ANGLI – Michael Owen ka folur hapur në një intervistë për ‘Daily Mail’ për sëmundjen e djalit të tij, i cili gradualisht po verbohet. James, 17 vjeç, vuan nga sëmundja e Stargardt, një gjendje gjenetike e rrallë, e pashërueshme që prek zonën qendrore të retinës dhe u diagnostikua në moshën 8-vjeçare.
Ish-ndërkombëtari anglez pranon se ishte e vështirë të merrte diagnozën. “Në fillim ishte shumë e komplikuar për mua. Është e qartë se ju dëshironi që fëmijët tuaj të kenë një jetë perfekte, por tani unë e shoh gjithçka si një pengesë ‘të vogël’ në jetën e James. Sigurisht që është diçka me të cilën ai do të duhet të jetojë, por kjo është si duhet t’i shoh gjërat”,- filloi duke thënë ish futbollisti anglez që ka luajtur për Liverpool, Manchester United dhe Real Madrid, me djalin e tij në krah.
“Ai do të thotë më shumë se çdo gjë në jetë për mua dhe nëse do të mundja do t’i jepja sytë, do të bëja një shkëmbim… Por ne duhet të jetojmë me këtë situatë, nuk mund të bëjmë asgjë. Ai mund të mendojë “pse unë?” Por James nuk është i tillë. Ndoshta ai mendoi kështu në fillim, por tani, siç thotë, ai është një djalë pozitiv”,- shton Michael Owen.
James shpjegoi, nga ana tjetër, se ai aktualisht ka “vizion qendror të turbullt”, i sheh dobët ngjyrat dhe intensitetet e ndryshme të dritës, por mban vizion të mirë periferik. “Unë kthehesha nga shkolla i mërzitur, sepse nuk mund t’i shihja gjërat si fëmijët e tjerë dhe disa njerëz qeshnin me këtë.
Në atë kohë isha një djalë krejtësisht tjetër, më negativ për sëmundjen. Tani i shikoj gjërat ndryshe dhe unë ia kam borxh babait tim. Më ka ndihmuar shumë dhe më ka bërë padyshim një njeri më të lumtur. Mësova të qesh me situatën”,- ka pranuar i riu, i cili ëndërronte të bëhej futbollist.
Babë e bir flasin për sëmundjen pa komplekse, por Michael Owen kujton se kur mori vesh për diagnozën… Nuk ishte e lehtë. “Unë zbrita sepse kuptova se çfarë pasojash do të kishte kjo në të ardhmen e tij. Për shembull, ai nuk do të jetë në gjendje të drejtojë makinën. Ai nuk do të jetë në gjendje të flasë për futbollin në pijetore me mua dhe gjyshin e tij, sepse ai do të nuk mund ta shikoj lojën në televizor.
Por ne u argëtuam duke e bërë gjëra të tjera. Ai dëgjon, qesh dhe luan. Nuk është si unë që mendoj për gjërat në mënyrë negative. Unë nuk zgjohem çdo mëngjes duke menduar “O James, sytë…’ Zgjohem dhe mendoj ‘çfarë shoku!’ Ai është vërtet një djalë i mirë”.
Ish-futbollisti 44-vjeçar përpiqet të bëjë më të mirën nga situata dhe thotë se kalon më shumë kohë edhe me djalin e tij. “Unë e ndjek atë kudo. Është skenari perfekt për çdo prind. Në një moment mendojmë se fëmijët tanë rriten, largohen nga shtëpia. Është pak pozitive të mendosh se ai do të jetë gjithmonë pranë meje.”
Dhe nëse në fillim Owen dhe gruaja e tij e çonin James në spital çdo muaj për takime rutinë, ata shpejt e ndaluan këtë. Shpresa për një kurë për një sëmundje që prek 1 person në çdo 10,000 është ende e pranishme. “Ne shpresojmë për trajtim që e ndihmon atë, por derisa të ndodhë kjo, ne vazhdojmë me jetën tonë,” përfundoi Owen.
