Kjo ishte parada e dytë e tillë në muajt e fundit, pasi grupi i fundit i a rmëve të reja u zbulua gjatë një parade në tetor 2020 për të festuar 75 vjetorin e Partisë së Punëtorëve Koreanë.

Në paradën më të fundit u shfaq një larmi pajisjesh të reja, duke filluar nga pushkë snajperësh dhe granatëhedhës gjysmë automatike për trupat tokësore, deri në s hkatërrues tankesh dhe sisteme të lëshimit të shumëfishtë të r aketave (MLRS), dhe së fundmi një model i ri për nëndetëse që lëshonte raketa balistike (SLBM). Përjashtuar SLBM-të, ne mund të shohim një frymëzim për a rmët e reja. Granatëhedhësit me madhësi të pushkës imitojnë sistemin e a rmëve të teknologjisë së lartë të këmbësorisë së Koresë së Jugut Daewoo K11; s hkatërruesit e tankeve i ngjajnë sipërfaqësisht sistemit të lëvizshëm të armëve M1128 nga familja e automjeteve të blinduara Stryker të prodhuara nga firma amerikane e mbrojtjes General Dynamics Land Systems; dhe MLRS e Koresë së Veriut kanë për qëllim të përmbushin të njëjtin funksion si Lockheed M270 MLRS i SHBA, transmeton lexo.com.al.

Shumë më pak sesa shikon syri?

Në shikim të parë, do të dukej se Pyongyang po përfshihet në një program të fuqishëm të modernizimit ushtarak, që synon të ngushtojë udhëheqjen teknologjike që Shtetet e Bashkuara dhe Koreja e Jugut gëzojnë në drejtim të a rmëve konvencionale, pasi pjesa më e madhe e artilerisë të Veriut daton ose bazohet në armët nga vitet 1960 deri në 1980. Sidoqoftë, nëse dhe kur këto a rmë të reja të vendosen, realitetet aktuale operacionale mund të jenë thelbësisht të ndryshme nga k ërcënimi i nënkuptuar perceptues i portretizuar në paradat ekstravagante të organizuara në Pyongyang.

Në mënyrë të veçantë, ka tre çështje që pengojnë një vlerësim se Ushtria Popullore Koreane (KPA) po punon me sukses për të qenë në të njëjtin nivel me aleancën SHBA-ROK në Gadishullin Korean. E para është nëse KPA ka nxjerrë një doktrinë të zbatueshme për përfshirjen e a rmatimeve të saj të reja në planet ekzistuese të l uftës. Për sa kohë që doktrinat u referohen planeve se si pajisjet dhe forcat kontribuojnë në fushatat dhe operacionet ushtarake, pajisjet e reja të bukura në sy por pa udhëzime konkrete të zbatueshme për përdorimin në f ushëbetejë në bashkëpunim me forcat ekzistuese do të thonë pak. Ndërsa Koreja e Veriut nuk ka l uftuar në ndonjë angazhim në shkallë të gjerë që nga fundi i L uftës Koreane në 1953, ekzistojnë dyshime për efikasitetin e doktrinave të reja të nxjerra nga stafi i përgjithshëm i KPA-së për të shfrytëzuar me efikasitet modernizimin e dukshëm ushtarak të parë së fundmi.

Tjetra, edhe nëse ekziston doktrina e re funksionale, përsëri mbetet çështja e trajnimit. Njësitë ushtarake kanë nevojë për trajnim të mjaftueshëm në formën e ushtrimeve të rregullta manovruese për t’i stërvitur ato në zbatimin efektiv të urdhrave të bazuara në doktrina. Bazuar në njoftimet për shtyp të Koresë së Veriut, mund të shihet se stërvitjet e KPA-së përbëhen kryesisht nga njësi masive që gjuajnë në s hënjestra statike ose s hënjestra tokësore. Këto aktivitete kryhen rrallë, ndërsa ushtrimet e manovrave të mbajtura nga ushtria e Koresë së Jugut bëhen shpesh mbi një bazë të njëanshme, ose zbatohen çdo vit në bashkëpunim me forcat e SHBA-së si pjesë e aleancës së tyre. Prandaj, ekziston skepticizëm nëse AKP mund të përdorë materialin e saj të sapo futur, apo edhe masën kritike të artilerisë së saj të vjetër, në një s ulm dinamik drejt jugut pa probleme serioze të komandimit, kontrollit, komunikimit dhe koordinimit, transmeton lexo.com.al.

