“Serbia, aleat i fortë ruso-kinez”

“Ka ardhur koha që të themi hapur çka është Republika e Serbisë: Një aleat i fortë rus dhe kinez i drejtuar nga një qeveri gjysmë autoritare që ndjek në mënyrë proaktive zgjerimin territorial ideologjikisht irredentist në Ballkanin Perëndimor,” shkroi Richard Kremer, bashkëpunëtor dhe profesor në Institutin amerikan për Kërkime në Politikë të Jashtme, në një raport të plotë të pubikuar rreth Serbisë.

“Nën Partinë Progresive Serbe (SNS) të presidentit Aleksandër Vuçiç, qeveria serbe po ndërton me shpejtësi ushtrinë e saj, duke mbështetur hapur provokatorët nacionalistë në vendet fqinje, duke forcuar lidhjet e Beogradit me Moskën dhe duke konsoliduar partneritetet me Republikën Popullore të Kinës (PRC). Si një pjesë integrale e përpjekjeve të saj për të aktualizuar ideologjinë e ‘Serbisë së Madhe’, lidershipet e Kishës Ortodokse Serbe dhe Ruse punojnë ngushtë dhe në marrëveshje me homologët e tyre politikë”, shkruan në raportin e këtij instituti.

Shtohet se Serbia moderne është dilemë për strategët dhe politikëbërësit amerikanë dhe evropianë.

“Një Serbi vërtet demokratike dhe me orientim euroatlantik u kërkua nga Brukseli dhe Uashingtoni. Megjithatë, dekada pas shpërbërjes së dhunshme të Jugosllavisë dhe ndërhyrjes së Organizatës së Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO) në vitet 1990, shumica e serbëve refuzojnë bashkëpunimin me NATO-n. dhe janë indiferentë ndaj Evropës. Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre demokratikë në Evropë janë më pak të aftë të përdorin anëtarësimin e mundshëm si “karotë” për integrimin euroatlantik. Marrëdhëniet me Serbinë ndërlikohen më tej nga ‘përqafimi’ i hapur i Aleksandar Vuçiçit me Pekinin dhe Moskën”, tha Kremer.

Thellësia e varësisë në rritje të Serbisë nga ato forca kërcënon sigurinë e Shteteve të Bashkuara dhe Evropës në disa fronte, shton autori.

“Mbështetja e vazhdueshme e Vuçiçit ndaj narrativave nacionaliste dhe për ata që përhapin ato narrativa subversive vazhdon të forcojë mosmarrëveshjet në Bosnjë dhe Hercegovinë, Mal të Zi dhe Maqedoninë veriore. Forcimi ushtarak i Serbisë është shumë shqetësues; Beogradi u përgjigjet vetëm shpjegimeve lakonike. Vendet blerëse dhe tranzit, për naftën dhe gazin rus, nga Gazprom, gjiganti shtetëror energjetik i Rusisë, e vendos atë në një pozicion konflikti me Brukselin, Uashingtonin dhe disa kryeqytete të Evropës Qendrore dhe Lindore derisa Partia Komuniste Kineze (PKK) vazhdon të forcohet në Evropën Juglindore. Në përgjithësi: afrimi në rritje i Serbisë me forcat autoritare dhe forcat rajonale antidemokratike reflekton joliberizmin e saj”, thuhet në tekst.

Politikëbërësit perëndimorë po iu qasen vazhdimisht autoriteteve në Beograd me bindjen se, me stimujt e duhur, Serbia do të fillojë të ndjekë një politikë të moderuar, të demokratizohet dhe gradualisht të integrohet në institucionet transatlantike. Ky supozim është i gabuar. Ajo pakëson dhe ndoshta edhe përjashton nevojën që populli serb të përballet me të kaluarën e tij, thekson autori.

“Ashtu si Gjermania e pasluftës, me Willi Brant, Serbia ka nevojë për një udhëheqje të guximshme dhe të ndershme për të pranuar mëkatet e së kaluarës dhe për ta çuar kombin përpara. Cilido qoftë katalizatori, njohja e gjerë e krimeve të së kaluarës kundër njerëzimit është e domosdoshme nëse Serbia do të bëhet ndonjëherë një shoqëri demokratike dhe e hapur, pa të cilën serbët do të mbeten në mënyrë disproporcionale të pambrojtur ndaj forcave të brendshme irredentiste të “ngacmuara” nga “fuqitë e huaja” keqdashëse që duan ta mbajnë Ballkanin Perëndimor larg komunitetit euro-atlantik,” tha Kremer.

