Volodimir Zelenskij është ‘Zeta’ që Perëndimi bën kontrast me “Z”-në e Vladimir Putinit. Prandaj, mbrojtja e jetës së tij mbetet një rëndësi për liderët e Evropës dhe Shteteve të Bashkuara, të shqetësuara për fatin e presidentit ukrainas, të kërcënuar vazhdimisht nga Putin. Shpëtimi i ushtarit “Zelensky” është një mision, sepse njeriu i rezistencës nga Kievi konsiderohet nga partnerët e Paktit Atlantik “forca” në luftën kundër pushtuesit, “por edhe dobësia”.
Pa të, strategjia në konflikt do të cenohej seriozisht, si në planin ushtarak, ashtu edhe në atë politik, për shkak të ndikimit që lajmi do të kishte në opinionin publik ndërkombëtar. Megjithatë, eventualiteti vlerësohet nga Perëndimi, se në rast se aleati kapet ose vritet, pasardhësi i mundshëm do të ishte presidenti i Parlamentit të Ukrainës. Megjithatë Zelenskij tani është më shumë se një simbol në një luftë që i ngjan atyre të shekullit të njëzetë, por që luftohet edhe në rrjetet sociale. Ai është ambasadori pa diplomaci që merr fjalën në parlamentet demokratike, që kritikon publikisht ngadalësinë e Evropës në zbatimin e sanksioneve ndaj Rusisë.
Ai duartroket kur sheh se “më në fund kanë filluar të kuptojnë”, që kërkon anëtarësim në BE dhe më shumë armë për t’u mbrojtur. Pikërisht Zelenskijt i lejohet të refuzojë vizitën e kreut të shtetit gjerman për shkak të mbështetjes pro-ruse. Për shkak të Zelenskijt, Macroni e telefonon Putinin “sa herë që ma kërkon Volodimyri”. Forca e përditshme e ukrainasve qëndron mbi të. Pa të, siguritë (ngurruese) të shumë vendeve aleate, do të dëmtoheshin.
Putini kishte dërguar kundër tij njësi të përzgjedhura natën e pushtimit, sepse ai ishte dhe mbetet objektivi kryesor i “operacionit special ushtarak”. Që atëherë, Zelenskij do t’i kishte shpëtuar sulmeve të ndryshme, të ndjekura nga çeçenët dhe mercenarët e Wagner-it të paguar nga Kremlini. Që atëherë – zbulon një ministër autoritar italian – “ai është mbrojtur nga solidariteti i aleatëve”.
Sipas burimeve të inteligjencës, rreth presidentit të Ukrainës është ndërtuar një “rrip i trefishtë mbrojtës”.
I pari është ai i njerëzve të tij: në bunker ka një vëmendje obsesive ndaj ushqimit, ujit, ilaçeve, dhe madje edhe çarçafëve, për të shmangur praninë e helmeve.
Rripi i dytë dhe i tretë, janë “një bashkëprodhim anglo-amerikan”: njëri fizik, “i pozicionuar në tokë në një distancë të sigurt”, tjetri “nga distanca”.
Pajisja e sigurisë përdor satelitë dhe instrumente elektronike të gatshme për të “verbëruar komunikimet që konsiderohen armiqësore”. Pjesa tjetër është dhënë nga informacionet e agjencive evropiane.
Zelenskij konsiderohet nga aleatët si “me rrezik të lartë”, megjithëse disa zgjidhje sulmi konsiderohen të vështira. Për shembull, bombardimi i bunkerit të tij: rusët janë larg Kievit dhe një mision i mundshëm ajror do të ishte pa befasi.
Në mënyrë të ngjashme, lëshimi i raketave do të kapej me kohë nga satelitët. Ka nga ata që besojnë se diktatori rus sot nuk mund të përballojë më vrasje politike, “sepse do të damkosej përjetësisht si gangster”. Por nuk duhen harruar figurat e Nagy-t dhe Dudaevit: kryeministri hungarez u kap dhe më pas u ekzekutua nga sovjetikët pas revolucionit të vitit 1956; presidenti i Republikës çeçene u godit nga një raketë ruse në vitin 1996, ndërsa ishte në bunkerin e tij. Me pak fjalë, trazirat janë shuar, duke u prerë kokat e udhëheqësve të armikut.
