E përshëndes kryeministrin shqiptar për mënyrën se si i thotë gjërat, shkruan kolumnistja Judith Woods për gazetën e njohur britanike ”The Telegraph”.
Duke mbrojtur bashkatdhetarët e tij, Edi Rama dha një leksion sesi politikanët mund të jenë të pakompromis në mbrojtje të vendit të tyre.
Çfarë lehtësimi është të shohësh një udhëheqës që ngrihet në mbrojtje të vendit të tij tij. Unë ndjeva një lloj emocioni nga diçka e paprekshme, ndoshta e paligjshme, kur më thanë se njeriu në krye nuk pranonte asnjë hedhje balte nga të mëdhenjtë e skenës ndërkombëtare.
Në këto kohëra dhe në këtë epokë, ne instinktivisht dëshirojmë dikë apo cilindo që të jetë i pakompromis në mbrojtjen e vlerave kombëtare. Ata sy të mrekullueshëm kafe nuk të bëjnë asnjë dëm. E kam fjalën, natyrisht, jo për Rishi Sunak, por për Edi Ramën, kryeministrin shqiptar.
A nuk ka ai ndikim? Besim? Apo guxim? Kur Rama deklaroi se ishte koha që qeveria britanike të hiqte dorë dhe të ndalonte së fajësuari qytetarët e tij për turbullimin tonë për emigracionin, jam e sigurt se nuk isha e vetmja që brohorisja për bullizmin e tij. Dhe pse? Sepse ai ka absolutisht të drejtë.
Duke folur nga kryeqyteti shqiptar, Tirana, Rama tha se ishte gabim të thuhej se emigrantët shqiptarë ishin ”shkaku i krimit të Britanisë së Madhe dhe problemeve kufitare”. Ai gjithashtu i bëri thirrje Britanisë së Madhe që të ndalojë diskriminimin ndaj shqiptarëve dhe akuzoi sekretaren e Brendshme dhe ministrat e tjerë për përdorimin e ”retorikës së lehtë” për emigrantët për të fshehur ”dështimet e politikave”.
Shumë e drejtë. E dinit se Rama është edhe artist dhe autor? Një shkrimtar, jo një luftëtar, nëse doni, megjithëse në vitin 2021 ai u ”shoqërua” nga një aeroplan i Lufthansa-s për refuzimin e vënies së maskës, pra diçka si një hero me të meta, pavarësisht fuqisë diplomatike.
Ai tha se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të fliste, pasi sekretarja jonë e Brendshme, Suella Braverman vazhdoi të kritikonte bashkatdhetarët e tij për një “pushtim” të mundësuar nga kufijtë britanikë që ishin më të shumtë se serveri i saj i postës elektronike. Dhe, në të vërtetë, derisa Braverman të pranojë faktin se konservatorët janë përgjegjës për krizën krejtësisht të turpshme që po luhet në brigjet tona, atëherë asgjë thelbësore nuk do të ndodhë.
Dhe Gjërat Vetëm do të Përkeqësohen.
Përfundimisht, ajo do të duhet të zhduket, ndoshta në xhunglën australiane, së bashku me Hatt Mancock. Ajo duket krejtësisht e turpshme teksa përdridhet dhe poshtëron edhe laburistët, edhe pse ata nuk kanë qenë në pushtet që kur u shpik iPad.
Por, ajo ende përpiqet. Çudi.
Ajo e ndjen qartë se fajësimi i shqiptarëve do të thotë më shumë vota, sepse “të ashpër ndaj imigracionit” nuk thotë asgjë, ashtu si zvarritja e dhjetëra mijëra njerëzve që kjo qeveri, që të fut të dridhurat dhe të turbullon, ka lejuar të futen kontrabandë brenda kamionëve dhe të bëjnë përpjekje vetëvrasëse për të kaluar La Manshin me gomone.
Është vetëm një turp që “ajri i nxehtë” dhe “të qenit shumë i ndërlikuar” nuk janë parandalues efektivë. Edhe kërcënimi i difterisë dhe zgjebeve të kontraktuara nuk po provon të jenë shkelëse të marrëveshjeve të trafikimit të njerëzve.
