Nga Skënder Minxhozi/ Mes këtyre dy shifrave mori formë dita e parë zyrtare e fushatës së zgjedhjeve të 25 prillit. Në njërën anë, mijëra vaksina që dilnin nga barku i “Lagushit” që kthehej nga Turqia, në anën tjetër mijëra njerëz që pritën një orë derisa Lulzim Basha të kryente një “skuthllëk” të vogël elektoral, duke shtyrë daljen në podiumin e mitingut, për t’i marrë kohë televizive kundërshtarit të tij në Sheshin Skënderbej. Këto dy shifra treguan dje më shumë sesa mendojmë, për llojin e fushatës që na pret dhe për qasjen e palëve në një garë që ka për të qenë e ngushtë, e ndyrë dhe plot truke e hilera.
Vaksinat, malli më i kërkuar në planet, janë bërë një temë beteje nga Australia në Kanada. Në fakt Edi Rama filloi të mendojë vonë për vaksinat e shqiptarëve. Udhëtimi i tij në SHBA në nëntor ishte ndër të fundit e një vendi evropian, pranë prodhuesve të vaksinave. Deri në atë moment qeveritarët e Shqipërisë u përkundën mes shifrave boshe të kontratës prej 1,2 milion dozash me Covax dhe besnikërisë naive ndaj “vaksinave perëndimore”. Pesë muaj më vonë po shohim sesi bota i ka hedhur tej këto skrupuj që kujtojnë Luftën e Ftohtë, e po turret të ngulë në krah çfarëdo vaksine që i del përpara.
Në këtë zgjim të vonuar, Shqipëria e vogël gjeti megjithatë zgjidhje për hallin e saj shëndetësor. Futja në frigorifer e rreth 280 mijë vaksinave dhe kontraktimi në të ardhmen e afërt i disa qindra mijë dozave të tjera me vaksina kineze, ruse e perëndimore, e bën Shqipërinë të jetë shteti i dytë në Ballkanin Perëndimor, pas Serbisë, që mund t’i lejojë vetes një program vaksinimi masiv të popullatës. Është një sukses jo i vogël, pas muajsh pritjeje e ankthi popullor për të ardhmen e epidemisë kombëtare të Covid 19.
Dhe kur vaksinat ndërhyjnë në mesin e një fushate të ethshme dhe me pak vota distancë, natyrshëm që bëhen objekt vëmendjeje, zilie, debatesh e aludimesh gjithfarësh. Ashtu si me Astrazeneca-n britanike, disa gojë të ndyra në politikë e në media, po vrapojnë të anatemojnë vaksinën kineze, ende pa u kryer injeksioni i parë i saj në vend. Është një turravrap hipokrit i atyre që thellë në veten e tyre kishin uruar që pranvera (mbi të gjitha data 25 prill), t’i gjente shqiptarët pa vaksina, duke lexuar buletinet e vdekjeve e spitaleve plot me pacientë që hiqnin shpirt.
Këtë garë kundër kohës dhe kundër dashakeqësisë elektorale Rama e fitoi. E fituan shqiptarët në fakt, të cilët mund të kenë një shpresë se do t’ju bjerë së afërmi telefoni, për t’i njoftuar datën e vaksinimit. Në një botë të dominuar nga variantet e Covid, lajmet e zymta dhe çorganizimi biblik i Evropës, kjo është një situatë qetësuese e shpresëdhënëse.
Në anën tjetër zgjedhjet dhe ceremoniali i tyre i ditës së parë. Teksa në mbrëmje studiot televizive grindeshin të enjten për fjalimet e liderëve dhe formatet e mitingjeve në dy anët e bulevardit “Dëshmorët e Kombit”, pakkujt i ra ndërmend të pyesë se cila qe arsyeja reale e vonesës prej më shumë se një ore të Lulzim Bashës në mitingun e hapjes. Një vonesë që duhet shumë mirëkuptim e fantazi që ta shpjegosh. Të mungosh në njërin prej momenteve më delikate të karrierës tënde politike, duke lënë në të ftohtë mijëra njerëz, nuk është kjo mënyra më e mirë për të hedhur hapin e parë në fushatën elektorale ku ti synon fitoren!
Shpjegimi më racional, nëse mund të ketë vërtetë një të tillë për atë që pamë të enjten pasdite, është se ndoshta Basha kërkoi të fokusojë vëmendjen e mediave dhe publikut tek mitingu i tij gjatë një ore, duke i lënë sa më gjatë kamerat e televizioneve të ndezura në podiumin bosh të Nënë Terezës. Për të kërkuar më pas një përballje “live” me Ramën në ekranet e ndara në dysh, ku fliste herë njëra palë, herë tjetra.
Nëse ka qenë kjo llogaria e Lulzim Bashës, ajo ka qenë thjesht fiasko, sipas shifrave të audiencës. Teksa lideri demokrat fliste në njërën anë, në krahun tjetër të bulevardit inxhinierja në pension Luljeta Bozo merrte mbi tre herë më shumë shikues në rrjetin social, se kryetari i opozitës. Në këto raporte shikueshmërie u konsumua e gjithë përballja e dy mitingjeve, e kjo është një rrethanë aspak e rehatshme për pëlqyeshmërinë e opozitës në publik.
Vaksinat dhe mitingjet inauguruese krijuan të enjten shtratin mbi të cilën do të ecë fushata elektorale e 25 prillit. Ata që e duan Ramën të rrëzuar në atë datë, duhet t’i ruhen një kryeministri që di të menaxhojë më mirë krizat sesa paqen. Ashtu siç duhet t’i ruhen edhe apatisë dhe mungesës së ideve të një lideri opozitar, i cili s’e ka fare problem që të vonohet një orë, teksa një shesh plot me militantë e pret me padurim në mes të të ftohtit. Sipari i ditës së enjte projektoi në mënyrën më klasike dhe besnike të mundshme dy profilet reale të personazheve që do të ndajnë kurorën e kryeministrit të katër viteve të ardhshme pas një muaji. Në një anë i pari, Edi Rama, që shkon e vjen brenda 24 orëve me një avion me vaksina mbrapa nga Turqia, në anën tjetër rivali i tij Lulzim Basha që vonohet një orë, në rrugën mes selisë së partisë në Lanë, e sheshit tek Universiteti.