Për ta rënduar situatën është gjithashtu fakti se që nga fundi i L uftës së Ftohtë, rusët dhe kinezët kanë pushuar së furnizuari Korenë e Veriut me karburant të subvencionuar, ndërsa Veriu nuk është në gjendje të përballojë karburant të mjaftueshëm për mirëmbajtjen përmes trajnimit të aftësive të manovrimit të KPA-së. Kjo është përkeqësuar nga zvogëlimi i eksporteve të karburantit nga Kina, siç është mandatuar në sanksionet e reja të a shpra të UNSC të zbatuara nga 2016-2017 në përgjigje të testimeve të ndaluara b ërthamore dhe r aketore të Pyongyang.

Në fund, nuk duhet të ketë p anik të tepruar në lidhje me sistemet e a rmëve të përdorura nga r egjimi Kim sepse nuk ka asnjë mënyrë për të vlerësuar cilësinë ose aftësinë dhe funksionimin e qëndrueshëm të këtyre a rmatimeve. Me eksportet e a rmëve të ndaluara në Veri që nga viti 2006, industria e mbrojtjes së Koresë së Veriut është privuar nga transferimi i teknologjisë dhe ka funksionuar në mënyrë të izoluar, duke u mbështetur në teknologjinë e përdorimit të dyfishtë, hulumtimin e brendshëm dhe mostrat e a rmëve të k ontrabanduara. Kushte të tilla të dobëta për kërkime dhe zhvillime ushtarake nuk kanë gjasa të prodhojnë pajisje k onkurruese ndërkombëtare, edhe nëse një material i tillë duket mirë në parada.

Për më tepër, natyra e varfër e ekonomisë së Veriut ngre pikëpyetje nëse mjaft nga këto a rmë, automjete dhe r aketa të reja mund të prodhohen për të qenë strategjikisht të rëndësishme. Është një gjë për të prodhuar disa prototipa për shfaqje, dhe krejt diçka tjetër për të prodhuar disa qindra shembuj për detyrën operacionale, së bashku me pjesë rezervë të mjaftueshme për të kryer riparime të pashmangshme. Pavarësisht nga politika ushtarake “songun” e Pyongyang, ku KPA-së nuk duhet t’i mungojë asgjë, natyra e cunguar e financave të Koresë së Veriut hedh dyshime të arsyeshme për qëndrueshmërinë e një prodhimi të tillë. Me këta tre faktorë në mendje, do të dukej se një pjesë e konsiderueshme e dy paradave të fundit ushtarake në Pyongyang, me zbulimin e pajisjeve të reja ushtarake konvencionale, mund të përbënte thjesht një shfaqje, ose më mirë p ropagandë vizuale e krijuar për të t rembur Seulin, për të mbajtur larg Uashingtonin dhe për krenari të brendshme, transmeton lexo.com.al.

A është SLBM-ja e re diçka për t’u shqetësuar?

