Nga Carlos Eire/ Mbiemri Castro ka qenë sinonim i Kubës që nga janari 1959, fillimisht nën Fidel, dhe më pas, pas vitit 2006, nën vëllain e tij më të vogël Raúl. Si pasojë, janë krijuar shumë reagime nga fakti që Raúl Castro po heq dorë nga të gjitha pushtetet në prag të ditëlindjes së tij të 90-të. Do të ishte gabim të mendohej se kjo pjesë e teatrit do të sjellë ndryshime në Kubë së shpejti.
Realiteti është se Partia Komuniste në Kubë, e cila ka kontroll të plotë të ishullit për më shumë se 60 vjet, nuk do të lehtësojë kontrollin e saj. Dhe meqenëse kjo parti kontrollohet nga Forcat e Ar matosura R evolucionare, Kuba drejtohet me të vërtetë nga një ju ntë us htarake e modës së vjetër të Amerikës Latine. Është një j untë e pazakontë, me plot ish r ebelë, por sidoqoftë është një ju ntë, po aq jeshile e ullirit dhe e veshur me medalje dhe e p amëshirshme si çdo tjetër. Të gjitha fjalimet e devotshme që dëgjon nga ol igarkia e Kubës për “r evolucionin” e shenjtë nuk janë veçse një tym, i mbushur me temjan utopik, prapa së cilës fshihen u shtarët që drejtojnë partinë dhe vendin. Legjislatura e nënshtruar e vendit, Asambleja Kombëtare, voton gjithmonë unanimisht për direktivat e Partisë Komuniste. Është thjesht dekorative, një prekje e realizmit magjik, si medaljet e veshura nga gjeneralët e Kubës, transmeton lexo.com.al.
Raúl Castro është duke u larguar nga froni, le të themi, por ai do të vazhdojë të mbajë një hije të gjatë për aq kohë sa mundet. Për më tepër, shumë gjeneralë dhe kolonelë mbeten aty, duke filluar nga mosha 50 vjeç deri në të 80-at. Një anëtar i lartë i këtij rrethi ekskluziv është djali i Raul, kolonel Alejandro Castro Espín, i cili është vetëm 55 vjeç dhe drejton policinë e tm errshme sekrete të vendit. Postet zyrtare jashtë forcave të ar matosura kanë një shkëlqim kozmetik për ta. Shembulli kryesor është Presidenti Miguel Díaz-Canel. Edhe pse Díaz-Canel sapo është emëruar sekretar i parë i Partisë Komuniste, ai nuk ka provuar ende se është më shumë sesa një personazh figurativ. Fuqia e vërtetë, e papërpunuar qëndron tek burra të tillë si Alejandro Castro Espín dhe gjenerali 60-vjeçar Luis Alberto Rodríguez López-Callejas, ish-burri i vajzës së Raulit, Deborah. Një anëtar i dinastisë Castro nga martesa, ai është një nga njerëzit më të fuqishëm në Kubë, plotësisht i ngarkuar me degën e Forcave të Ar matosura R evolucionare që drejton pjesën më të madhe të industrisë turistike të Kubës. Meqenëse turizmi është burimi kryesor i të ardhurave të vendit, ndikimi i tij është i konsiderueshëm. Dy kunetërit supozohet se janë të përfshirë në një lu ftë të ashpër në prapaskenë për fronin e liruar nga Raúl.
Largimi i Kastros ka qenë në proces për të paktën tre vjet dhe Partia Komuniste u përgatit për të duke hartuar një Kushtetutë të re në 2019. Krijuar për të siguruar që asnjë ndryshim nuk mund të bëhet kurrë në sistemin komunist të Kubës, në preambulën e saj thuhet: “Ne, Qytetarët Kubanë… filluan ndërtimin e socializmit dhe, nën drejtimin e Partisë Komuniste, vazhdojmë ndërtimin e thënë me qëllimin e ndërtimit të një shoqërie komuniste”. Ajo thotë gjithashtu se “njerëzit” janë vendosmërisht “të përkushtuar që Kuba të mos kthehet më në kapitalizëm”. Shumë nene nxjerrin jashtë ligjit disidencën, siç është ai nr. 4: “Sistemi socialist që kjo Kushtetutë mbështet është i parevokueshëm. Qytetarët kanë të drejtë të l uftojnë me çdo mjet, përfshirë l uftime të a rmatosura… kundër cilitdo që synon të rrëzojë rendin politik, shoqëror dhe ekonomik të vendosur me këtë Kushtetutë”. Neni 9 k utërbon a shpërsi prusiane: “Të gjithë janë të detyruar t’i përmbahen rr eptësisht ligjit socialist”. Neni 229 kërkon të fusë një gozhdë në a rkivolin e shpresës: “Në asnjë rast deklaratat nuk do të reformohen në lidhje me parevokueshmërinë e sistemit të socializmit të vendosur në Nenin 4”, transmeton lexo.com.al.
Fraza të tilla absolutiste priten nga një r egjim t otalitar, por pyetja nuk mund shmanget: Çfarë do të ndodhë më pas? A është e mundur që midis komunistëve më të rinj kubanë të ketë një Gorbaçov në pritë, duke u përpjekur për të ecur përpara me disa perestrojka tropikale? A është e mundur që ju nta të mund të përmbyset, disi, në modën tradicionale latine? Teorikisht, duhet menduar, gjithçka është e mundur. Vendasit janë të sh qetësuar, me siguri, të bll okuar në një skenar m akthi. Pandemia është e pakontrollueshmes dhe i ka sh katërruar të gjithë, por shk atërroi industrinë turistike të Kubës. Rrjedhja e naftës falas nga Venezuela ka filluar të pikojë. Ekonomia është në tatëpjetë; ushqimi është në mungesë, dhe pritja në radhë është bërë një rutinë e përditshme rr askapitëse. D isidentët duket se po bëhen më të guximshëm, pavarësisht nga sh typja br utale. Artistë të rinj të guximshëm kanë organizuar gjithashtu pr otesta, pavarësisht arr estimeve dhe su lmeve fizike ndaj tyre nga vetë ministri i kulturës.
Pra, teorikisht, po, ndryshimi është i mundur. Por siç do t’ju tregojë çdo historian i mirë, mundësitë teorike bien në fushën e besimit sesa në arsyen, dhe është më e sigurt të mos presësh mrekulli. Duke pasur parasysh gjithçka që është vendosur në Kubë, ndryshimi nuk ka të ngjarë të bëhet së shpejti, kështu që basti më i sigurt është të jesh sk eptik. Duke qenë kuban, duhet ta pranoj, sk epticizmi im mund të jetë i shëndetshëm. Por ai nuancohet nga masa të barabarta të z emërimit dhedëshpërimit./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
