Në fund të shekullit të 20-të, frika e shpërthimit të një lufte bërthamore ishte në kulmin e saj. Lufta e Ftohtë krijoi një klimë ku shumë qytetarë nga të dyja palët kishin frikë se udhëheqësit e tyre mund të bënin një gabim që do ta çonte botën në një gjendje të parikuperueshme.
Për këtë arsye, procedura për të nisur një sulm bërthamor u bë shumë e ndërlikuar për të shmangur gabimet. Do të duheshin shumë njerëz në zinxhirin komandues për të nisur një sulm të tillë. Ky zinxhir komandimi, në rastin e SHBA-së, filloi me presidentin. Presidenca e Richard Nixon ishte e mbushur me polemika. Nga vendimet e dyshimta të politikës së brendshme, si heqja e fondeve të NASA-s menjëherë pas zbarkimit të suksesshëm në Hënë, deri te skandali i Watergate, SHBA-ja nuk ka pasur kurrë një president të tillë. Pas presidencës së tij dhe hetimeve, populli arriti të mësonte shumë më tepër për presidentin e tyre të vjetër, detaje që shumëkush mund të mos kishte dashur t’i dinte. Në rastin tonë, detaji që gati e çoi botën në prag të një luftë bërthamore ishte fakti se Niksonit i pëlqente të pinte dhe të qenit president nuk do ta pengonte atë ta bënte këtë, raporton abcnews.al.
Fuqia që vjen me të qenit president i Shteteve të Bashkuara, e kombinuar me të qenit i dehur, nuk është diçka e mirë për paqen botërore, veçanërisht në një kohë kur çdo lëvizje mund të konsiderohet një akt lufte. Kjo do të bëhej e dukshme në vitin 1969. Koreja e Veriut, e njohur edhe për shumë si Mbretëria Hermite, po fuqizohej me shpejtësi gjatë viteve 1950 dhe 1960 për shkak të ndihmës së Bashkimit Sovjetik. Si rezultat, çdo agresion ndaj Koresë së Veriut me siguri do të përballej me hakmarrje nga BRSS.
Kjo u bë problematike në vitin 1969 kur Koreja e Veriut rrëzoi një aeroplan amerikan. Ndërsa udhëheqja ushtarake e SHBA-së miratoi planin më të mirë të veprimit kundër një agresioni të tillë, presidenti Nixon kishte ide të ndryshme. Pasi dëgjoi lajmin për rrëzimin e aeroplanit, i nxitur nga alkooli dhe zemërimi ndaj armiqve të tij, presidenti kontaktoi Shefat e Shtabit të Përbashkët.
Nixon dha urdhër që avionët bërthamorë amerikanë në Korenë e Jugut të furnizoheshin me karburant, të gatshëm për një sulm taktik bërthamor ndaj Koresë së Veriut si hakmarrje për agresionin e tyre.
Për fat të mirë për botën Henry Kissinger, këshilltari i Sigurisë Kombëtare për Nixon në atë kohë, ishte mësuar të merrej me këto lloj skenarësh. Ai kontaktoi shefat e përbashkët të Shtabit dhe u tha atyre që të zbatonin planin e presidentit ditën e nesërme, kur presidenti të ishte esëll për të marrë një vendim racional.
Një Nikson i matur vendosi se të rrezikojë nisjen e një luftë bërthamore për shkak të rrëzimit të një aeroplani nuk ia vlente dhe vendosi të hiqte dorë nga plani për të sulmuar Korenë e Veriut, duke e shtyrë shkatërrimin e njerëzimit përmes luftës bërthamore për të paktën disa vite të tjera.