Deri në një përballje të tillë kombëtare, vendimmarrësit perëndimorë duhet të miratojnë një qasje më pragmatike ndaj marrëdhënieve me qeverinë e Beogradit, e cila refuzon një partneritet të vërtetë transatlantik, tha ai.

“Përderisa liderët serbë besojnë se nacionalizmi pan-serb është i pranueshëm në diskursin politik, ato vlera të vërteta demokratike dhe institucione të ushqyera në komunitetin euroatlantik do të mbeten të paplotësuara. Prandaj, Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj evropianë duhet të inkurajojnë Serbinë që të fokusimi në vetvete, jo Në këtë drejtim, politikëbërësit perëndimorë duhet të ndalojnë së prituri përparim në negociatat e statusit Kosovë-Serbi, i cili është shndërruar në një dialog bosh që vetëm e mban Kosovën të përjashtuar nga institucionet ndërkombëtare dhe përfitimet e tjera të shtetësisë së njohur. Procesi joefikas i integrimit në BE si mjeti kryesor i transformimit demokratik të Serbisë”, thuhet në analizë.

Vlerësohet se kriza po afrohet sërish në Ballkanin Perëndimor.

Në Bosnje dhe Herzegovinë, anëtari i Presidencës Milorad Dodik dhe Asambleja e Republika Srpska (RS) në Banja Llukë po bashkëpunojnë në një përpjekje të paprecedentë për t’u shkëputur nga BiH; po bëhen përgatitje për dhunë të mundshme. Gjithashtu në fqinjësi, shoqëria malazeze është ndoshta më e ndarë politikisht se kurrë. Nëse kujtojmë përpjekjet për të përmbysur qeverinë e zgjedhur në mënyrë demokratike në Podgoricë në vitin 2016, ka potencial për dhunë politike reciproke, vlerëson Kremer.

Sipas vlerësimit të tij, burimet kryesore të atij destabiliteti vijnë nga presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiç.

“Qeveria e tij SNS ndihmon politikisht, financiarisht dhe kulturalisht grupet ultranacionaliste aktive në vendet fqinje. Qeveria e SNS punon së bashku me Kishën Ortodokse Serbe (KOS), një kundërshtar i vendosur i integrimeve më të thella evropiane dhe euroatlantike, tolerancës socio-fetare dhe njohjes së shtetësisë së Kosovës. Një pjesë e makinacioneve të autoriteteve serbe dhe kishës është një lloj ‘simbioze’ dhe mbështetje që ata marrin nga presidenti i Federatës Ruse, Vladimir Putin. Përmes zyrave dhe aktorëve lokalë antiperëndimorë/prorusë, ndikimi dhe fushatat propagandistike të tyre kanë arritur të parandalojnë mbështetjen më të gjerë të publikut për integrimin evropian, anëtarësimin në NATO dhe demokracinë liberale”, tha autori.

Kremer në analizë thekson se “SNS po vë nën kontroll televizionin kabllor rajonal” dhe se “hapësira mediatike e Serbisë po mbyllet”.

“Mediat tradicionale serbe po transmetojnë gjithnjë e më shumë histori dhe tregime në frymën e asaj që miraton qeveria. Reporterët pa Kufij kanë raportuar një rënie të vazhdueshme të lirisë së shtypit në Serbi pasi gazetarët e pavarur punojnë nën presionin e qeverisë. Gazetarët dhe mediat investigative janë të ekspozuar ndaj fizike dhe herë-herë kërcënime.vdekje, të cilat i janë dërguar shërbimit rajonal të informacionit, televizionit H1”, thuhet në analizë.

Autori thekson se gjendja e trazuar e lirisë së mediave në Serbi është e dëmshme edhe për rajonin.

“Operatori kabllor dhe brezi i gjerë në Serbi, Telekom Srbija, po përpiqet për një monopol në tregun vendas, ndërkohë që përpiqet të fitojë dominim në rrjetin kabllor në Ballkanin Perëndimor. Në korrik 2021, dega e Telekom Srbija me TV me pagesë Arena Sport bleu të drejtat për të transmetuar anglisht “Premier League – me një çmim gjashtëfishi i shumës së kontratës aktuale për ato të drejta – me kapitalin e mbledhur nga shitja e obligacioneve të korporatave qeveritare në Bankën Kombëtare të Serbisë. Arena Sport Telekom Srbija transmeton ligat kryesore të Evropës Perëndimore në të gjithë ish-Jugosllavinë.”

Telekom Srbija do të dominojë tregun e ofruesve të TV me pagesë duke kontrolluar ligat më të njohura dhe më të shikuara në Ballkanin Perëndimor, ku njerëzit janë të çmendur pas futbollit, vlerëson Kremer.

