Mbetet për t’u parë nëse Presidenti Biden mund të gjejë gjuhën e përbashkët me republikanët, por politika e jashtme mund të jetë një fushë për të filluar. Duke gjykuar nga seancat e konfirmimit të së martës të ekipit të sigurisë kombëtare të administratës së re, ekziston – në mungesë të ish-presidentit Donald Trump konsensusi thelbësor dypartiak mbi kërc ënimet kryesore me të cilat përballen Shtetet e Bashkuara. Drejtori i Inteligjencës Kombëtare të z. Biden, Avril Haines, dhe i nominuari për Sekretarin e Shtetit Antony Blinken janë veteranë të administratës së Obamës, ndërsa i nominuari për Sekretar i Mbrojtjes Lloyd J. Austin III u emërua nga Presidenti Barack Obama si shefi i Komandës Qendrore të Pentagonit. Megjithatë, të nominuarit gjetën fusha të gjera të dakordsimit me senatorët republikanë që ishin besnikë të administratës Trump.
Z. Blinken, i cili për dekada ka qenë këshilltari kryesor i politikës së jashtme të z. Biden, i tha senatorit Lindsey O. Graham se ai ishte dakord me vendosmërinë e administratës në largim se shty pja e Kinës ndaj pakicës së saj Ujgure përbënte gjen ocid dhe se çdo marrëveshje e SHBA me tale banët afganë duhet të jetë “e bazuar në kushte”. Ai siguroi senatorin Ted Cruz se Shtetet e Bashkuara do të linin Ambasadën e tyre në Izrael në Jeruzalem dhe do të kërkonin të parandalonin përfundimin e tubacionit Nord Stream 2 nga Rusia në Gjermani. Në përgjigje të senatorit Marco Rubio, z. Blinken e quajti sundimtarin e Venezuelës Nicolás Maduro “një dikt ator bru tal” dhe tha se administrata e re do të vazhdojë të njohë udhëheqësin e opozitës Juan Guaidó si udhëheqësin legjitim të vendit, raporton lexo.com.al.
Më e rëndësishmja, zyrtarët e ardhshëm demokratë konfirmuan një konsensus dypartiak rreth sfidës në rritje të Shteteve të Bashkuara nga Kina. Z. Blinken tha “Presidenti Trump kishte të drejtë në marrjen e një qasjeje më të ash për ndaj Kinës”, ndërsa më vonë shtoi se senatori republikan Mitt Romney kishte qenë i aftë të shihte “sf idën e paraqitur nga Rusia në një seri të tërë frontesh”. Znj. Haines tha se “Kina është një sfi dë për sigurinë tonë, prosperitetin tonë, për vlerat tona në një varg çështjesh” dhe u zotua te Senatori Ben Sasse për “ta bërë atë një përparësi nga perspektiva e tij për sigurimin e burimeve të duhura për trajtimin e çështjes”. Z. Blinken theksoi se ai nuk ishte dakord me tak tikat e z. Trump për adr esimin e Pekinit. Por për këtë gjithashtu, ai mund të gjejë dakordsi me shumë republikanë, të cilët heshtën kur ish-presidenti grumbulloi lavd ërime për Xi Jinping dhe Vladimir Putin dhe shf ajësoi ose in joroi kri met e tyre ndaj të drejtave të njeriut. Z. Trump vuri veton mbi legjislacionin dypartiak të Kongresit që mandatoi fundin e mbështetjes së SHBA për ndër hyrjen e Arabisë Saudite në Jemen; Z. Blinken tha se administrata e re do të veprojë në lidhje me këtë “me një urdhër shumë të shkurtër”. Nga ana e saj, znj. Haines tha se komuniteti i inteligjencës do të vihej në përputhje me një ligj tjetër të sfiduar nga z. Trump, i cili mandaton një raport publik mbi atë se kush ishte përgjegjës në regjimin Saudit për vr asjen e gazetarit Jamal Khashoggi, raporton lexo.com.al.
Fusha më e madhe e mosmarrëveshjeve të mundshme midis administratës së Biden dhe republikanëve të Kongresit, duke gjykuar nga dëgjimet, është politika ndaj Iranit. Z. Blinken konfirmoi se nëse Irani kthehej në përputhje me marrëveshjen bër thamore të hedhur poshtë nga z. Trump, edhe Shtetet e Bashkuara do ta bënin këtë. Sidoqoftë, ai dhe znj. Haines thanë se besonin se pajtueshmëria iraniane ishte “një rrugë e gjatë”; ndërsa z. Blinken nuk ofroi asnjë nga shpresat e administratës Obama për moderimin iranian, duke rënë dakord që Teherani mbetet sponsori më i madh në botë i terr orizmit dhe duhet të përballet me sa nksione në përputhje me rrethanat. Pa dyshim që Republikanët do të gjejnë kund ërshtime të tjera ndaj politikës së jashtme të z. Biden. Por ekziston një bazë e qartë për marrëveshjen dypalëshe mbi nevojën që Shtetet e Bashkuara t’i kund ërvihen Kinës, si dhe Rusisë dhe autokr acive të tjera – dhe mbi parimin që përkëdhelia e diktat orëve të tyre nuk është mënyra për ta arritur atë./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
