Stacioni i Zjarrfikësve Livermore në Kaliforni është shtëpia e llambës që qëndron ndezur më gjatë se çdo llambë tjetër në botë, sipas Librit të Rekordeve Guinness. Bëhet fjalë për “Dritën Njëqindvjeçare”, e ndezur në vitin 1901 dhe që është fikur vetëm katër herë për shkak të zhvendosjeve ose rinovimeve. “Drita Njëqindvjeçare” është sot një atraksion turistik për Livermore. Çdo vit, qindra njerëz kuriozë kalojnë nëpër qytet për të vëzhguar këtë llambë. Përveç kësaj, kjo llambë ka faqen e vet të internetit me një kamerë që e xhiron 24 orë të ditës dhe gjithashtu ka llogari në rrjetet sociale.
Në vitin 1972, një gazetar i zonës, Mike Dunstan, u interesua për këtë llambë. Të gjithë zjarrfikësit pohuan se ajo nuk ishte fikur kurrë, diçka që është normale në stacionet e zjarrfikësve, ku gjithmonë nevojitet dritë, dhe se kishte qenë në stacion gjithmonë. Përmes intervistave dhe arkivave, Dunstan arriti në përfundimin se llamba ishte ndezur në vitin 1901.
Gazetari arriti në përfundimin se “Drita Njëqindvjeçare” ishte një dhuratë nga biznesmeni Dennis F. Bernal për stacionin. Prodhuesi i saj është Kompania Elektrike Shelby, ku një inxhinier francez, Adolphe Alexandre Chaillet, kishte ardhur për të punuar në 1896. Chaillet dinte si të përmirësonte efikasitetin dhe jetën e llambave inkandeshente. Sidoqoftë, kjo teknikë nuk i bindi kompanitë, të cilat preferuan të prodhonin llamba me një datë skadimi, mundësisht nën një mijë orë, për të shitur më shumë. Ndërkohë, “Drita Njëqindvjeçare” ka qëndruar ndezur për më shumë se një milion orë.
Ka disa teori që shpjegojnë pse llamba e prodhuar nga Chaillet ka qenë në gjendje të mbijetojë kaq gjatë. Disa pohojnë se filamenti i saj është rezultat i një procesi unik dhe sekret. Të tjerë besojnë se meqenëse është ndezur dhe fikur shumë rrallë, ka prodhuar një djegie shumë më të ngadaltë, që e ka parandaluar atë të shkrihet. Së fundi, ka nga ata që besojnë se jetëgjatësia e tij është për shkak të faktit se është prodhuar me dorë, me shumë më tepër kujdes.