Lëvizja është pjesë e një përpjekjeje më të gjerë për të minuar pjesën e tregut të United Group, stacioni H1 i të cilit prodhon lajme dhe analiza vërtet të pavarura. “Për më tepër, një zhvillim i tillë hap dyert për manifestime të ndryshme të fuqisë “të butë” në vendet fqinje të Serbisë. Retorikë toksike ideologjike,” tha autori.

Shtohet se është e zakonshme që klasa politike serbe të zgjojë ndjenjat e njerëzve duke përhapur retorikën e ideologjisë panserbe.

“Megjithatë, Rubikoni retorik u kalua në vitin 2021, kur ministri i Brendshëm Aleksandar Vulin bëri thirrje për konsolidimin e ‘botës serbe’. Vulin tha pa turp: Detyra e kësaj gjenerate politikanësh është të bashkojë serbët kudo që jetojnë”, kujton teksti.

Deklarata e Vulin pasoi dy muaj para shtatorit 2021, kur u shënua “Dita e Unitetit Serb” në Beograd. Me miratimin e Vuçiçit në paradën e festimeve në Beograd, Milorad Dodik deklaroi: “Vendi ynë nuk është Bosnja dhe Hercegovina, është Serbia”.

Rritja e SNS në pushtet në Beograd u shoqërua me një kthim të qetë në mënyrën e të menduarit politik nga koha e Slobodan Millosheviçit, sipas Kremer.

Ndërsa politikat autoritare dhe ekspansioniste të Millosheviçit ishin të guximshme dhe të pa maskuara, Vuçiç përdor iluzionin e mirë të retorikës pro-perëndimore ndërsa lufton në një mënyrë autoritare në shtëpi për të vendosur kontrollin total dhe nga jashtë paraqitet si një garantues i besueshëm i sigurisë rajonale. shmang retorikën nacionaliste në ndërveprimet e saj me zyrtarët e BE-së, ndërkohë që ruan dhe promovon në heshtje qëllimet nacionaliste. Kjo qasje e fshehtë – e mbuluar me ngjyrime demokratike – shpërqendron Perëndimin, duke i lejuar Beogradit të përqëndrohet në planin e tij për të ringjallur ‘Serbinë e Madhe’. qoftë Millosheviq, Vuçiç apo ndonjë tjetër, kjo ambicie unike perandorake mbijeton si frymëzimi dhe katalizatori kryesor për populistët serbë”, thuhet në tekst.

Baza e vizionit të “Serbisë së Madhe” është partneriteti intim i Beogradit me Moskën, shkruan autori, duke shtuar se “ambiciet gjeopolitike të Serbisë së Madhe kërkojnë mbështetje të fortë nga populli”.

“Realizimi i tyre kërkon përhapjen e mesazheve që janë në kundërshtim të plotë me vlerat dhe institucionet e përfaqësuara dhe të ushqyera nga Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj evropianë. Retorika standarde e Sputnik në Serbi dhe të ngjashme përfshin “projektin politik të Kosovës” “Këto tregime shoqërohen me propagandë të kudondodhur, dezinformata dhe teori konspirative, të gjitha këto po përhapen brenda dhe rajonal përmes mediave tradicionale, rrjeteve sociale dhe KOS-it”, thuhet në analizë.

Rusët janë të përfshirë në mënyrë tërësore në sferat socio-politike në Serbi, shtohet.

Duke punuar në një shkallë më të gjerë se partitë politike si të tilla, Kremlini po ndihmon njerëzit me ndikim të orientuar drejt nacionalizmit, të cilët janë kyç në formësimin e opinionit publik. Çelësi për këtë qasje është besnikëria e KOS-it. mbështesin Kishën Ortodokse Serbe kur ajo i përshtatet më së miri planeve të Kremlinit për Serbinë dhe Ballkanin Perëndimor”, thuhet në tekst.

Në mars të vitit 2020, në fillim të pandemisë Covid-19, Vuçiç tërhoqi vëmendjen me refuzimin e tij arrogant ndaj faktit se BE-ja ka ndihmuar ekonomikisht Serbinë për disa dekada.

