Makthi për fillimin e një lufte të re botërore që përjetoi i gjithë njerëzimi, qoftë edhe për disa orë të martën e kaluar, kur dy raketa goditën territorin e Polonisë, duket se së shpejti mund të vendosë rezultatin e luftës në Ukrainë.
Errësira e luftës duket më e thellë se në çdo kohë që nga fillimi i luftës, me Moskën që po bombardon vazhdimisht infrastrukturën energjetike të Ukrainës gjatë 24 orëve të fundit, duke lënë gjysmën e vendit pa energji, në një përpjekje të qartë për të shtyrë Kievin drejt kapitullimit.
Tërheqja e rusëve nga Khersoni i kombinuar me intensitetin e sulmeve të tyre këto ditë në Ukrainën lindore konfirmon se Moska dëshiron të marrë në kontroll Donbasin dhe zonat në lindje të Dnieper.
Nga ana tjetër, shpresat e ukrainasve për një kundërsulm u shuan pas avancimit të Khersonit dhe Volodymyr Zelensky-t, i cili po i bën presion Perëndimit për më shumë mbështetje, madje duke shkuar aq larg sa i kërkoi NATO-s të ndërhynte në luftë përpara se të ishte e qartë nëse raketat që goditën një fshat në Poloni ishin ruse, raporton abcnews.al.
Megjithatë, përballë frikës së një përshkallëzimi të pakontrolluar, që mund të ndodhë në çdo moment edhe nga ngjarje të rastësishme, për herë të parë po shihen shenja për të gjetur një zgjidhje.
Uashingtoni ishte i pari që qetësoi të gjithë për sulmin me raketa në Poloni, duke sqaruar menjëherë se ata nuk ishin rusë, por ukrainas. Ndoshta nuk ka lidhje me faktin se zgjedhjet afatmesme në SHBA, të cilat i dhanë kontrollin e Dhomës së Përfaqësuesve republikanëve, detyruan Joe Biden të rishqyrtojë qëndrimin e tij për situatën në Ukrainë nën kritikat e kundërshtarëve të tij politikë.
Shtëpia e Bardhë dhe Kremlini po kërkojnë një kanal komunikimi, sipas një takimi të mbajtur javën e kaluar në Ankara nga krerët e shërbimeve të inteligjencës William Burns (CIA) dhe Sergei Naryskin (SVR).
Në të njëjtën kohë, Europa ka reaguar ashpër kundër Moskës dhe shumica e vendeve të saj po e ndihmojnë Kievin ushtarakisht, por gjithashtu duket se është shumë e kujdesshme për të ardhmen.
Ndoshta pika më kritike është nëse dhe në çfarë kushtesh Zelensky do të pranojë të diskutojë një plan për t’i dhënë fund luftës së shpejti, veçanërisht kur qëllimi është dëbimi i plotë i trupave ruse, madje edhe nga Donbasi, raporton abcnews.al.
Sulmi me raketa në Poloni
Raketat që goditën Poloninë juglindore të martën e kaluar shërbyen si një goditje e madhe për komunitetin botëror dhe fuqitë e mëdha.
Udhëheqësit e G20 papritmas u gjendën në një situatë të frikshme. Vlerësimi fillestar, ndoshta edhe siguria e kombinuar me pretendimet e Kievit se ishte një sulm rus ndaj një vendi anëtar të NATO-s, rriti edhe më shumë shqetësimet.
Nëse vlerësimi ishte i saktë, atëherë protokolli (bazuar në nenin 5) për mbrojtjen e një vendi aleat duhet të aktivizohet dhe NATO duhet të përfshihet drejtpërdrejt në luftë. Pavarësisht se Moska siguroi që në momentin e parë se raketat nuk ishin të sajat, u deshën orë të tëra për t’u qetësuar, raporton abcnews.al.
Qetësia e treguar nga pala amerikane luajti një rol katalitik, me Biden, i cili rekomandoi të prisnin derisa të kishin një përgjigje të saktë. Presidenti amerikan hodhi poshtë kërkesën e Zelenskit që Perëndimi t’i shpallte luftë Rusisë. Uashingtoni më vonë sqaroi se raketat nuk ishin ruse.
Në fakt, ato ishin raketa të prodhimit rus, por nuk ishin lëshuar nga Rusia, domethënë nuk ishin pronë e ushtrisë ruse. Dhe ata u lëshuan nga mbrojtja ajrore ukrainase. Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg megjithatë, tha se “Ukraina nuk është fajtore” për këtë gabim.
Rezoluta që dënon pushtimin rus të Ukrainës u miratua me shumicë dhe jo njëzëri. Pavarësisht se kanë sfiduar drejtpërdrejt sovranitetin kombëtar të Ukrainës, Kina, Indonezia, India, Brazili, Arabia Saudite dhe Afrika e Jugut kanë qëndruar neutrale, duke treguar në një farë mënyrë një mbështetje për Rusinë, veçanërisht duke pasur parasysh marrëdhëniet e forta tregtare dypalëshe.
Përpara “krizës së raketave”, Uashingtoni kishte bërë një kthesë të lehtë drejt luftës.
