Nga Mohammad bin Abdulkarim Al-Issa/ Këtë muaj, një familje myslimane kanadeze u s hua thuajse totalisht pasi katër anëtarë u v ranë në një s ulm te rrorist islamofob ik, ndërsa i pesti – një djalë 9-vjeçar – mbeti me d ëmtime s erioze. Kjo erdhi dy vjet pasi një person i a rmatosur v rau 51 myslimanë në anën tjetër të botës, në një palë xhami në Christchurch, Zelandë e Re. Përballë një urr ejtjeje kaq të p amend, shumë po pyesin se çfarë mund të bëhet më shumë për të shpëtuar jetën e myslimanëve. Rruga përpara fillon thjesht: Lërini myslimanët të tregojnë historitë e tyre. Myslimanët shpesh nuk kanë zgjedhje mbi historitë e tyre më tr aumatike. Në fillim të këtij muaji, u njoftua një film i quajtur “They Are Us”, me protagoniste Rose Byrne si Kryeministrja e Zelandës së Re Jacinda Ardern.
Filmi përqendrohet jo në myslimanët e v rarë dhe familjet e tyre të pikëlluara, por në përvojën e Ardern për s ulmet t erroriste. Edhe kur portretizojnë rastin më të k eq të is lamofobisë perëndimore në vite, myslimanët tkurrën (në rastin më të mirë) në rolet mbështetëse. Filmi u k ritikua nga vetë Ardern, e cila tha se historia e saj “nuk është ajo që do të tregohet”. Nënpërfaqësimi k ronik i myslimanëve në Hollywood dhe media të tjera perëndimore nuk mund të n dahet nga f anatizmi i përhapur me të cilin përballen shumë anëtarë të besimit tonë. Këtë vit, islamofo bia – e cila nuk është vetëm f rika dhe ur rejtja ndaj Islamit, por përfshin gjithashtu d iskriminim dhe d hunë anti-myslimane – arriti “përmasa ep idemike”. Kombet e Bashkuara raportuan se gati 1 në 3 amerikanë, dhe një përqindje edhe më e lartë e evropianëve, i shohin myslimanët n egativisht, transmeton lexo.com.al.
Islamofo bia është e bazuar në ke qkuptim dhe d ështimin për të kuptuar besimet tona të ndryshme dhe për të respektuar besimin tonë të pasur. Potenciali për int olerancë, di skriminim dhe madje edhe dh unë është i konsiderueshëm. Për ta përcjellë Islamin si pjesë të sixhades së pasur të kulturës dhe civilizimit njerëzor, myslimanët duhet të kenë mundësinë të përcaktojnë dhe shpjegojnë Islamin – sipas kushteve tona. Në vend të kësaj, ne jemi përballur me narrativa të d ëmshme që na reduktojnë në k arikaturë: ose s htypës të d hunshëm ose të s htypur d hunshëm. Në rastin e “They are Us”, ne jemi këta të fundit. M ohimi i tregimit të historive tona nuk është ekskluziv për myslimanët. Këtë muaj, komedia kanadeze “Kim’s Convenience” u k ritikua nga vetë kasti i vet për prodhimin e linjave historike “r aciste” dhe përjetësimin e karaktereve një-dimensionale koreane. Javën e kaluar, Lin-Manuel Miranda kërkoi falje për d ështimin për të përfshirë personazhet afrikano-latinë në filmin “In the Heights”.
K ritikat ndaj “They Are Us” për mënyrën se si e kornizon m asakrën në Christchurch të vitit 2019, është pjesë e këtij konteksti më të gjerë, por edhe specifike për mënyrën e përshkrimit të myslimanëve. Alegoria e d hunshme është e s hfrenuar në kulturën perëndimore, ndërsa përfaqësimet e nuancuara dhe autentike të myslimanëve janë të rralla. Nëse kjo është gjithçka që portretizohet në media, pse do të shiheshin myslimanët si diçka tjetër përceç se vektorë të int olerancës, dh unës dhe sh typjes? Kërkimet nga Annenberg Inclusion Initiative zbulojnë se myslimanët mbajnë vetëm 1.6 për qind të roleve që flasin në filmat e njohur perëndimorë. Në ato, 53.7 për qind ishin s hënjestra të d hunës dhe 32.8 për qind ishin autorë të d hunës. Gati 90 për qind e myslimanëve në ekran nuk flisnin anglisht, ose e bënin atë me një theks, dhe gati 60 për qind ishin emigrantë ose refugjatë, transmeton lexo.com.al.
Përkundër këtij konteksti, kohët fund po ndryshojnë më në. Në vitet e fundit, njerëzit kanë filluar biseda jetësore në lidhje me portretizimin e pakicave. Gjithnjë e më shumë, me të drejtë dëgjojmë rëndësinë e lejimit të m argjinalizuarve të flasin dhe të përcaktojnë veten e tyre. Në këtë rast, fillon me vetë myslimanët. Fushata e #RejectHate e Lidhjes Botërore Myslimane, e cila l ufton gjuhën e urr ejtjes në internet, po plotësohet me një angazhim më të gjerë ndaj narrativave myslimane. Aktori i nominuar për Oskar, Riz Ahmed, i cili tha se mungesa e përfaqësimit pozitiv të myslimanëve në media “mat koston e saj në g jak”, botoi së fundmi “The Blueprint for Muslim Inclusion”, i cili ndihmon kineastët në ndarjen e përvojave joshëse të jetës së shumë myslimanëve në botë. Ky plan dhe projekte të tjera të tilla si Ahmed’s Pillars Artist Fellowship, i cili mbështet financiarisht dhe trajnon artistë aspirues myslimanë, janë të mirëseardhura dhe të domosdoshme.
Ata që janë në fushën e artit, medias dhe argëtimit – myslimanë dhe të tjerë – që janë të et ur dhe të aftë për të ndihmuar myslimanët të tregojnë historitë e tyre duhet të ndajnë zërin e tyre. Duke vepruar kështu, ne mund të kontribuojmë në de-p ërshkallëzimin e urr ejtjes në s hënjestër të 1.8 miliardë myslimanëve në botë, e cila vetëm nxit n darjen në shkallë globale. Përfaqësimi mund të ndryshojë sesi kuptohen myslimanët, duke zbutur zemrat dhe duke ndryshuar mendjet. Kjo, nga ana tjetër, mund të transformojë myslimanët nga ar miq dhe të h uaj në kolegë dhe fqinjë. Në fund të fundit, kjo është thelbësore për një të ardhme në të cilën myslimanët në të gjithë botën mund të bëjnë shëtitje familjare ose të luten në xhami pa pasur fr ikë për jetën e tyre./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