“Në një fjalim entuziast Sekretarit të Përgjithshëm të Republikës Popullore të Kinës, Xi Jinping, Vuçiç tha se: Solidariteti evropian nuk ekziston. Ishte një përrallë në letër… Ne presim shumë dhe shpresojmë shumë për të vetmit. kush mund të na ndihmojë në këtë situatë të vështirë Republika e Kinës Ne kërkuam gjithçka nga Kina Lëpija e paturpshme e Vuçiçit ndaj Pekinit i ka shërbyer mirë atij dhe partisë së tij SNS Duke kombinuar projektet e infrastrukturës të financuara nga Kina dhe investimet e huaja direkte, Serbia krenohet me nivelin më të lartë të angazhimit kinez në Ballkani Perëndimor me 9.7 miliardë euro “(11 miliardë dollarë), 4.3 miliardë euro (4.87 miliardë dollarë), më shumë se Viktor Orban i Hungarisë. Me afro 11 miliardë dollarë financim, kjo shumë është e konsiderueshme duke pasur parasysh produktin e brendshëm bruto të Serbisë prej 53 milionë dollarësh”, tha ai. janë në analizë.

Autori kujton se që nga prilli i vitit 2021, Kina i ka miratuar Beogradit kredi në vlerë prej 12 për qind të PBB-së së Serbisë. Investimet e rëndësishme kineze përfshijnë blerjen e fabrikës së hekurit Smederevo nga grupi HBIS dhe blerjen e shkritores së bakrit RTB Bor nga Zidjin.

Përveç industrisë së rëndë, Kina synon ta bëjë Serbinë një qendër kyçe në ‘Rrugën Dixhitale të Mëndafshit’ të Evropës. Megjithatë, këto iniciativa përfshijnë ‘Qytetin e zgjuar’, i cili synon të përmirësojë ruajtjen, mbledhjen dhe menaxhimin e të dhënave, ‘Qytetin e sigurt’, në të cilin Huawei po punon me Ministrinë e Brendshme për të kontrolluar krimin duke instaluar 1100 kamera vëzhgimi me softuer për njohjen e fytyrës, dhe hapja e një qendre rajonale për inovacion dhe zhvillim në Beograd”, thuhet në të.

Prioritetet kryesore të investimeve të Kinës janë sektorët e telekomunikacionit dhe brezit të gjerë në Serbi.

“Duke punuar ngushtë me Telekom Srbija, Huawei ka krijuar partneritetin e saj me operatorin shtetëror të telekomunikacionit dhe shërbimeve të internetit, një marrëveshje jodetyruese me vlerë 150 miliardë euro në vitin 2016. Duke pasur parasysh këtë, qeveria e Vuçiçit ka refuzuar një ftesë për t’u bashkuar me pastërtinë e Trump. Iniciativa 5G. Në këmbim, Serbia mbështet Kinën në forumet politike ndërkombëtare dhe i ofron Pekinit një pikënisje për ndërhyrjet e saj politike, ekonomike dhe teknologjike në Evropë, dhe Kina dhe Serbia bien dakord të refuzojnë pavarësinë e Tajvanit dhe Kosovës. ndjeshmëria ‘shihet rregullisht dhe e shprehur në organe të ndryshme të Kombeve të Bashkuara, ku Serbia voton në ‘linjën kineze’. Aktivitetet e Telekomit për të marrë përsipër rrjetet rajonale kabllore dhe me brez të gjerë zgjerojnë shtrirjen e Huawei në Ballkanin Perëndimor”, tha Kremer.

Izolim apo karrota më të mëdha?

Autori i artikullit sugjeron se është e nevojshme të thuhet se Serbia është një kërcënim “difuz”.

Në komunikimin e tij me aktorët perëndimorë, Vuçiç vë në dukje drejtimet e shumta të ndikimit nacionalist kundër të cilave gjoja po lufton, por në të njëjtën kohë ai kufizon mundësitë e tij. Deri më sot, dështimi parësor i Perëndimit është besimi se Vuçiç do të paguajë për shërbimet që ka marrë nga Perëndimi, pra për ndihmën bujare dhe durimin e treguar nga Brukseli dhe të tjerët. Krahas ndihmës relativisht modeste në fillim të pandemisë së Kovid-it, tregon të kundërtën”, vlerëson Kremer.

Në një epokë të burimeve gjithnjë e më të kufizuara dhe tensioneve të brendshme në elektorat, ndihma e huaj – financiare dhe politike – në Evropë nuk duhet të jepet në formën e çeqeve bosh, beson autori.

“Kinezët dhe rusët që po bëjnë ndërhyrje të ndryshme në Serbi po bëjnë parimin “Unë për ty, ti për mua”, i cili është i pranuar qartë. Komuniteti euroatlantik duhet të miratojë të njëjtin parim të veprimit në afat të shkurtër, deri sa serb. elitat tregojnë se e kuptojnë se nacionalizmi virulent duhet të dorëzohet nëse duan të anëtarësohen në BE.