Me origjinë, si puna ime, nga blegtoria irlandeze, më vjen ndërmend se, kur një qen stani duhet t’i mësohen sjelljet, ai mbyllet brenda me një dash plak. Unë mendoj se Braverman dhe Sunak kundër Ramës mund të mos jetë një garë e ndershme, por tërheqëse.
Këtu qëndron e vërteta e saj.
Që nga kohërat e lashta, qeniet njerëzore janë zhvendosur në vende të reja në kërkim të një jete më të mirë. Në kujtesën e gjallë, janë vetëm diktaturat fashiste dhe ”parajsat” komuniste që i pengojnë qytetarët e tyre të largohen. U takon destinacioneve të tyre që t’i ndalojnë të hyjnë; kjo është ndër detyrat e rëndësishme të çdo qeverie. Në të gjithë vitin 2018, vetëm 312 emigrantë kaluan La Manshin me varka të vogla. Këtë vit, shifra është tashmë rreth 30 000.
Vitin e kaluar, në BE ka pasur 200 000 kalime të paligjshme kufitare; problemi ynë nuk është aspak i vetëm. Por, është yni. Shqipëria nuk është përgjegjëse për kufijtë tanë porozë. As Keir Starmer nuk është. As Franca nuk është, ndonëse ata kanë qenë veçanërisht të pabindur kur bëhet fjalë për policimin e bregdetit të tyre.
Në përgjigje të protestës së zemëruar të shumë njerëzve, burrat beqarë që zbarkojnë në Kent, po ngarkohen në autobusë dhe po dërgohen për të akomoduar diku tjetër.
Ndoshta Braverman i shikon këta djem të rinj të shëndetshëm dhe arrin në përfundimin “kriminelë ordinerë”, por kushdo që drejton një biznes mendon “oh, shpëtim për sektorin e rrënuar të ushqimit dhe pijeve” ose “kushdo në atë autobus mund të ngasë një kamion ose, akoma më mirë, për ta rregulluar atë?”.
Sipas Konfederatës së Industrisë Britanike, tre të katërtat e bizneseve po përjetojnë vështirësi në plotësimin e vendeve vakante në tregun e punës.
E vërteta (e papërshtatshme) për ata që do të ndezin zjarrin e ksenofobisë është se ne jemi në kontrollin e një mungese të tmerrshme krahu pune. Në njërin skaj të spektrit, ne kemi restorante të nivelit të lartë të drejtuar nga kuzhinierë me yje Michelin si Jason Atherton që përballen me mbyllje, jo për shkak të ndonjë rënieje të klientëve, por për shkak të pamundësisë për të gjetur staf.
Nga ana tjetër, të korrat me vlerë të paktën 60 milionë paund u lanë të kalben në fushat britanike këtë vit, sepse nuk kishte punëtorë sezonalë për t’i mbledhur ato.
Kryeministrja e muajit të kaluar, Liz Truss, mund të ketë qenë pak e ngathët, por ajo gjithashtu premtoi të trajtojë mungesën e fuqisë punëtore me një lehtësim të rregullave të imigracionit, si pjesë e planit për të nxitur rritjen e biznesit.
Punëtorët nga jashtë kanë nevojë për viza për të ardhur dhe për të plotësuar vendet e lira.
Shpejt.
Pse shqiptarët nuk duhet të mbledhin frutat tona? A do të preferonte kjo qeveri që të shkonin dëm? Po, emigrantët duhet të verifikohen dhe po, ata duhet të paguajnë taksa. Rrugët ligjore për në Britaninë e Madhe do të reduktojnë në mënyrë dramatike kalimet ilegale.
Por, shpejtësia është thelbësore.
Fjalë për fjalë, ne duhet të marrim përsëri kontrollin.
Të ngremë duart lart të tmerruar dhe të fajësojmë Shqipërinë është një taktikë patetike e pafrytshme dhe tani një burrë më trim se Suela i doli kundër.
Pikërisht për këtë, unë për vete, po e duartrokas.
