Që nga koha kur mbushi 14 vjeç e deri më dje, Sergi Roberto nuk ka jetuar për askënd tjetër përveç Barcelonës. Një rritje graduale, por vendimtare, si dhe e përkushtuar ndaj ngjyrave Blaugrana, nga dikush që iu desh të thoshte lamtumirë pas 16 sezonesh në ekipin e parë.
Në konferencën për shtyp kushtuar lamtumirës së klubit katalanas nga një transferim i lirë, mesfushori 32-vjeçar kujtoi 373 ndeshjet e tij me fanelën e Barçës, si dhe debutimin e tij me këmbë të dridhura në moshën 18-vjeçare në një Champions League.
“Faleminderit të gjithëve, me kalimin e viteve kam parë legjendat e klubit të largohen dhe tani është radha ime. Unë kam qenë një ‘culé’ që kur kam qenë fëmijë dhe kam shijuar çdo moment te Barça si të ishte i fundit. Fillova në Masia e vjetër dhe atje kam kaluar vitet më të mira të jetës sime, ku Masia është thelbi i këtij klubi.
Duke falënderuar shokët e tij të skuadrës dhe disa njerëz kyç në karrierën e tij, Sergi Roberto u dorëzua në lot dhe pranoi se “do të kisha dashur t’i përshëndete tifozët nga fusha”. Duke kujtuar gjithashtu momentin e tmerrshëm të nënës së tij, e cila vdiq nga ALS:
“Pa ty nuk do të kisha mundur të bëja kurrë asgjë. Kam dhënë gjithçka për këtë klub dhe tani duhet të jem thjesht një tifoz tjetër”. Duke komentuar për marrësin e shiritit të kapitenit të Barcelonës : “Tani e lë shiritin në duar të mira, te Ter Stegen”, ishin fjalët e fundit të cituara nga gazeta AS.
