Besa është një fjalë hijerëndë, pjesë e identitetit kombëtar shqiptar, një simbol dallues të shqiptarëve me botën e jashtme. Por, një karakteristikë tjetër fatke qe që na ka shoqëruar nga kurdoherë ka qenë i ntrigat e brendshme dhe vëlla-v rasjet për qëllime të marrjes/mbajtjes së pushtetit. Sa dhe sa figura të paçmueshme iu ndërpre jeta pab esisht nga g oditje v dekjeprurëse duke e lënë veprën e tyre në mes. Një shembull t ronditës është edhe ai i Luigj Gurakuqi-t i cili si sot lindi në 1879 në Shkodër, por që u e kzekutua përmes një plani t inëzar nga a rmiqtë e tij dhe i t radhtuar nga vet g jaku i tij, transmeton lexo.com.al.
Luigj Gurakuqi, veprimtar i lëvizjes kombëtare, pjesëmarrës në Kongresin e Manastirit, firmëtar i Aktit të Pavarësisë si përfaqësues i Shkodrës, ministër, deputet, gjuhëtar, poet, publicist, u v ra p abesisht më 2 mars 1925 në Bari të Italisë nga djali i tezës së tij Baltjon Stambolla, një shqiptar m ediokër i porositur nga k undërshtarët e Gurakuqi-t, konkretisht Ahmet Zogu. P lumbat mbi trupin e tij i s huan shpirtin dhe i m ohuan kombit shqiptar një mëndje të ndritur që nuk rreshti së punuari për një Shqipëri moderne dhe demokratike. E në fakt, duke parë vijimësinë e historisë politike shqiptare deri në ditët e sotme, o rientalizmi mendjez mbrapsur ka p ërndjekur dhe m bizotëruar ndaj largpamësisë së patriotëve të shumtë, duke e lënë vendin të p rapambetur politikisht dhe intelektualisht, mbi një shekull nga krijimi i shtetit shqiptar./Lexo.com.al/e.c.
