Nëse vetëm fjalët mund të ba shkojnë një komb, Shtetet e Bashkuara do të ishin ba shkuar pasi Presidenti i atëhershëm Donald Trump deklaroi, në fjalimin e tij përurues katër vjet më parë, se “Bibla na tregon se sa mirë dhe këndshëm është kur njerëzit e Zotit jetojnë së bashku në unitet… Kur Amerika është e ba shkuar, Amerika është totalisht e pa ndalshme”. Dhe kështu, pas fjalës përuruese të Presidentit Biden, në të cilën ai përsëriti fjalën “u nitet” tetë herë dhe portretizoi vendin si të aftë për të përmbushur qëllime të mëdha kur ai vepron si një, publiku ka të drejtë të pyesë: A mund të jetë ndryshe kësaj here?
Ne do t’u përgjigjemi sk eptikëve me një po të prerë. Ka shumë arsye për të shpresuar që mesazhi i z. Biden, i shprehur me pasion të dukshëm dhe jo pak elokuencë, mund të ketë efekt të vërtetë. Një arsye është se, ndryshe nga z. Trump, ai nuk e ndo ti mesazhin e tij me fye rje për “mas akra” dhe punë “të vje dhura”, ose nuk vuri në dukje një publik “të drejtë” kundër një “esh tablishmenti” shfr ytëzues. Në vend të kësaj, ai n xiti “përulësinë” dhe u kërkoi “atyre që nuk na mbështetën” që “të më dëgjonin”. Për më tepër, z. Biden moderoi fjalimin përurues duke ditur se sa me rre zikshmëri z. Trump thelloi pë rçarjet, veçanërisht më 6 janar. Përshkrimi i tij i demokracisë si “i bri shtë” ishte i rr ënjosur mbi këtë përvojë, të cilën shumë persona në audiencën e tij jetuan nga afër. Prania e republikanëve kryesorë – ish Zv. Presidenti Mike Pence, senatori Mitch McConnell, republikani Kevin McCarthy dhe senatori Roy Blunt – në atë audiencë kishte një shenjë dukshëm më premtuese, sesa mesazhi dasha keqës dërguar nga z. Trump duke mos u shfaqur.
Dhe këtu hynë rëndësia e biografisë. Z. Biden vjen në Presidencë jo si një i huaj tepër i sigurt, por si dikush që mësoi kuptimin e administrimit mbi një organ politik ko mpleks përmes dekadave në Senat dhe tetë vjet si Zv/President. Ai ka bërë pjesën e tij të ga bimeve, por kurrë atë të sugjerimit që ai “i vetëm” të mund të rregullojë proble met e këtij vendi. Përkundrazi, ai ka një rek ord të bashkëpunimit dypartiak dhe e ka mbrojtur atë edhe kundër ri valëve për emërimin demokratik. Ai shndërroi një kr itike të tillë, si Zv/Presidentja Harris, në një partnere historike – gruaja e parë dhe personi i parë i zi që mban postin e dytë më të lartë të vendit. Z. Biden nuk nxiti u nitetin në ku rriz të parimeve, ose në shërbim të ndonjë axhende të butë të politikës. Referenca e tij e mirëpritur për të drejtën e mosp ajtimit dhe mosm arrëveshjeve si “mbase forca më e madhe e këtij kombi”, nuk nënkupton në asnjë mënyrë se ai gjithashtu, nuk do të lufto nte për atë në të cilën ai dhe ata që e votuan besojnë, përfshirë veprimin e shtyrë për shumë kohë për të ndalur ndryshimin e klimës dhe çrrënjo sjen e raci zmit sistematik. Ai citoi me emër supre macinë e bardhë dhe u zotua ta “mpo shtë” atë. Ndërsa katër vjet më parë, z. Trump nisi një gë njeshtër të çuditsh me duke ekza gjeruar pjesëmarrjen në ceremoninë e tij, z. Biden kërkoi respektimin e së vërtetës.
Një arsye e fundit për të shpresuar: Veprimet flasin më shumë se fjalët. Katër vjet më parë, sapo z. Trump hyri në Shtëpinë e Bardhë, nënshkroi një urdhër ekzekutiv që kufi zon Obama care dhe, një javë më vonë, lëshoi nda limin e tij famëke q ndaj refu gjatëve sirian ë si dhe udhëtarëve nga disa vende me shumicë my slimane. Z. Biden kaloi ditën e tij të parë duke zh bërë ato urdhra dhe të tjerë, ndërsa e orientoi administratën e tij për të zgjatur mbrojtjen ndaj krizave pan demike për qiramarrësit dhe studentët huamarrës. Si në ton ashtu edhe në përmbajtje, ky President e kaloi ditën e tij të parë duke iu rikthyer traditave serioze, të përgjegjshme të zyrës. Kjo të jep një ndjesi force dhe të re freskuese./TheWashtingtonPost/Lexo.al/e.c.
