Këngëtari 27-vjeçar Alban Ramosaj, i cili prej vitesh është pjesë e muzikës shqiptare, ka vendosur të heqë dorë nga muzika. Edhe pse me një sukses të jashtëzakonshëm, fitues i disa çmimeve dhe i adhuruar nga shumë fansa, Ramosaj nuk do të jetë më pjesë e tregut të muzikës. Këtë lajm e ka bërë me dije vetë këngëtari përmes rrjeteve sociale të shkruar madje edhe në shqip në anglisht, për të gjithë publikun vendas dhe të huaj, që e kanë mbështetur. Arsyeja e largimit të tij nga nga muzika, Albani thotë se është bërë realiteti mbytës. Ai thotë se nuk mjaftojnë vetëm ëndrrat për të ecur përpara, por duhet frymëzim, motivim, për të cilën këngëtari shprehet se i është zbehur dhe ka mbetur thjesht pjesë e fëmijërisë së tij.
“Lamtumirë” në shqip dhe në anglisht/ Alban Ramosaj i
Nië letër për publikun tim të dashur të “Koloseut”. Gjatë jetës sime, kam jetuar me filozofinë e përqafimit dhe ndjekjes se ëndrrave dhe aspiratave të fëmijës së brendshëm. Autenticiteti që artistët, veçanërisht muzikantët sjellin ne veprat e tyre, gjithmonë ka rezonuar thellë me mua.
Megjithatë, kam kuptuar që pak nga pak, kam kompromentuar thelbin e asaj që përshkruan uni-n tim artistik. Së fundmi, jam ndeshur shpesh me sfidën e shprehjes autentike artistike. Ndikimet e jashtme kanë pushtuar ngadalë, hap pas hapi hapësirën time kreative, kështu, duke fryrë fort mbi flakën e qiriut që njëherë më dha motiv. Ajo që nisi si një ëndërr, një pasion i palodhur, ajo që më shoqëronte nga agimi deri në perëndim, ndjej që pas gati 10 vitesh, është duke u zbehur.
Fusha e betejës në të cilën gjendem, ka lënë fëmijën tim të brendshëm të plagosur dhe të ndjeshëm, i gjakosur shtrirë në krahët e mia, duke shikuar drejt syve te mi, duke pëshpëritur, “Të lutem, mund të vazhdoj ende, mund t’ia dal.” Mençuria shoqëron kalimin e kohës dorë për dorë. Kam mësuar se të dorëzohesh në një betejë nuk është ekuivalente me humbjen e luftës, e kështu, tashmë di më mirë se sa të lejoj veten të “luftoj” në ambiente të padrejta apo “të pafavorshme” Pra, është koha që unë të jem “egoist” në mënyrë të vetë-ruajtjes time.
Është koha të riparoj mirëqenien time fizike dhe mendore, të pastroj shpirtin nga ndotjet që i janë bërë. Megjithatë, ky vendim nuk është një vendim që mund ta merrja vetëm në diskrecion- kam përgjegjësi, është një mesazh që duhet ta ndaj me ata që më kanë mbështetur mua në këtë udhëtim. Mbështetja juaj e palëkundur, brohoritjet, duartrokitjet, sytë tuaj vëzhgues, veshët që dëgjojnë dhe mirëbesimi i të lënurit zemrat tuaja nën influencën e penës sime… më kanë mbajtur, dhe për këtë, ju jam më shumë se kurrë mirënjohës, përgjithmonë.
TEA, udhërrëfyesi që ndihmon turistët e huaj të zbulojnë Shqipërinë Për publikun tim te dashur të “koloseut,” nëse do më njihnit personalisht, ndoshta do të thoni “Tipike Albanesque,” për mbylljen e këtij kapitull me një prekje dramatike. Por ju më njihni – unë lulëzoj në botën e dramës, pasi gjej një bukuri të caktuar poetike në të. Me mirënjohje te ndjerë dhe një ndjenjë të rinovuar qëllimi,
Alban Ramosaj.
Derisa të takohemi sërish, faleminderit dhe lamtumirë.