Brukseli dhe Uashingtoni po e shpallin këtë mesazh, por vetëm pjesërisht. “Përkundër mbështetjes financiare afatgjatë të BE-së dhe SHBA-së për zhvillimin ekonomik të Serbisë dhe ndërtimin e institucioneve demokratike, fytyra e Xi Jinping është në billbordet e Beogradit”, thuhet.

Evropa liberal-demokratike nuk po lufton realisht për të fituar “zemrat dhe shpirtrat” e serbëve. Shpresa se elitat në Beograd do të kënaqen me thërrime në këmbim të sinjaleve të vazhdueshme pozitive nga BE-ja dhe NATO-ja duket se po shuhet, vlerëson autori.

“Duke pasur parasysh dominimin e Vuçiçit në skenën politike, lojën e tij në disa fusha në skenën ndërkombëtare dhe ambivalencën e disa shteteve anëtare të BE-së ndaj zgjerimit, Brukseli dhe Uashingtoni nuk duhet të befasohen kur marrin një ‘kthim të vogël investimi’ nga Serbia. Qytetarët po e vërejnë dhe qeveria e Vuçiçit nuk ka kushtëzim më serioz. Diplomacia e hijezuar nuk është zgjidhja. në disavantazh nëse vazhdon me idealizmin e vështirë që bie ndesh me politikat e ashpra që kanë sunduar rajonin”, thuhet në analizë.

Burimet perëndimore janë tretur nga një qasje që është testuar disa herë pa sukses, beson Kremer.

“Meqenëse këto burime janë në rënie, Perëndimi duhet t’i përdorë më mirë ato. Vuçiç po ofron një kthim shumë të dobët të investimit. Dënimi dhe izolimi i plotë i Serbisë së Vuçiçit, edhe pse i justifikuar, mund të shkaktojë një ndryshim në qëndrimin e Perëndimit.” Për arsye populiste, ai favorizoi një ideologji të Serbisë së Madhe që është e papajtueshme me shoqëritë e hapura, demokratike dhe është kryesisht e pamundur të përcaktohet nëse ai është një mbështetës i vërtetë i kësaj ideologjie. duhet të tregojë dhe mundësojë këtë të fundit, duke iu referuar qartë të parës”, tha Kremer.

Sa i përket të parëve, autokratët ambicioz, si rregull, priren të besojnë, ose të paktën të mbrojnë publikisht, se vendet e tyre kanë një ndikim shumë më të madh në marrëdhëniet botërore sesa është në të vërtetë, shtoi ai.

“Kjo u lejon njerëzve si Vuçiç, Orban, Erdogan dhe – deri vonë – Lukashenko të mbivlerësojnë asetet e tyre negociuese. Serbia ende mbështetet shumë në tregtinë me BE-në dhe ndihmën e saj – përveç SHBA-së – e cila nuk ekziston pa përmbushur disa detyrime. Nëse Beogradi nuk i shpaguan dekada ndihës dhe mbështetje nga Evropa demokratike dhe Shtetet e Bashkuara në mënyrë të qartë dhe me respekt dhe angazhim të mjaftueshëm, partnerët perëndimorë duhet ta heqin gradualisht atë ndihmë – politike, financiare dhe ushtarake – gradualisht dhe në mënyrë proporcionale. Perëndimi duhet ta rishpërndajë ndihmën e tij për Kosovën, Shqipërinë, Maqedoninë e Veriut, Mali i Zi dhe Bosnje-Hercegovinën. dhe të cilat mund të përdoren më mirë për të mbështetur kushte të favorshme për zhvillim ekonomik dhe mbështetje me zë të lartë për demokracinë dhe tregjet e hapura në këto vende”, përfundoi Kremer.

Richard Kremer është një anëtar i FPRI Eurasia dhe një ish-oficer i lartë i programit për Afganistanin, Iranin dhe Turqinë në Fondacionin Kombëtar të SHBA për Demokraci. Ai më parë ka mbikëqyrur projekte në vendet e përmendura dhe në Levant në Qendrën për Ndërmarrësi Ndërkombëtare Private. Para kësaj, ai ishte pedagog dhe bashkëpunëtor në Universitetin Jagiellonian në Poloni. Kremer është gjithashtu një bashkëpunëtor ekspert i Grupit për të Drejtën Ndërkombëtare Publike dhe Politikën, pasi ai këshilloi qeveritë e Gjeorgjisë dhe Malit të Zi. Ai është veçanërisht i interesuar për rolin që luan ndihma demokratike në ruajtjen e sigurisë kombëtare amerikane.