Ish-presidenti historik i Interit, Massimo Moratti, vijon me rrëfime të tjera interesante nga “mbretërimi” i tij në krye të klubit zikaltër. Tregon si u bë president, si e bleu Ronaldon, raporti me Mancini etj.
Blerja e klubit “Para blerjes mbaj mend që në cep të rrugës ku unë jetoja po flisja me avokatin Prisco dhe ai më tha: Ndoshta, nëse mund të bëhesh president, do të ishte shumë interesante për ne. Në vend që t’i thoja jo, i pohova: Do të përpiqem. Ai këmbënguli, por unë mendova se po thoja diçka të tillë… Për një ose dy javë isha president i Interit. Këto janë gjërat që mendoni si djalë i ri, si një mundësi shumë e çmendur. Nëse e merr si vendim duhet të ndodhë me nxitim, por nëse gjykon me sens të shëndoshë, nuk e merr kurrë”.
Ronaldo “Ronaldo ishte numri një në atë periudhë. Mendova se kishim një shans për ta provuar. Sapo kisha ardhur, për një vit. Unë mendoj se presidentët e tjerë as nuk menduan se mund ta bëja. Të tjerët menduan se ndoshta ishte e pamundur. E kisha njohur, sepse ai kishte ardhur të më vizitonte në Milano me të dashurën e tij, kur luante te PSV”.
Kupa UEFA ’98 “Kishim arritur në finale përmes një gjysmëfinaleje, në të cilën Ronaldo ndoshta shënoi golin më të mirë me Interin. Kështu që arritëm vërtet të emocionuar. Pak si ajo që ndodhi me Barcelonën, gjysmëfinalja ishte aq e dhimbshme sa që ne e pamë finalen si diçka të mundshme. Loja ishte e mrekullueshme dhe Ronaldo e tërhoqi ekipin përpara. Aty ishte Zoff, shumë i sjellshëm, i cili më tha se ndoshta do të ishte mirë nëse do të shkoja te lojtarët në fushë. Isha i lumtur në tribuna, por nuk mendova të dilja në fushë”.
Mancini “Një ditë të bukur për Krishtlindje mora një fanellë të vjetër nga Mancini, të bërë prej leshi, me një stmë titulli shumë të madh dhe një biletë shoqëruese ku shkruhej: Nëse vij tek Interi do të fitojmë përsëri. Isha mjaft i bindur që ‘të vija bast’ për Mancini si lojtar. Ne gjithashtu folëm për këtë së bashku, por atëherë presidenti i Sampdoria me të drejtë më tha se nuk e shisnin atë. Sidoqoftë, ne mbetëm gjithmonë të afërt. Ai ishte një djalë, sapo kishte ndalur së luajturi. Kishte të gjithë emocionalitetin e lojtarëve… Ne humbëm ndaj Lazio dhe e gjeta në dhomat e zhveshjes duke qarë, në një qoshe. Kjo e bëri të qartë se ai ishte jashtëzakonisht i interesuar të bënte mirë. Unë e ndoqa historinë e tij tek Interi me dashuri, me të vërtetë doja të ishte i suksesshëm”.
