Sylvio Mendes Campos Junior (São Paulo, Brazil, 1974) luajti si mbrojtës i majtë i gjallë për Corinthians, Arsenal, Celta de Vigo, Barcelona dhe Manchester City, ku u tërhoq nga futbolli në vitin 2010. Ai ishte asistent i Tite në Brazil përpara se të merrte frenat e Olympique Lyon në 2019, aventura e tij fillestare si trajner, e cila zgjati disa muaj. Në vitin 2021 nënshkroi për Corinthians dhe që nga janari 2023 drejton kombëtaren shqiptare , të cilën e drejtoi në kampionatin e dytë europian si kryesues i grupit.
Si arriti Sylvinho në Shqipëri?
Pas një muaji bisedash, afrimesh nga të dy palëve. Ata gjithashtu nuk e dinin nëse ne ishim të gatshëm të pranonim pozicionin dhe nuk e dinin se si do të punonim. Patëm një darkë të këndshme një ditë dhe u afruam shumë. Në 15 apo 20 ditë ne nënshkruam kontratën. Shikova absolutisht gjithçka që lidhet me këtë ekip dhe këtë vend. E pashë që ishin lojtarë të fortë dhe të mirë. Tani ata dhe ne po jetojmë një ëndërr.
Një nga sekretet e federatës është një algoritëm për të zbuluar futbollistë me rrënjë shqiptare në të gjithë Evropën. Na thuaj diçka më tepër.
Nuk e dija për atë punë, është e pabesueshme. Ka një numër të madh lojtarësh shqiptarë që janë në Gjermani, Zvicër, Itali… Duhet të kihet parasysh se popullsia e Shqipërisë është vetëm tre milionë, por jashtë janë edhe 10 milionë të tjerë që ndihen si shqiptarë. Është punë e vështirë për t’i zbuluar ata fëmijë 18, 19 ose 20 vjeç dhe për t’i bërë ata të vijnë me ne. Nëse ata luajnë në vende të rëndësishme, kjo është për një arsye.
Si paraqitet Shqipëria në Euro?
Jemi të fokusuar në miqësoret dhe përgatitjen për Eurokupën, e cila do të jetë shumë e vështirë. Kundërshtari ynë i parë është Italia, pastaj vjen Kroacia dhe duhet të luajmë edhe kundër Spanjës në ndeshjen e fundit. Pothuajse asgjë. Do të shohim se si do të arrijmë të dy në këtë takim të fundit. Për mua është gjithmonë shumë e veçantë të luaj kundër Spanjës.
Çfarë do të thotë për ty të jesh ndër më të mirët në Evropë?
Varet nga këndvështrimi (qesh). Nëse analizohet vështirësia e grupit… Puna që bëmë për të luajtur në Eurokupë ishte shumë e madhe. Jemi përballur me kundërshtarë shumë të vështirë, rivalë që po luajnë për të fituar turneun. Është një çmim, por një çmim i rëndë. Duhet të përgatitesh mirë. Ata janë tre rivalë shumë të fortë.
Si është lojtari shqiptar?
Janë futbollistë me identitet teknik shumë të mirë, e godasin mirë topin dhe u pëlqen të luajnë futboll. Avantazhi është se praktikisht të gjithë janë aktivë në Spanjë, Itali, Portugali, Gjermani, Angli… Kjo i bën të mësojnë shumë. Ne jemi teknikë dhe na pëlqen të luajmë futboll.
Megjithatë, është thuajse një mrekulli të shohësh Shqipërinë në elitën e lartë evropiane.
Unë i vlerësoj shumë fjalët tuaja. Ka qenë puna e vështirë e stafit tim stërvitor për një vit. Ka shumë njerëz pas kësaj: Doriva dhe Zabaleta, asistentët e mi, si dhe njerëz shumë të mirë pas saj: italianë, shqiptarë…
A ju falënderojnë për përfshirjen tuaj në projekt?
Imagjinoni. Unë dhe Doriva kemi vendosur që në fillim të jetojmë në Tiranë. Kuptuam që puna nis që andej, nga bërja e mirë e punëve, nga monitorimi i të gjithë lojtarëve të mundshëm. Ne duhej të bënim ndryshimet, që ne kuptuam se ishin të nevojshme. Ne punojmë shumë. Shpërblimi erdhi shpejt me lojëra dhe rezultate të mira dhe mundësinë për të luajtur në një kampionat evropian. Edhe pse Shqipëria ishte tashmë në vitin 2016, mjafton të jesh shumë i lumtur. Ne arrijmë shpejt te rezultatet. Nuk po them se ishte e papritur, por ishte shumë e vështirë. Po punojmë mirë.
Ju, ndryshe nga trajnerët e tjerë të huaj në botë, vendosët të vendoseni në Tiranë.
Po, është hera e parë që një staf stërvitor nga jashtë vjen për të jetuar këtu. Mendova se ishte diçka shumë e rëndësishme për të kuptuar kulturën e vendit, se si mund të integrohesh me njerëzit. Që nga 9 janari 2023, kur mbërritëm, kemi punuar shumicën e ditëve nga ora 9 e mëngjesit deri në 4 ose 5 pasdite. Edhe më shumë orë. Ky është një nga çelësat e gjithçkaje.
Ju, Zabaleta apo Doriva, që keni luajtur në klube dhe liga të larta elitare, keni nevojë për një dhomë zhveshjeje modeste si ajo e Shqipërisë?
