Skender Minxhozi/ Më së pari, që të protestosh në një qytet të vogël si Tirana në ditën kur aty mësyjnë rreth 30 delegacione të larta nga Brukseli e vendet anëtare të Bashkimit Evropian, është një sfidë e koklavitur logjistike. Cilado qeveri që të jetë në fuqi, do t’i shpallte rrugët kryesore dhe qendrën e kryeqytetit si zona të kufizuara për lëvizje qoftë edhe të këmbësorëve, e jo më të disa mijëra protestuesve që zakonisht vijnë nga rrethet me disa qindra autobusa e makina private.
Duhet të jesh vërtet një politikan i papërgjegjshëm (dhe Sali Berisha ka provuar shumë herë gjatë karrierës së tij se di të jetë edhe i tillë), që të nxitësh një vërshim të tillë njerëzish në një ditë kur siguria triumfon përkohësisht mbi çdo të drejtë të zakonshme publike e qytetare. Mjafton të kujtojmë sesi Tirana u paralizua për një ndeshje finale evropiane futbolli, e jo më pastaj për Macronin, Scholzin e krerët e tjerë të shteteve që pritet të zbresin në Shqipëri në atë ditë.
Së dyti, është një ego e skajshme të pretendosh se në ditën kur Bashkimi Evropian vjen në Tiranë për të diskutuar të ardhmen e rajonit, opozita të kërkojë të afishojë me dhunë (pasi e dhunshme është vërtet sfida e saj), kauzën e saj politike. Është një ditë kur flasin institucionet dhe qeveritë më të larta të kontinentit, e jo partitë politike! Është një ditë kur do të flitet e vendoset për shumë shtete, e jo për faktin nëse Berisha dhe Meta do të fitojnë ose jo dikur kundër Edi Ramës!
Evropianët dhe kryeqyteti i tyre politik Brukseli kanë parë shumë protesta në ditët e samiteve që janë mbajtur e mbahen. Kanë parë blegtorë spanjollë me tufa delesh nëpër qytet, kanë përjetuar vërshime grupesh të tjera interesi, biznese të vegjël e shoqata të drejtash që kërkojnë të tërheqin vëmendjen e më të fuqishëmve të BE për çeshtje specifike, për politika të gabuara apo arsye të tjera kryesisht të karakterit ekonomik e social, apo në fushën e të lirive e të drejtave. Por që parti politike të kontinentit të nxisin protesta paralele qoftë edhe paqësore për interesat e tyre të ngushta politike, kundër Samiteve evropiane, kjo është diçka kurioze dhe e rrallë.
Policia e Brukselit është ndeshur shpesh me varganët e protestuesve bujq që kërkojnë të ndryshojnë tarifat e qumështit apo vezëve, por që të ndeshen me protestues partish politike, kjo vështirë të jetë parë ndonjëherë.
Tirana do të jetë një vitrinë unike për Evropën dhe Ballkanin në 6 dhjetor. Në historinë tonë si shtet kurrë më parë evropianët nuk janë mbledhur kolektivisht në tokën shqiptare siç do të mblidhen atë ditë. Të kërkosh kapital politik dhe partiak në një ditë kaq të veçantë, kur askush me dy pare mend s’do ta aprovonte diçka të tillë, do të thotë të jesh krejt i verbuar nga interesi yt i ngushtë personal e partiak.
Në çdo ditë të vitit Berisha dhe Meta mund ta përdorin Tiranën për të afishuar dëshirat e tyre më të skajshme politike, por ajo ditë ka boll shtetarë nëpër këmbë, që të shtojmë në axhendë edhe hallin e karrierave personale të dy zotërinjve të mësipërm. Shqipëria nuk e meriton një karagjozllëk të tillë, që vetëm mund t’ju kujtojë edhe një herë evropianëve që na njohin fort mirë, se përse jemi këtu ku jemi dhe përse jemi këta që jemi.
Evropës së Bashkuar mund dhe duhet t’i kërkojmë me forcë më tepër në 6 dhjetor. Duhet t’i kërkojmë që të jetë financiarisht më solidare me ne në këto kohë të vështira, duhet t’i kërkojmë të mos jetë hipokrite e fjalë-pa-mbajtur si në të shkuarën, në afrimin e rajonit në BE, duhet gjithashtu t’i kërkojmë që të punojë fort për paqen e sigurinë në Ballkan duke detyruar fjala vjen shtetet anëtare që ende s’e njohin Kosovën, që ta bëjnë diçka të tillë sa më parë. Këto mund t’i kërkojmë ne me forcë Evropianëve që do të zbresin atë ditë në Tiranë, e jo se kur do të bëhen kryeministra Berisha me Metën!
