Një dozë e reformës së votimit dhe heqja e obstruksionizmit, do të ndihmonte
Për Presidentin Joe Biden, miratimi i projekt-ligjit stimulues prej 1.9 trilionë dollarësh këtë javë ishte një bast ekonomik – mbi i nflacionin, Rezervën Federale dhe tregjet e kapitalit. Por politikisht, ishte një mundësi e v dekur. Demokratët, megjithëse kontrollojnë Kongresin dhe Shtëpinë e Bardhë, mund të kalojnë vetëm projekt-ligje të rralla buxhetore, nën një procedurë të njohur si pajtimi. Çdo legjislacion tjetër mund të bll okohet nga obstruksionizmi, i cili kërkon që një projekt-ligj të grumbullojë një shumicë prej 60 votash në Senat. Për shkak se Covid-19 është i paparashikueshëm, stimuli duhej të ishte aq i madh sa të trajtonte variante të reja. Për shkak se administrata nuk mund të ketë një shans tjetër, plani inkorporoi disa prioritete varësie. Për shkak se, sipas rregullave, nuk ishte subjekt i shqyrtimit në komitetet e Senatit, Republikanët nuk dhanë asnjë kontribut. Është një mënyrë e t merrshme që demokracia udhëheqëse në botë të miratojë ligje.
Kongresi nuk është i vetmi institucion politik nën t ension: zgjedhjet janë gjithashtu. Pas fitores së Donald Trump në 2016, disa demokratë menduan se rezultati u m anipulua nga Rusia. Pas d isfatës së z. Trump në vitin 2020, një shumicë e madhe e republikanëve pranuan pretendimin e tij të pabazë se vota ishte v jedhur disi. Të motivuar nga kjo bindje, republikanët në 45 shtete kanë prezantuar që atëherë projektligje për të forcuar ligjet zgjedhore. Nga ana e tyre, demokratët në Dhomë kanë kaluar tashmë hr 1, e cila nëse miratohet do të frenonte republikanët e shteteve, duke vendosur standardet federale të votimit në vend të tyre. Por projekt-ligji nuk do të kalojë nëpër Kongres për sa kohë që Senati ka obstruksionizëm, transmeton lexo.com.al.
Kështu që detyra e rregullimit të demokracisë së Amerikës përfshin si votimin në Senat ashtu edhe votimin në vend në përgjithësi. Kur politika in fektohet nga k eqbesimi, kjo mund ta p ërkeqësojë situatën. Nëse rregullat e politikës bëhen fusha kryesore e l uftimit, vetë sistemi mund të duket se është edhe më i p aligjshëm për votuesit. Sidoqoftë, është pak vonë të s hqetësohemi për këtë. Siç sugjeron s ulmi ndaj Kongresit në 6 janar, një b etejë mbi procedurën dhe votimin është tashmë në proces. Amerika duhet të përmirësohet në lidhje me aftësinë e saj për të qenë në gjendje të qeverisë vetveten pa iu drejtuar projekt-ligjeve gjigande në një seancë të vetme. Si rezultat, stimujt që shpërblejnë votimin partiak mund të zbuten – përfshirë përmes reformës së votimit. Për fat të mirë, kjo nuk është një shpresë e kotë.
Demokracia amerikane duket e lodhur. Në 2010 Freedom House, një lloj agjencie vlerësimesh për demokracitë, i dha Amerikës një rezultat prej 94 nga 100; vlerësimi i tij i fundit është 11 pikë më i ulët. Njësia e Inteligjencës së Economist, kompania jonë simotër, e vendos Amerikën në vendin e 25-të në renditjen e saj, pas demokracive shumë më të reja që ndihmoi në krijimin e tyre të tilla si Gjermania, Japonia dhe Koreja e Jugut. Gjykimi i votuesve të vetë Amerikës, i cili është më i rëndësishmi, është edhe më i a shpër. Sipas Qendrës Kërkimore Pew, një think-tank, pjesa që i beson qeverisë federale gjithmonë ose shumicën e kohës ka rënë në vetëm 20%, krahasuar me rezultatet në vitet ’30 dhe ’40 në epokën e Reagan-it. Një hallkë në zemër të këtij motori kërcitës është obstruksionizmi, një konventë parlamentare në të cilën Senati gjithnjë e më shumë është mbështetur në shekullin e kaluar. Shumë parlamente kërkojnë një shumicë për të ndryshuar kushtetutën, por askund tjetër nuk kërkohet kjo për një legjislacion rutinë. Pavarësisht kësaj, mbështetësit e tij në Kongres, shumë prej tyre konservatorë institucionalë, e shohin atë si një frenim për ligjbërjen e nxituar që inkurajon bipartizanizmin. Ata thonë se heqja e tij do të ftonte një shikim të legjislacionit nga njëra zgjedhje në tjetrën, transmeton lexo.com.al.
