Disa studime të fundit kanë parë ndikimin e vitaminës D në COVID-19. Një studim me 489 njerëz zbuloi se ata që kishin një mungesë të vitaminës D kishin më shumë të ngjarë të dilnin pozitivë për virusin që shkakton COVID-19 sesa njerëzit që kishin nivele normale të vitaminës D.
Kërkime të tjera kanë vërejtur nivele të larta të mungesës së vitaminës D tek njerëzit me COVID-19 të cilët përjetuan dështim akut të frymëmarrjes. Këta njerëz kishin një rrezik dukshëm më të lartë për të vdekur. Edhe një studim i vogël, i rastësishëm, zbuloi se nga 50 persona të shtruar në spital me COVID-19 të cilëve iu dha një dozë e lartë e një lloji të vitaminës D (kalcifediol), vetëm një kishte nevojë për trajtim në njësinë e kujdesit intensiv. Në të kundërt, midis 26 personave me COVID-19 të cilëve nuk iu dha kalcifediol, 13 duhej të trajtoheshin në njësinë e kujdesit intensiv.
Nevojiten studime të mëtejshme për të përcaktuar se çfarë roli mund të luajë mungesa e vitaminës D në parandalimin dhe trajtimin e COVID-19. Përveç kësaj, mungesa e vitaminës D është e zakonshme në Shtetet e Bashkuara, më e zakonshme tek njerëzit që janë më të rritur, ata që kanë një indeks të masës trupore prej 30 ose më të lartë (mbipesha) dhe njerëzit që kanë presion të lartë të gjakut (hipertension). Këta faktorë gjithashtu rrisin rrezikun e simptomave të rënda të COVID-19.
Sidoqoftë, në vitet e fundit dy prova klinike të rastësishme që studiuan efektet e plotësimit të vitaminës D patën rezultate më pak shpresëdhënëse. Në të dy provat, doza të larta të vitaminës D u ishin dhënë njerëzve që kishin mungesa të vitaminës D dhe ishin të sëmurë rëndë, jo me COVID-19. Vitamina D nuk e zvogëloi kohëzgjatjen e qëndrimit të tyre në spital ose shkallën e vdekshmërisë së tyre.
