“Ismail Kadare jetoi si dëshmitar i një fjale, për të cilën mori të tërat lëvdatat dhe nderimet e mundshme të botës. Dhe të tërë smirën dhe sharjet e mundshme të vendit. Nuk e mori çmimin Nobel por mbeti në arkivat e procesverbaleve të komitetit të Nobelit, i vetmi kandidat për të cilin ka një dosje letrash anonime nga bashkatdhetarët e tij. Erdhi, shkroi dhe Iku. Ne i kemi vetëm një detyrim, t’i respektojmë ikjen duke i dhënë në kohën dhe vendin e duhur në banesë të fundit, për të mos u ndjerë i kërcënuar as nga dashuria e pakërkuar, as nga fqinjësia asnjëherë e dëshiruar që e kishte lemeri dhe as jo jo nga tundime , nderimet dhe fjalimet që i kishte llahtari. Sa për sot është kërkesë legjitime e hijes së tij të pandashme, Helenës, që vendosja e përkohshme e trupit të tij në Tufinë të bëhet vetëm me praninë e familjarëve. Do të ishte edhe vullneti i Ismailit nëse do të pyetej. Duke ndalur këtu fjalën time, që duhet të mbyllet bashkë me trancizionin e trupit në banesën e fundit, ku do të kryhet edhe në praninë e miqve të tij nga Franca e gjetkë, pjesa përmbyllëse e ceremonisë shtetërore, e kam të nevojshme të falenderoj edhe publikisht Ismailin për një dhuratë super speciale që ka bërë mua dhe të gjithë brezave dhe dashnorëve të paepur të gjuhës shqipe me përkthimin magjepsës të ‘Re me pantallona’ të Vladimir Majakovski.”, tha Rama.
