Stilistja australiane e kostumeve, Lizzy Gardiner bëri bujë në ceremoninë e 67-të të ndarjes së Çmimeve të Akademisë, duke u ngjitur në tapetin e kuq me një fustan të punuar nga 254 karta American Express Gold.
Veshja e saj vezulluese me rripa të hollë, e gjatë deri në dysheme dhe e shoqëruar nga të brendshme dhe këpucë me platformë në ar, la një gjurmë të pashlyeshme në historinë e modës Oscars. Dhe për ata që pyesin, ato ishin autentike, megjithëse të skaduara, Revista Time raportoi se ndërsa çdo kartë mbante emrin e Gardiner, dhe i mungonte një shifër për t’i bërë ato të pavlefshme.
Ishte viti 1995 dhe Gardiner, e cila ishte praktikisht e panjohur për Hollivudin në atë kohë, ishte në garë për dizajnin më të mirë të kostumeve për punën e saj në “Aventurat e Priscilës, Mbretëresha e Shkretëtirës”. Ajo fillimisht kishte parashikuar që me fustanin me karta krediti të vishte një prej tre protagonistëve të filmit, por American Express dhe shumë kompani të tjera bankare refuzuan mundësinë që kartat e tyre të shfaqen në produksion. Kështu që ajo përfundoi duke i përdorur për të krijuar një fustan të tërë.
“Isha pa kokërr leku dhe nuk kisha asgjë për të veshur”, u tha Gardiner gazetarëve në tapetin e kuq për origjinën e veshjes së saj për Oscar. “Kështu që kalova për të riparë listën time të ideve më të mira në të kaluarën dhe u ndala te kjo.”
Stilistja tha më vonë tha për New York Times se ishte “duke kërkuar një simbol amerikan. Një shishe Coca-Cola ose një Mickey Mouse do të ishte qesharake, të bëja ndonjë gjë me flamurin amerikan do të kishte qenë fyese dhe kapelet e Cadillac ishin thjesht tepër e pakëndshme. Ndaj u ndala aty”.
Kur ajo dhe kolegu i saj kostumograf Tim Chappel dolën në skenë për të marrë çmimin e tyre, prezantuesi David Letterman tha me shaka: “Po ju them, American Express nuk mund të blejë një publicitet të tillë.”
Kompania, këtë herë, i kishte dhënë Gardiner lejen për të përdorur kartat e tyre. Një muaj pas ngjarjes, një zëdhënëse e American Express shpjegoi pse kompania kishte miratuar fustanin e Gardiner për Oscars, por jo filmin.
“Është ndryshe. Ajo nuk po vesh një personazh. Ajo vishet vetë” – shpjegoi ajo. Jo shumë kohë më pas, American Express tha se e kishte blerë fustanin nga Gardiner për një çmim që nuk bëhet i ditur.
Veshja e Gardiner u interpretua gjerësisht si goditje satirike ndaj teprimeve të Hollivudit. Ajo konfirmoi se ishte me të vërtetë një “protestë sartorale”, duke i thënë Hollywood Reporter se atë vit kartat e kreditit “thonin diçka për pasurinë dhe pozitën e dikujt”.
Fustani që binte në sy u prit mirë gjatë natës, me kritikët që vlerësuan zgjedhjen e saj të modës si më të guximshme se ajo e personazheve më të njohur të tapetit të kuq. Në atë kohë, The New York Times shkroi se në “një mbrëmje të shquar për mungesën e veshjeve të egra, Gardiner arriti të bënte një përshtypje të madhe”.
