Vladimir Rudolfovich Solovyov konsiderohet ndryshe në Perëndim si “princi televiziv i errësirës”. Një gazetar, në fakt një komisar politik i Putinit, që ka një emision në televizionin shtetëror rus Rusi-1, “Nata e së dielës me Vladimir Solovyov”.

Ai është i njohur për ekspertët që merren me Rusinë dhe ditët e fundit ka ngjallur një interes të madh në Perëndim, sepse i bëri thirrje publikisht Vladimir Putinit që të “fshijë Britaninë e Madhe nga faqja e dheut me raketa bërthamore”.

Pak para deklaratës së tij nxitëse, u njoftua se shërbimi sekret rus FSB pengoi tentativën e supozuar për të vrarë Solovyov. Putin pretendon se FSB-ja ndaloi aktivitetet e grupit terrorist dhe se komploti ishte orkestruar nga “zyrtarë të lartë diplomatikë në Evropë dhe SHBA”.

Departamenti Amerikan i Shtetit i ka kushtuar një tekst të veçantë në serialin “Fytyrat e Propagandës së Kremlinit”, ku në fjalinë e parë e interpretojnë si “dikur kritik i Kremlinit, tani në bashkëpunim me politikat e presidentit rus”.

Ai lindi në Moskë në vitin 1963 në një familje hebreje. Babai Rudolf Naumovivc e zëvendësoi mbiemrin Vinickovski me Solovyov të nënës së tij në vitin 1962. Nëna e tij ishte Inna Solomonovna. Ata u ndanë kur ai ishte katër vjeç, por mbetën, sipas burimeve ruse, në marrëdhënie të mira.

Në klasën e dytë, Vladimiri u transferua në një shkollë speciale, elitare nr. 27, ku një pjesë e lëndës interpretohej në anglisht dhe ku shkolloheshin fëmijët e drejtuesve të Partisë Komuniste. Ai do të studiojë fizikë dhe do të takohet me Vladislav Surkov, nënkryetarin e parë të administratës presidenciale nga viti 1999 deri në 2011, i cili konsiderohet si një ideolog i ‘Putinizmit’ (ai i tha Financial Times se “liria e tepërt është vdekjeprurëse për shtetin”).

Solovyov do të shkojë në Shtetet e Bashkuara në 1990, ku dha mësim në Universitetin e Alabamas për dy vjet ku dhe filloi një biznes. në 1998 ai shiti gjithçka dhe investoi në Gazprom. Një vit më vonë, ai filloi karrierën e tij gazetareske, fillimisht në radio. Kur kaloi në televizion, ai ftoi politikanë opozitarë dhe kritikë të regjimit, si gazetarja Anna Politkovskaya.

Sidoqoftë, Solovyov e kuptoi se ishte më mirë të ishte më afër qeverisë, kështu që në vitin 2005 ai do të jetë ndër organizatorët e lëvizjes Nashi, një model i militarizimit të rinisë ruse. Pas tij qëndronte Surkov, një ish koleg student. Kështu Solovyov u bë një propagandist nga një gazetar. Departamenti i Shtetit deklaron se në vitin 2013, ai e përshkroi Krimenë si “ligjërisht ukrainase” dhe se vitin e ardhshëm, pas aneksimit, pretendoi se “Krimeja dhe Sevastopoli janë përsëri pjesë e Rusisë”. EUvsDisinfo, një projekt i BE-së i krijuar për të monitoruar dhe për t’iu përgjigjur fushatave ruse të dezinformimit, citon rreth 200 shembuj të keqinformimit në programet e Solovyev-it që nga viti 2015.

Që nga ai vit, ai ka marrë të drejtën ekskluzive për intervista me presidentin rus.

Gjatë agresionit rus, bien në sy tezat e tij të rreme se ukrainasit vrasin civilë për të akuzuar Rusinë, britanikët janë përgjegjës për vrasjen e civilëve në qytetin e Bucha-s, Shtetet e Bashkuara po përpiqen të shkatërrojnë Rusinë dhe të marrin armët e saj.

Nga marsi 2019 deri në shkurt 2020, ai ishte mbajtësi i rekordeve në Librin Guinness për programin më të gjatë televiziv të javës, 25 orë, 53 minuta dhe 57 sekonda. Kur e humbi atë titull, ai mori një të ri: në vitin 2021, popullsia ruse e shpalli atë “gazetarin më të njohur”. Në shtetet baltike ka nisur teza se agresioni kundër Ukrainës nuk është vetëm lufta e Putinit, por edhe lufta e popullit rus, i cili në shumicë mbështet “operacionin ushtarak special”.

Korrespondentët perëndimorë nga Rusia raportojnë se për funeralet e ushtarëve rusë të vrarë në Ukrainë nuk fajësohet Kremlini por Shtetet e Bashkuara.

Teza nga Balltiku gjithashtu i ka rrënjët në Perëndim, ku agresioni përkufizohet gjithnjë e më shumë në artikujt rusë si lufta ruse dhe lufta e popullit rus. Në indoktrinimin e të cilit roli i Solovyov është i madh. Kjo është arsyeja pse ai u gjend nën sanksionet e BE-së, të cilat nuk do ta shqetësonin nëse nuk do t’i konfiskohej vila në liqenin e Komos në Itali.