Është e rëndësishme. E them me përulësi dhe ne të tre e bëjmë gjithmonë të qartë: nëse ke një ëndërr, një objektiv, nuk ka rëndësi nëse ke fituar një Botëror apo një Kampionat Europian. Ju duhet të luftoni për të. Ka një gjë tjetër thelbësore: të përfaqësosh vendin tënd është një gjë shumë e bukur dhe ata këtë e kanë shumë të theksuar.
Ka pasur surpriza të mëdha kohët e fundit në futboll: Leverkusen, Girona, Leicester, Greqia në 2004… A mund ta bëjë Shqipëria?
Futbolli është rritur shumë vitet e fundit. Ka një zhvillim fizik, ne punojmë me shumë teknologji, teknika të reja. Është e qartë se të mëdhenjtë janë të mëdhenj dhe më të mirët janë më të mirët, por nëse punoni mirë në të gjitha sa më sipër, diferenca mund të reduktohet shumë. Për më tepër, Eurocup është një turne i shkurtër dhe gjithçka mund të ndodhë në 90 minuta. Është një avantazh që kanë të vegjlit.
Çfarë mund të më thoni për Spanjën?
Më pëlqen gjithçka në Spanjë (qesh) . Si vend, gjithçka; dhe si përzgjedhje gjithashtu.
Por nuk është Spanja kampione e botës 2010, është shumë më e aksesueshme.
Spanja është Spanjë. Ka lojtarë shumë të mirë, është shumë i stërvitur dhe i organizuar, ka shumë cilësi teknike dhe është një ekip që ka gjithmonë një ADN shumë të qartë, një ADN spanjole. Ai gjithashtu ka ditur të përshtatet me ndryshimet. Për mua ka gjithçka. Mund të kalonim dhjetë minuta duke folur për virtytet e tij.
Megjithatë, Maroku dhe Rusia kanë zbuluar mangësitë e tyre në Kupat e Botës së fundit duke u mbyllur prapa dhe duke mbyllur boshllëqet.
Është e vështirë të thuash se si ta mposhtim Spanjën, kjo varet nga shumë gjëra. Sot të gjitha skuadrat sulmojnë dhe mbrojnë mirë. Por nëse nuk sulmon, fitorja është e vështirë. Kjo është arsyeja pse ju duhet ta organizoni mirë lojën. Jemi të fokusuar në miqësoret dhe rritjen e ekipit, tani për tani me të gjitha përpjekjet tona të fokusuara te Italia. Spanja është e fortë. Do të jetë koha për ta analizuar atë.
Në Spanjë ekziston një rrymë që thotë se ndoshta Carvajal dhe Rodrigo janë të vetmit lojtarë spanjollë të ‘klasit të lartë’ për momentin…
Nuk jam dakord me ju, në Spanjë ka shumë lojtarë jashtë klasës. Por futbolli është me gjenerata. Për shembull, në vendin tim: Brazili ishte një me Pelen dhe Garrinçën, pastaj ishte një tjetër me Ronaldon dhe Rivaldon… Nuk është e lehtë të kesh gjithmonë këta lojtarë. Spanja e vitit 2010 ishte një brez i jashtëzakonshëm, por edhe kështu, ato të tanishmet janë shumë të mira. Rodrigo, për shembull, është një lider.
E njihni trajnerin Luis de la Fuente?
E takova në shortin e grupeve dhe ai dukej si një person i frikshëm. Dhe si trajner, ka rezultatet e tij të mira. Isha në ‘Santiago Bernabeu’ duke parë Spanjë-Brazil dhe mendova se ishte një ndeshje e mrekullueshme nga La Roja. Do të jetë kënaqësi të përshëndes sërish De la Fuente.
Humbja e Gavi është e vështirë.
Po, gjithmonë na vjen keq kur ka lëndime si Gavi. Është mëkat të kalosh një situatë të tillë. Mund t’i ndodhë kujtdo, për fat të keq.
Po, Lamine Yamal do të jetë aty, pasi disa e krahasojnë me Messin…
Krahasimi me Messin është fjalë e madhe, ju them se kam luajtur për disa vite përkrah Leos. Por Yamal ka gjithçka për të qenë një lojtar i madh, ndoshta një nga më të mirët në botë. Mëngjarash, i shpejtë, me gol dhe aftësi për të dhënë asistime… Dhe ende shumë i ri. Do të jetë një rrezik për ne, sigurisht.
Duke folur për Gavi, Lamal dhe Barcelona. Ju keni luajtur për disa vite me Xavi. Çfarë mendoni për atë që ndodhi?
Xavi është një person simpatik dhe një trajner i madh. Është LaLiga që ata fituan vitin e kaluar. Por është e vërtetë që Barça është një skuadër e vështirë për t’u menaxhuar, për shkak të madhështisë së saj. Mendoj se në futboll ka pak durim dhe nuk shikohet trashëgimia. Është më e lehtë të thuash për dikë ‘kanë dështuar’. Këtu, në Shqipëri, ka pasur deri në 23 futbollistë që kanë luajtur tashmë me trajnerë të tjerë si Panucci dhe Reja. Dhe më duhet t’i falënderoj për punën e tyre, ata janë një pjesë e rëndësishme e asaj që na ka sjellë këtu.