Sidomos pas mesazhit tejet të paqartë të zgjedhjeve afatmesme në SHBA, Biden duket se po kërkon konvergjenca dhe mirëkuptime nga të dyja partitë edhe për këtë çështje.
Rikujtojmë se Dhoma e Përfaqësuesve po kontrollohet nga republikanët, kreu i ri i të cilëve, Kevin McCarthy, ka deklaruar tashmë se “amerikanët janë gati për një drejtim të ri” në lidhje me luftën në Ukrainë.
McCarthy e bëri të qartë përpara zgjedhjeve se SHBA nuk ka shkruar një “çek të bardhë” për ndihmën ushtarake për Kievin. Jo rastësisht, Presidenti Biden përmendi çekun e bardhë të McCarthy në intervistën e tij të parë të plotë që nga numërimi i votave të zgjedhjeve afatmesme.
“Washington Post” zbuloi pak ditë më parë se SHBA-ja i kishte kërkuar privatisht Ukrainës që të tregojë se është e hapur për negociata me Rusinë, për të mos humbur legjitimitetin nga mbështetësit e saj ndërkombëtarë.
Edhe nëse nuk përbën një qëllim të SHBA-së për të “shtyrë” Ukrainën në tryezën e negociatave, diskutimet tregojnë se sa i ndërlikuar është bërë pozicioni i administratës Biden për Ukrainën, pasi zyrtarët amerikanë zotohen publikisht se do të mbështesin Kievin për sa kohë do të jetë e neovjshme, ndërsa shpresojnë për një zgjidhje të konfliktit.
Ankthi i Rusisë
Shpresat për përfundimin e luftës janë ringjallur prej ditësh nga tërheqja e trupave ruse nga Khersoni, vetëm dy muaj pasi aneksimit nga Federata Ruse.
Por pavarësisht pozicionit të saj të rëndësishëm gjeostrategjik, si dhe interesin jetik të rusëve në një nga rajonet më të mëdha prodhuese të pasurisë së Ukrainës, tërheqja e ushtrisë ruse nga provinca në jug të vendit dha përshtypjen e një tërheqjeje drastike ruse.
Forma që kanë marrë operacionet ushtarake ruse kohët e fundit, duke kaluar nga konteksti i luftës konvencionale, në një luftë hibride, të cilat shkaktojnë humbje më masive, është gjithashtu një sinjal i përshpejtimit të operacioneve ushtarake, raporton abcnews.al.
Në këtë drejtim, shiu i raketave ruse kundër 12 qyteteve të Ukrainës dhe qindra infrastrukturave energjetike pasqyron synimin operacional të Moskës duke përdorur afrimin e dimrit, dhe duke detyruar Kievin të ulet në tryezën e negociatave.
Duke përdorur shumë nga taktikat e saj si mobilizimi i pjesshëm, sulmet ndaj civilëve, mbajtja e “referendumeve” lokale dhe njohja faktike e rajoneve të Ukrainës si pjesë e Federatës Ruse, Kremlini nuk ka më shumë ushtarë të gatshëm të luftojnë për të, duke i shtuar edhe dhimbjen e sanksioneve përëndimore.
Politika e pushtimit, rënia e shpejtë e popullaritetit të presidentit rus, reagimi i zhurmshëm i rinisë ruse ndaj rekrutimit, por edhe dyshimet në lidhje me përgatitjen dhe efektivitetin e ushtrisë ushtarake ruse, kryesisht nga propagandistët dhe blogerët ushtarakë kanë shkaktuar bezdi të vazhdueshme tek Kremlini.
Si rezultat, Moska nuk duket indiferente ndaj përfundimit të luftës, edhe nëse Vladimir Putin nuk duket i gatshëm të pësojë një “poshtërim” të ri, të njejtë me atë të Nikita Hrushovit, i cili u tërhoq i pari, sipas dëshmive historike, duke i dhënë fund “krizës së raketave” në Kubë në 1962.
Në kontrast të plotë, Putin përjashton mundësinë e tërheqjes së forcave ruse, sipas Foreign Affairs. Megjithatë, presidenti rus priste se zgjedhjet afatmesme në SHBA do të ndryshonin klimën politike në vend dhe do të dobësonin mbështetjen e SHBA-së për Ukrainën.
Ambiciet e Kievit
Tërheqja e rusëve nga Khersoni rriti moralin dhe ambiciet e Kievit, i cili pret që Moska të ndërmarrë vendime të njejta në frontet e tjera të luftës.
Synimi është që së shpejti të rimarrë rreth 20% të territorit ukrainas që është nën pushtimin rus dhe të zhvendoset drejt Detit Azov përmes Zaporizhia, në një përpjekje për të rimarrë Melitopolin dhe Berdyansk.
Synimi tjetër është çlirimi i Donetskut dhe Luhanskut, duke arritur në kufijtë e “republikave” separatiste të aneksuara nga Moska. Megjithatë, një kundërsulm ushtarak i tillë në shkallë të gjerë nënkupton një mbështetje të pandërprerë ekonomike dhe ushtarake nga Perëndimi./abcnews.al
