Një ditë më parë, duke vijuar dhënien e përgjigjeve në një konferencë shtypi, presidenti rus Vladimir Putin parashtroi një tezë.
“Nuk mund t’i besosh askujt. Ju mund të më besoni vetëm mua”, i tha ai një gazetari të medias shtetërore ruse.
Ishte një kod i përshtatshëm.
Kjo pasi Putin-i këtë javë ishte i zënë në ndërtimin e versionit të tij të realitetit në një kohë kur fitorja ruse në Ukrainë duket më e largët se kurrë.
Në një maratonë paraqitjesh publike që nisi të hënën me një lëvizje televizive nëpër urën e dëmtuar të Rusisë drejt Krimesë, Putin-i foli për doktrinën bërthamore, shkëmbimin e të burgosurve me Shtetet e Bashkuara, revanshizmin e supozuar polak dhe madje edhe praktikat “shumë të ashpra” të evropianëve.
Të mërkurën, Kremlini publikoi gati tre orë pamje të takimit të Putin-it me “Këshillin e tij të të drejtave të njeriut”.
Të enjten, u publikua një video që tregonte Putin-in duke u zotuar se do të vazhdonte sulmet e tij ndaj Ukrainës, ndërsa shfaqej aq i gëzuar në shampanjën në dorë, sa disa vëzhgues menduan se ai ishte i dehur.
Dhe në konferencën për shtyp të së premtes në margjinat e një samiti rajonal në Kirgistan, presidenti hodhi poshtë nocionin se pushtimi rus i Ukrainës mund të përballet me erëra të kundërta.
“Operacioni special ushtarak po merr rrjedhën e tij, gjithçka është e qëndrueshme për ne atje”, tha Putin-i, duke përdorur termin e Kremlinit për luftën e tij në Ukrainë.
Shumica e atyre që tha Putin-i përsëritën qëndrimet e tij të së kaluarës, dhe shumë nga ato që ai tha ishin të rreme.
Për Ukrainën, ai tha se “në fund, ne do të duhet të arrijmë një marrëveshje” për të ndaluar luftën, edhe pse ai nuk dha asnjë aluzion për të qenë të përgatitur për të respektuar sovranitetin ukrainas.
Dhe duke iu referuar lirimit të së enjtes të yllit të basketbollit amerikan, Brittney Griner në këmbim të tregtarit rus të armëve, Viktor Bout, Putin tha se Rusia “nuk do të thotë jo për të bërë më shumë nga kjo punë në të ardhmen”.
Megjithatë, vargu i paraqitjeve të tij ishte gjithashtu një mesazh në vetvete: ai i një presidenti i cili, me gjithë një ekonomi të rënduar nën sanksionet dhe humbjet e mëdha ushtarake të Rusisë, po përpiqet ta portretizojë veten si të shëndetshëm, vigjilent dhe ende në krye.
Shpërthimi i aktivitetit ka qenë një largim nga nëntori, kur ai mbajti vetëm një ngjarje publike nga 10 deri më 20 nëntor – një mungesë nga qendra e vëmendjes që mbeti e pashpjegueshme nga Kremlini.
“Ai thjesht po tregon, kryesisht qarqeve qeverisëse të Rusisë, se ai vazhdon të jetë në kontroll të situatës”, tha Grigorii Golosov, një profesor i shkencave politike në Universitetin Evropian në Shën Petersburg.
“Kur Putin flet kaq shumë, ajo që thotë nuk është aq e rëndësishme”.
Në të vërtetë, disa nga komentet e Putin-it këtë javë shërbyen kryesisht për të zbuluar fiksimin në propagandën e qeverisë së tij.
Në videokonferencën e tij të së mërkurës me një panel të zgjedhur me kujdes për të drejtat e njeriut, ai iu përgjigj një pyetjeje në lidhje me trajtimin e rusëve në Evropë duke pretenduar se “elementët nacionalistë në Poloni” po “ëndërronin” të kapnin pjesë të Ukrainës perëndimore – duke përsëritur një pretendim të pabazë se një prej zyrtarët e tij të lartë të inteligjencës kishin bërë një javë më parë.
Më pas ai vazhdoi një tangjente për kopshtet zoologjike.
“Në disa vende perëndimore kafshët në kopshtin zoologjik vriten në sy të fëmijëve, priten e kështu me radhë. Kjo absolutisht nuk korrespondon me kulturën tonë, kulturën e popujve të Federatës Ruse”.
Ishte një referencë, raportuan mediat pro-Kremlinit, për vendimin e Kopshtit Zoologjik të Kopenhagës në vitin 2014 për të vrarë një gjirafë për shkak të rrezikut të lidhjes së gjakut.
Dhe ishte një shembull se si Putin-in po përpiqet të përdorë çfarëdo argumenti që mundet për të forcuar ndjenjat antiperëndimore në publikun rus.
Por në autokracinë e Putin-it, janë fjalët e tij që ofrojnë udhëzuesin më të mirë për politikën ruse.
Në këtë pikë, ai nuk ofroi asnjë shenjë dyshimi për veten këtë javë, duke përsëritur krahasimin që bëri qershorin e kaluar të pushtimeve të tij me ato të Pjetrit të Madh, carit kryesor të shekullit të XVIII-të./ Marrë nga “New York Times”, përkthyer nga Albanian Post.