SLBM-ja e re e Koresë së Veriut, Pukkuksong-5, që bëri debutimin e saj gjatë paradës në 14 janar është sigurisht mbresëlënës, por efekti i tij parandalues ​​praktik është mjaft i kufizuar. Për të filluar, parandalimi efektiv bërthamor i shkaktuar nga nëndetësja kërkon nëndetëse me qëndrueshmëri ultra të gjatë, për të ndërmarrë patrulla të zhytura që zgjasin shumë javë, pa mundësi furnizimi, për të maksimizuar qëllimin. Nëndetëse të tilla funksionojnë gjithmonë me energji bërthamore, dhe edhe pse Kim Jong Un është zotuar t’i ndërtojë ato, është shumë e dyshimtë nëse kjo mund të bëhet pasi Veriut i mungon sofistikimi teknologjik për të arritur një qëllim kaq të përparuar.

Për më tepër, edhe nëse Kim arrin të ndërtojë një anije të tillë dhe nëse Pukkuksong-5 funksionon me besueshmëri, diapazon dhe saktësi të pranueshme, një parandalues ​​i tillë zhytës detar përballet me sfidën për të mos u mbytur para kohe nga tre anti-nëndetëset më të përparuara në Azi, që u përkasin Shteteve të Bashkuara, Japonisë dhe Koresë së Jugut. Megjithëse nuk duhet të nënvlerësojmë kurrë k ërcënimin bërthamor të paraqitur nga r egjimi Kim, Pukkuksong-5 dhe kushërinjtë e tij të zhvilluar më parë janë shumë më pak s hqetësuese, të paktën tani për tani, transmeton lexo.com.al.

Pra, çfarë tani?

Përkundrejt të gjithë pretendimeve të tij të supozuara për t’u kujdesur për koreano-veriorët e zakonshëm dhe për të rritur mirëqenien e tyre, është e qartë se ku qëndrojnë përparësitë e shpenzimeve të qeverisë së Kim. Meqenëse zhvillimi i kokave bërthamore, hulumtimi dhe ndërtimi i r aketave balistike dhe prodhimi i a rmëve konvencionale janë jashtëzakonisht të shtrenjta, është e qartë se shpenzimet e mbrojtjes marrin pjesën më të madhe të buxhetit vjetor të Koresë së Veriut. Në të vërtetë, Pyongyang thuhet se shpenzon 23 për qind të PBB-së së Koresë së Veriut në mbrojtje, përqindja më e lartë e tillë në mbarë botën.

Asnjë nga dy kundërshtarët kryesorë të Koresë së Veriut, Shtetet e Bashkuara dhe Koreja e Jugut, nuk i kanë dhënë dinastisë Kim ndonjë arsye të justifikueshme për të humbur burime të çmuara duke miratuar një politikë të akumulimit të a rmëve. Asnjë vend nuk e ka sulmuar në mënyrë preventive Veriun që nga armëpushimi i vitit 1953, transmeton lexo.com.al.

Sidoqoftë, r egjimi i Kim nuk tregon asnjë prirje për t’i kushtuar pjesën më të madhe financiare të tij nevojave jetike siç janë kujdesi shëndetësor jashtë enklavës elitare të Pyongyang, rehabilitimit të infrastrukturës civile që po shkatërrohet dhe përparësi të tjera jetësore. Si rezultat, përpjekjet për të sjellë uri në politikën songun duhet të vazhdojnë dhe të intensifikohen.

Drejt këtij qëllimi, Uashingtoni dhe Seuli duhet të përqendrojnë me vendosmëri përpjekjet për të bindur komunitetin ndërkombëtar për të forcuar zbatimin e s anksioneve ekzistuese të OKB, në mënyrë që përpjekjet k ontrabatiste dhe evazionit të Koresë së Veriut të mbahen në minimum. Programet e KPA-së dhe Kim-it nuk kanë arka pa fund. Nëse mund të e liminohen disa qindra milionë ose disa miliardë dollarë amerikanë të fituara nga anashkalimi i p aligjshëm i s anksioneve ndërkombëtare, ne mund të shohim një pakësim të dallueshëm të a rmëve destabilizuese, dhe madje edhe sjelljes a ntagoniste nga Pyongyang./TheDiplomat/Lexo.com.al/e.c.