Gazeta greke Kathimerini i ka dedikuar një tjetër koment çështjes Beleri, vetos së Greqisë ndaj Shqipërisë dhe rolit të kryeministrit Edi Rama.
Gazeta greke shkruan se Bashkimi Europian nuk është me Greqinë në çështjen Beleri, veçanërisht kancelari gjerman Olaf Scholz.
Më tej në artikull thuhet se Europa dhe SHBA janë të gatshme ta hedhin Greqinë –aleatin më të madh dhe më të besueshëm në Europën Juglindore – poshtë autobusit për Shqipërinë.
Sipas artikullit, kjo vjen për shkak të influencës së kryeministrit Edi Rama i cili ka treguar se mund të bëjë atë që i kërkon Europa, sidomos në rastin e Kosovës dhe marrëdhëniet me Serbinë, dhe në të njëjtën kohë të mbajë marrëdhënie të mira me Erdoganin, paralelisht duke ndaluar që Shqipëria të bëhet ura e Turqisë në detin Adriatik.
Pjesë nga artikulli i Kathimerini:
Paralajmërimi i Athinës se do të ushtrojë të drejtën e vetos për të penguar nga fillimi bisedimet e anëtarësimit në Bashkimin Evropian midis Brukselit dhe Tiranës, duket se nuk e ka trembur aspak kryeministrin shqiptar në hakmarrjen e tij ndaj Belerit. Rama, në fakt, duket se ka mbajtur një qëndrim sfidues ndaj nxitjeve evropiane për një rezolutë për këtë çështje, duke thënë: “Edhe nëse Këshilli Europian do të kthehej me kokë poshtë, ne nuk jemi të hapur për asnjë negociatë që bie ndesh me interesin strategjik të Shqipërisë, që është zbatimi i reformës në drejtësi dhe ruajtja e pavarësisë së institucioneve të saj të drejtësisë.” Intransigjenca e tij është forcuar më tej nga referenca e kancelarit gjerman Olaf Scholz se çështja është një “mosmarrëveshje dypalëshe” dhe që nuk lidhet me kërkesat e BE-së në lidhje me sundimin e ligjit në procesin e anëtarësimit.
Por nga buron gjithë kjo dashuri për Ramën? Pse evropianët dhe amerikanët janë të gatshëm ta hedhin Greqinë nën autobus kur ajo është aleati i tyre më i rëndësishëm dhe më i besueshëm në Evropën Juglindore? Kryeministri shqiptar duket se ka bërë një punë të mirë duke i bindur se kjo është një çështje dypalëshe, një çështje e thjeshtë penale që i takon vetëm sistemit të drejtësisë së vendit dhe se ky sistem drejtësie është padiskutim i pavarur. Ai nuk humbet asnjëherë rastin, kur komenton aferën Beleri, t’u kujtojë evropianëve se prokuroria, gjykatat dhe policia shqiptare aspirojnë standardet e vendosura nga Europa dhe se ai nuk ka të drejtë të ndërhyjë.
Përtej “tablosë së vogël” lidhur me çështjen ndaj Belerit, megjithatë, ekziston një “pamje e madhe” në të cilën Rama shihet si bashkëbiseduesi i favorizuar i BE-së dhe SHBA-së në Ballkanin Perëndimor. Kryeministri dinak vazhdon ta projektojë veten si lideri që mund të garantojë stabilitetin e brendshëm politik dhe orientimin perëndimor të Shqipërisë. Kryesisht, megjithatë, ai e paraqet veten si një politikan me ndikim me cilësitë drejtuese të nevojshme për të kontrolluar zhvillimet e rrezikshme në Kosovën e trazuar, sipas dëshirës së Perëndimit, dhe, në përgjithësi, me aftësinë për të manipuluar tendencat secesioniste në mesin e 7 milionë shqiptarëve etnikë që jetojnë në Ballkani.
Të gjithë e kuptojnë se pa Tiranën dhe Beogradin, pra pa Ramën dhe presidentin serb Aleksandar Vuçiq, ka pak shpresa për përmirësim të situatës në Kosovë. Mund të mos e thotë me zë të lartë, por Perëndimi sheh te Rama edhe një kryeministër pro-evropian, i cili pavarësisht marrëdhënieve të shkëlqyera me presidentin turk Rexhep Tajip Erdogan, po e mbron Shqipërinë nga islamizimi dhe nga shndërrimi i saj në urën e Turqisë për në detin Adriatik. Në fund të fundit, ai ka treguar se do të bëjë atë që i kërkohet. Të tilla si, për shembull, pranimi i skemës së kryeministrit italian Giorgia Meloni që Shqipëria të presë disa mijëra emigrantë dhe refugjatë që përpiqen të arrijnë në Evropë nga Afrika.
