Juventusi po gjen gradualisht rrugën e kthimit. Bardhezinjte po anulojnë fillimin katastrofik të sezonit me tingujt e rezultateve, të kushtëzuara edhe nga largimi, i papritur në kohën e duhur, i Cristiano Ronaldos.
Portugezi është një nga lojtarët e paktë që mund të ndryshojë ekuilibrin dhe 101 golat e shënuar në 134 paraqitje për Juventusin kapin në mënyrë të përkryer peshën e tij specifike.
Tani që djali “planprishës” i Manchester United është tashmë e kaluara për Juve, po del se prania e tij është provuar të jetë, megjithatë, në një farë mënyre edhe e rëndë, jo vetëm ekonomikisht, por edhe në dhomat e zhveshjes.
Deklaratat e fundit të liderëve Bonucci dhe Chiellini e konfirmojnë këtë.
Të diskutosh për një futbollist si Cristiano Ronaldo është çmenduri dhe numrat e tij mjaftojnë për ta vërtetuar këtë.
Nëse vëmendja e tij obsesive ndaj detajeve në stërvitje dhe kërkimi i tij i vazhdueshëm për suksese dhe stimuj të rinj janë sigurisht një faktor pozitiv edhe për shokët e tij të skuadrës, nuk mund të thuhet e njëjta gjë për aspekte të tjera që e detyruan Juventusin të shtrembërohej pas mbërritjes së tij.
Skuadra që kohët e fundit ka fituar 1-0, duke rikuperuar edhe qëndrueshmërinë e mbrojtjes, është gjithashtu ajo që përdor veçoritë e saj historike: kompaktësia, grupi dhe shpirti i sakrificës, me individualitete për të zbukuruar kolektivin.
Aspekte që pjesërisht, skuadrës së Juventusit iu desh t’i linte pas ardhjes së Cristiano Ronaldos, duke u sakrifikuar me dëshirën për ta vënë yllin portugez gjithmonë në kushtet më të mira për t’u shprehur dhe pothuajse mbi grupin.
Kjo është ajo që doli qartë nga fjalët e Leonardo Bonuccit pak ditë më parë në The Athletic:
“Ne luajmë më shumë si ekip, është e vërtetë. Në të kaluarën e afërt kishim humbur këtë karakteristikë si Juve, ne luanim me një kampion të madh si Ronaldo dhe ne donim ta vendosnim atë në një pozicion për të bërë gjithmonë mirë, duke menduar se ai mund t’i zgjidhte të gjitha ndeshjet. Këtë vit ne po gjejmë përulësinë e duhur që duhet për të rifituar fitoren.”
Nga ana tjetër, është folur shpesh se si CR7 e ka vënë gjithmonë egon para ekipit, jo vetëm në fushë, por edhe në dhomat e zhveshjes, duke u shfaqur në disa mënyra si një “trup i huaj”.
Nga dëshira për të qëndruar në fushë gjithmonë dhe në çdo rast, duke i tretur keq ato shumë pak zëvendësime, në kokëfortësinë e goditjeve të lira, deri tek disa episode si ai që lidhet me ndeshjen e Champions League kundër Portos, kur për të shmangur një top, ai u kthye mbrapsht në barrierë duke i hapur rrugën golit shumë të rëndë luzitan.
Si të mos mjaftonte kjo, qortimet e vazhdueshme ndaj shokëve të skuadrës fajtorë për hapa të gabuar në fushë edhe me gjeste flagrante, të cilat më pas u bënë konstante sidomos në sezonin e fundit. Një sërë situatash që sigurisht nuk ndihmuan në kompaktimin e ekipit, brenda dhe jashtë fushës.
Për ta mbyllur atëherë, këtu është lamtumira e papritur e sezonit që tani ka filluar pas javëve të heshtjes me një gjendje të keqe të zbuluar kurrë qartë nëse jo afër fillimit.
Një situatë që në fakt befasoi dhomën e zhveshjes së Juventusit dhe gjithashtu Massimiliano Allegrin, i cili gjithsesi në konferencat e para të shtypit pas rikthimit i ishte hapur drejtuesve të Ronaldos, duke e zvogëluar pjesërisht edhe për shkak të të dhënave personale.
Ky aspekt ndoshta, përveç mungesës së besimit në konkurrencën e Zonjës së Vjetër, ndikoi edhe në lamtumirën e një lojtari që, për ta thënë si Chiellini, ka nevojë për një ekip që të luajë për të.
Nga ana tjetër, kapiteni i Juventusit e ka konfirmuar diplomatikisht për DAZN-in: “Cristiano kishte nevojë për stimuj të rinj dhe një skuadër që, siç është e drejtë, do të luante për të, sepse kur gjen një skuadër të tillë është gjithmonë vendimtar dhe na e ka treguar edhe neve. Nëse ai do të ishte larguar më herët, do të ishte e përshtatshme që ne të përgatiteshim më mirë dhe në vend të kësaj të mos kishim paguar me paraqitje”.
