Nga Alexander J. Motyl, The Hill
Pse Perëndimi ka reaguar me indinjatë pothuajse unanime ndaj sulmit raketor të Iranit kundër Izraelit, duke shprehur menjëherë gatishmërinë për të mbrojtur popullsinë e tij nga sulmet e mëtejshme, ndërkohë që nuk po ndihmon Ukrainën të mbrohet nga bombardimet e përditshme ruse ndaj popullit të saj, qytetet dhe infrastruktura?
Kjo është pikëpyetja që po mundon ukrainasit.
Ose siç tha Wall Street Journal: “Presidenti i Ukrainës Volodymyr Zelenskyy shprehu zhgënjimin pasi SHBA dhe aleatët e saj ishin në gatishmëri për të mbrojtur Izraelin kundër një sulmi masiv iranian gjatë fundjavës, duke theksuar kufijtë e mbështetjes perëndimore për Kievin.
Qytetet ukrainase kanë qenë nën bombardim për më shumë se dy vjet rusët dhe dronët me eksploziv të të njëjtit lloj të përdorur në sulmin e Teheranit ndaj Izraelit.
A nuk është kjo çështje standardesh të dyfishta, ndoshta edhe hipokrizie?
Të dy kombet përbëhen nga qenie njerëzore dhe do të ishte e turpshme të sugjerohej se secili komb ka më shumë rëndësi, dhe për këtë arsye meriton të jetojë, ndërsa tjetri jo. Fakti që ukrainasit janë më shumë se izraelitët nuk e ndryshon këtë fakt.
Të kalojmë te traumat kombëtare. Disa izraelitë i mbijetuan Holokaustit, ndërsa të tjerët e dinë këtë nga tekstet dhe rrëfimet e të mbijetuarve.
Të gjithë izraelitët ishin objektivat e sulmit gjenocidal të Hamasit. Disa ukrainas i mbijetuan Holodomorit, por të gjithë ukrainasit janë tani objektivat e fushatës gjenocidale të Putinit për t’i eliminuar ata si komb dhe si popull.
Të dy vendet janë traumatizuar nga gjenocidet e tyre.
PBB-ja e Ukrainës para luftës ishte më e vogël se ajo e Izraelit, siç ishte edhe tregtia e saj me Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Europian. Thënë kështu, asnjë vend nuk ka aq ndikim sa të ndikojë në një shkallë të konsiderueshme ekonominë globale, ekonominë e BE-së ose ekonominë e SHBA-së.
Të dy vendet japin kontribut përafërsisht të barabartë për sigurinë perëndimore. Ukraina ka dobësuar forcat e armatosura të Rusisë dhe ka zbehur përpjekjet imperialiste të Putinit, duke shërbyer kështu si një zonë neutrale midis Perëndimit dhe Rusisë. Izraeli qëndron si një mburojë kundër terrorizmit dhe Iranit.
Nga ana tjetër, ekzistenca e Ukrainës është më e rëndësishme se Izraeli për ekzistencën e Europës dhe Amerikës.
Nëse Ukraina humbet, Europa do të përballet me një Rusi të guximshme dhe SHBA-ja ka shumë të ngjarë të përfshihet në Luftën e Tretë Botërore.
Nëse Izraeli humbet, do të rezultonte në paqëndrueshmëri, por do të kufizohej në Lindjen e Mesme.
Krahasimi sugjeron që Ukraina duhet objektivisht të ketë rëndësi po aq sa Izraeli për Perëndimin por padyshim që nuk ka.
E cila na kthen te pyetja fillestare: pse?
Arsyeja ka pak të bëjë me Ukrainën dhe Izraelin dhe pozicionet e tyre objektive në botën e të drejtave të njeriut, interesave kombëtare apo gjeopolitikës globale. Në vend të kësaj, gjithçka ka të bëjë me perceptimet subjektive.
Si rezultat, SHBA dhe Gjermania e kanë bërë Izraelin prioritetin e tyre të politikës së jashtme: të dyja duan të parandalojnë një tjetër Holokaust, edhe nëse kjo do të thotë herë pas here të mos bien dakord me politikat e qeverisë izraelite.
Perceptimet subjektive të armikut ekzistencial të Ukrainës, Rusisë, dhe të ekstremizmit islamik të Izraelit, kanë gjithashtu rëndësi.
Pak në Perëndim i shohin Hamasin, Hezbollahun dhe organizatat e tjera terroriste me admirim ose tolerancë. Ekziston një marrëveshje e gjerë se ato janë një kërcënim që duhet trajtuar ashpër.
Ndërkohë që vlerat radikale islamike u tërheqin pak në Perëndim, “vlerat familjare” të Putinit dhe sundimi i tij me krahë të fortë duket se tërheqin shumë njerëz.
Me pak fjalë, traumat e Ukrainës kanë më pak rëndësi se sa ato të Izraelit për Perëndimin, dhe Putini admirohet më shumë se Hamasi nga Perëndimi. Objektivisht, siç këmbëngulin ukrainasit, ky qëndrim flet për një standard të dyfishtë moral dhe gjeopolitik.
Të gjitha gjenocidet janë të tmerrshme, pavarësisht se kush është viktima e tyre, dhe Putini nuk është më pak terrorist se Hamasi.
Kjo mund të jetë e vërtetë, por është gjithashtu e parëndësishme. Morali është i thjeshtë: Perceptimet dhe vlerat mund të mposhtin realitetet objektive, madje edhe në Perëndimin jashtëzakonisht racional.
Politikëbërësit perëndimorë do të bënin mirë ta mbanin mend këtë kur inkurajojnë ukrainasit të negociojnë me njeriun që nuk e ka fshehur dëshirën e tij për t’i asgjësuar ata.