Merrni këto argumente një nga një. Duke e bërë prodhimin e ligjeve kaq të vështirë, obstruksionizmi shpesh parandalon llojin e ndryshimeve që duan konservatorët. Prova e kësaj është fakti që, përveç një pjese të legjislacionit emergjent Covid-19, administrata Trump ishte në gjendje të kalonte vetëm një projekt-ligj ambicioz përmes Kongresit – një ulje taksash, gjithashtu nën pajtim. Duke favorizuar stanacjonin, obstruksionizmi kanalizon fuqinë nga dega legjislative te Presidenti dhe Gjykata e Lartë, e cila gjithashtu duhet të a larmojë konservatorët kushtetues. Pretendimi se obstruksionizmi inkurajon bipartizanizmin nuk është më i vërtetë. Duke përjashtuar atë ligj për Covid, asnjë projektligj nuk ka kaluar me një shumicë dy-partiake në Senat në më shumë se një dekadë. Më shpesh v ret bipartizanizmin. Ndonjëherë, një grusht demokratësh ose republikanësh janë të hapur për të votuar me palën tjetër, por jo aq sa për të arritur në 60 vota. Në vend që të dorëzojmë pushtetin tek të moderuarit nëpër korridor, obstruksionizmi shpesh ua merr atyre. Kjo v ret kompromisin.
Rr eziku i shkurtimit të ligjeve është real, por demokracitë e tjera duket se janë në gjendje ta tolerojnë atë. Në të vërtetë, miratimi i legjislacionit është një pjesë jetike e mënyrës sesi votuesit u kërkojnë llogari qeverive. Në të kundërt, obstruksionizmi lejon politikanët të bëjnë fushata për p ërçarje, politika të çmendura që ata kurrë nuk do të duhet t’i zbatojnë ato, dhe si rrjedhojë të marrin përgjegjësinë për to. Në mënyrë ideale, Amerika do ta hiqte plotësisht obstruksionizmin. Megjithëse kjo ka nevojë për një shumicë të thjeshtë, sepse është një rregull procedural, nuk ka gjasa sepse të paktën dy senatorë demokratë duan ta mbajnë atë. Megjithatë, ata mund të jenë të gatshëm të bëjnë përjashtime, siç ndodh sot me projektligjet e taksave dhe emërimet gjyqësore. Një reformë do të ishte që t’u kërkohet ligjvënësve të flasin në Senat për një kohë të gjatë nëse duan të vonojnë legjislacionin, si në të kaluarën, në vend se thjesht të ndalonin një projekt-ligj. Kjo mund të hapë një rrugë për reformën e votimit hr 1, transmeton lexo.com.al.
Edhe kjo duhet të jetë prioritet. Republikanët e shteteve argumentojnë se ndryshimet e tyre do të mbrojnë zgjedhjet, por më shumë duken si përpjekje për të ndryshuar rregullat në favor të tyre. Në Georgia, për shembull, republikanët kanë miratuar një projekt-ligj që k ufizon votimin e së dielës, ditë që me një rastësi të mahnitshme, është dita kur shumë afrikano-amerikanë që shkojnë në kishë votojnë. Hr 1 do të k ufizonte aftësinë e shteteve palë për të luajtur me ligjet e votës. Ai u kërkon gjithashtu kandidatëve presidencialë të zbulojnë deklaratat e tyre të taksave dhe përfundon gerrymanderingun, i cili u mundëson politikanëve të rishikojnë kufijtë e distrikteve një herë në dekadë. Nuk është perfekte: lejon operativët politikë të mbledhin fletëvotime me postë, për shembull. Por, i ndryshuar në mënyrë të përshtatshme, nuk ka nevojë të d ëmtojë republikanët në mënyrë proporcionale. Dhe përveç kësaj, bërja e votimit të lehtë dhe të sigurt duhet të jetë qëllimi i çdo partie të përkushtuar ndaj demokracisë. Një reformë e guximshme rr ezikon pasoja të paparashikuara. Por Shtetet e Bashkuara nuk shihen më si feneri i demokracisë që ishin dikur. Për të rinovuar veten në shtëpi dhe për të dhënë një shembull jashtë vendit, Amerika duhet të përveshë mëngët e saj dhe të vazhdojë me riparimet./TheEconomist/Lexo.com.al/e.c.
