Është hera e parë që Komisioni Evropian propozon sanksione ndaj një autoriteti fetar. Hipoteza, e cila është pjesë e paketës së gjashtë të masave të Brukselit në përgjigje të luftës në Ukrainë, lindi nga deklaratat e reja të Patriarkut Ortodoks të Moskës Kirill:
patriarca-kirill-690×362
“Ne nuk duam të luftojmë askënd. Rusia nuk ka sulmuar askënd. Është për t’u habitur që një vend i madh dhe i fuqishëm nuk ka sulmuar kurrë askënd, ai vetëm ka mbrojtur kufijtë e tij.
Dhëntë Zoti që deri në fund të shekullit vendi ynë të jetë i tillë: i fortë, i fuqishëm dhe në të njëjtën kohë i dashur nga Zoti”. Pohimet që pasojnë bekimet e mëparshme të Kirillit në luftën e kërkuar nga presidenti rus Vladimir Putin.
Një qëndrim i përsëritur që, siç theksoi Papa Françesku, hodhi në erë ballë për ballë dy liderët fetarë pas takimit të vetëm të mbajtur në Havanë në vitin 2016.
Bergoglio e shpjegoi qartë vendimin e tij për Corriere della Sera: “Kam folur me Kirill 40 minuta përmes Zoom.
Njëzet minutat e para me një kartë në dorë më lexoi të gjitha arsyetimet për luftën. E dëgjova dhe i thashë: Nuk kuptoj asgjë nga kjo. Vëlla, ne nuk jemi klerikë shteti, nuk mund të përdorim gjuhën e politikës, por atë të Jezusit, ne jemi barinj të të njëjtit popull të shenjtë të Zotit, për këtë duhet të kërkojmë rrugë paqeje, t’i japim fund pushkatimit. Patriarku nuk mund të shndërrohet në djalin e altarit të Putinit.
Kam pasur një takim të planifikuar me të në Jerusalem më 14 qershor. Do të ishte takimi ballë për ballë ynë i dyti, nuk ka të bëjë me luftën. Por tani edhe ai është dakord: le të ndalemi, mund të jetë një sinjal i paqartë”.
Përgjigja e Kishës Ortodokse Ruse ndaj Komisionit Evropian është e menjëhershme. Kirill – tha zëdhënësi i Patriarkanës së Moskës, Vladimir Legoyda – vjen nga një familje, anëtarët e së cilës i janë nënshtruar shtypjes për dekada për shkak të besimit dhe pozitës së tyre morale gjatë ditëve të ateizmit militant komunist, pa pasur frikë nga burgu dhe represioni. Pra, është e nevojshme të jemi krejtësisht të jashtëm për historinë e Kishës sonë për të frikësuar klerin dhe besimtarët e saj duke i futur në disa lista”. Tani për tani, askush në pallatet e shenjta nuk komenton hipotezën e sanksioneve për Patriarkun e Moskës. Është e vështirë të kesh një fillim në një lojë që Bergoglio po e menaxhon drejtpërdrejt, siç e tregoi ai vetë duke folur hapur për marrëdhënien e tij me Kirillin dhe kontaktet e tij të përsëritura muajt e fundit. Kreu i Kishës Ortodokse Ruse, i cili në të kaluarën ka qenë edhe informator i KGB-së, do të kishte gjithashtu pasuri që i kalonin 4 miliardë dollarë . Akuza që Patriarku i ka mohuar gjithmonë. Megjithatë, ka edhe nga ata që hodhën hipotezat se asetet mund të ishin pothuajse dyfish.
