Liria jonë nuk është aksident historik; është koha të ëndërrojmë jetët e brezave të ardhshëm”
Gazetarja e njohur dhe inovatorja Anita Likmeta në fjalimin e saj në seancën e prillit në Parlamentin Evropian, mbajtur për situatën në Ukrainë ka kërkuar më shumë mbështetje për qytetarët e këtij vendi, të cilët sot gjenden në një luftë pa sens, të dhunuar, grabitur dhe pa asnjë shpresë deri më tani për paqe. Likmeta teksa kujtoi eksperiencën e saj si emigrante tha ndër të tjera se ukrainasit nuk janë pjesa tjetër e botës. “Ukrainasit, dhe ne mes tyre, jemi Europa e re. Po jetojmë në shtëpinë tonë përvojën e emigrantit. Ata të tjerët jemi ne”, tha Anita Likmeta në fjalën e saj. Anita Likmeta është gazetare e Hufington Post Italia dhe ka fituar disa çmime prestigjioze, më e fundit ndër 50 gratë më frymëzuese në Evropë në fushën e teknologjisë dhe inovacionit.
Më poshtë fjalimi i plotë:
Nga Anita Likmeta
“Europa nuk është një aksident historik”; me këto fjalë presidenti i ndjerë Davide Sassoli na la një nga trashëgimitë e tij më të mëdha. Unë jam Anita Likmeta dhe kam ardhur në Europë 24 vite më parë e sot jam mishërim i këtyre fjalëve.
Edhe unë jam një emigrante, si ata egjiptianë, libianë, somalezë, etiopianë që ne i shohim në qendrat e pritjes, e që në fakt nuk janë aq mikpritëse. Jam një nga mijëra persona që vite më parë kaloi Adriatikun me anije, duke shpresuar që në Europë të gjente diçka më të mirë se skenari i vdekjes që linte pas krahëve. Vij nga Shqipëria. Në shtëpinë time ishte lufta civile: asnjë prej jush, për fat të mirë deri tani, nuk e di më se çfarë është një luftë civile. Asnjë prej jush nuk e di se çfarë do të thotë të vrasësh njëri-tjetrin mes vëllezërish, të afërmish, e fqinjësh.
Sot jam në seancën e prillit të Parlamentit Europian për t’u thënë se as unë nuk jam një aksident i historisë. Bijë e diasporës hebreje fillimisht, e asaj shqiptare më pas, Perëndimi për mua pati menjëherë ngjyrat e Italisë: këtij vendi që e shihnim në televizor dhe na dukej vend premtimesh e mundësish, për ne që bënim hesapet me mjerimin absolut dhe rrënimin moral të një diktature të pamëshirshme dhe paranojake.
Në Itali gjeta një vend plot kontradikta dhe mbyllje dyersh, por jashtëzakonisht të aftë për poezi e bujari. E kështu, Italia më dha atë mundësi shpengimi që nuk e pata në lindje. Pas Italisë, ishte Franca ku studiova e ku kuptova hapësirën e lirisë që më detyrohej pikërisht si qenie njerëzore. Ashtu si mua, ukrainasit nuk janë pjesa tjetër e botës. Ukrainasit, dhe ne mes tyre, jemi Europa e re. Po jetojmë në shtëpinë tonë përvojën e emigrantit. Ata të tjerët jemi ne.
Si qytetare europiane falënderoj presidenten tonë Roberta Metsola për veprimin e saj konkret duke shkuar në Ukrainë si përfaqësuese e zgjedhur në mënyrë demokratike nga të gjithë ne europianët.
Sepse tek e fundit, nëse do të ktheheshim pas në histori, do e kuptonim se kjo liri e jona nuk ishte rastësore, por mbi të gjitha frut i shpresave e ëndrrave të gjyshërve tanë; ata e dinin se vetëm ata që ngrihen nga ngrehinat dhe shkatërrimi mund të ëndërrojë ëndrrat e brezave që do të vijnë.
Europa ishte ëndrra e tyre, dhe unë sot jam një realizim i atyre ëndrrave. Dhe jam këtu për ta kujtuar, për të kujtuar së bashkuar se kemi një trashëgimi që duhet ta përcjellim dhe rinovojmë: duhet të ëndërrojmë bashkë jetët e brezave të ardhshëm ashtu siç do të jenë, nesër, në Shtetet e Bashkuara të Europës. Shtetet e Bashkuara të Etërve tanë konstituues.