Miliardat që do të ishin grumbulluar falë përjashtimeve nga taksat shtetërore ruse që i referohen tregut të prodhimit të duhanit dhe birrës. “Ai e bëri pasurinë e tij në vitet 2000, – shpjegoi gazetarja Anne-Sylvie Sprenger – kur ai ishte kreu i punëve të jashtme të Patriarkanës së Moskës dhe Iraku ishte nën embargon e SHBA-së. Në atë kohë, Rusia mbështeti Irakun, duke dërguar ilaçe dhe nevoja të tjera themelore. Tregtia e cigareve i ishte besuar Kishës Ruse, e cila mori të dhjetën. Patriarku Kirill forcoi kështu trashëgiminë e tij personale. Ai zotëron një shtëpi në Zvicër, me sa duket në kantonin e Cyrihut: ai ka qenë një skiator i guximshëm që nga fëmijëria. Së bashku me vëllain e tij, i cili ka qenë prej kohësh përfaqësues i Patriarkanës së Moskës në Këshillin Ekumenik të Kishave, ata kanë krijuar lidhje të thella me Zvicrën. Aty duhet të ketë edhe llogari bankare”.
Ndërsa nga njëra anë Vatikani sigurisht që nuk mund të bekojë sanksionet kundër Kirillit, veçanërisht në një mënyrë pak a shumë eksplicite sepse kjo do të shkaktonte vërtet një luftë fetare, nga ana tjetër është evidente se të gjitha përpjekjet e bëra deri tani nga Papa për të funksionuar me Patriarkun për përfundimin e konfliktit në Ukrainë kanë dështuar. Prandaj vullneti i Françeskut për të folur drejtpërdrejt me Putinin që nga të gjithë bashkëbiseduesit e tjerë më të afërt me të, nga ambasadori rus në Selinë e Shenjtë, për Ministrin e Jashtëm të Kremlinit deri tek Kirill, nuk kanë mundur të mbështesin arsyet e tij. Është sigurisht një sinjal shumë shqetësues për Selinë e Shenjtë që kreu i një Kishe të Krishterë, e cila ndan të njëjtin Ungjill me Katolicizmin, merr një mbështetje kaq të qartë dhe publike për luftën në Ukrainë, madje duke mbështetur motivimet e saj.
Ajo që Papa i kishte shpjeguar Patriarkut në përpjekje për ta bërë atë të tërhiqej dhe të punonte me të për paqen është domethënëse: “Kisha nuk duhet të përdorë gjuhën e politikës , por gjuhën e Jezusit. Ne jemi pastorë të të njëjtit popull të shenjtë që besojnë Zotin, në Trininë e Shenjtë, në Nënën e Shenjtë të Zotit: për këtë duhet të bashkohemi në përpjekjet për të ndihmuar paqen, për të ndihmuar ata që vuajnë, për të kërkuar rrugë paqeje, për të ndalur zjarrin”. Duke shtuar: “Janë njerëzit që paguajnë faturën e luftës, janë ushtarët rusë dhe janë njerëzit që bombardohen dhe vdesin. Si pastorë ne kemi për detyrë të jemi pranë dhe të ndihmojmë të gjithë njerëzit që vuajnë nga lufta. Dikur flitej edhe në kishat tona për luftë të shenjtë apo luftë të drejtë. Sot nuk mund të flasim kështu. Është zhvilluar vetëdija e krishterë për rëndësinë e paqes”.
Fjalë që, edhe një herë, ranë në vesh të shurdhër, duke e bindur Françeskun që ta frynte të renë, pikërisht për të mos u tërhequr zvarrë në një incident diplomatik shumë të rrezikshëm: “Më vjen keq që Vatikanit iu desh të anulonte një takim të dytë me Patriarkun Kirill, të cilën e kishim planifikuar për qershor në Jeruzalem. Por diplomacia jonë mendoi se një takim mes nesh në këtë kohë mund të çonte në shumë konfuzion. Unë gjithmonë kam promovuar dialogun ndërfetar. Kur isha kryepeshkop i Buenos Aires-it, mblodha të krishterët, hebrenjtë dhe myslimanët në një dialog të frytshëm. Ishte një nga iniciativat për të cilën jam më shumë krenar. Është e njëjta politikë që unë promovoj në Vatikan. Për mua marrëveshja është më e lartë se konflikti”./GSH – Përshtatur nga ‘Il Fatto Quattidino’
